۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←سخن ملائكه، در آیه شریفه، بیانگر مالكيت حقيقيه و مطلقه خداوند است
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
==سخن ملائكه، در آیه شریفه، بیانگر مالكيت حقيقيه و مطلقه خداوند است== | ==سخن ملائكه، در آیه شریفه، بیانگر مالكيت حقيقيه و مطلقه خداوند است== | ||
كلمه | كلمه «أمام» و «قُدّام» و كلمۀ «بَينَ يَدَيه»، به معناى جلو و پيش رو است، و يك معنا را مى رساند، با اين تفاوت كه «بَينَ يَدَيه» را در پيش روى نزديك استعمال مى كنند. آن پيش رويى كه طرف مسلط و مُشرف بر آن باشد، ولى «أمام»، در مطلق جلو و پيش رو استعمال مى شود. | ||
پس ظاهر جملۀ اول، يعنى «لَهُ مَا بَينَ أيدِينَا وَ مَا خَلفَنَا وَ مَا بَينَ ذَلِكَ»، اين است كه آنچه زير نظر ما و مشرف بر ما است، از آنِ خدا است، و ظاهر جملۀ دوم، يعنى «وَ مَا خَلفَنَا»، به قرينه مقابله، آن چيزهايى است كه از نظر ايشان غائب و مستور است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۱۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۱۱ </center> | ||
شامل قسمتى از مكان پيش روى ملائكه و مكانى كه در آنند و تمامى مكان پشت سر ايشان مى شود، ولى شامل تمام مكان پيش روى آنان نمى | بنابراين، اگر مراد از جملۀ «مَا بَينَ أيدِينَا وَ مَا خَلفَنَا وَ مَا بَينَ ذَلِكَ» مكان بوده باشد، شامل قسمتى از مكان پيش روى ملائكه و مكانى كه در آنند و تمامى مكان پشت سر ايشان مى شود، ولى شامل تمام مكان پيش روى آنان نمى شود. | ||
و همچنين اگر مراد از آن، زمان بوده باشد، شامل همۀ گذشته و حال و قسمتى از آينده، يعنى آينده نزديك مى گردد، و حال آن كه سياق جملۀ «لَهُ مَا بَينَ أيدِينَا وَ مَا خَلفَنَا وَ مَا بَينَ ذَلِكَ»، به صراحت احاطه را مى رساند، و با بعضى زمان ها و يا مكان ها دون بعضى نمى سازد. | |||
بنابراين، وجه صحيح اين است كه ما كلمۀ «مَا بَينَ أيدِينَا» را بر اعمال ملائكه و آثار متفرع بر وجود ايشان حمل كنيم و بگوييم: به منظور اين است كه خدا آنچه عمل و اثر از ما سر مى زند، مالك است. و مراد از «مَا خَلفَنَا» را اسباب وجود ملائكه بگيريم و بگوييم: | |||
مراد از آن، اين است كه خدا مالك تمامى آن اسباب و مقدماتى است كه قبل از هستى ما رديف كرد و آن اسباب، سبب پيدايش ما شد. و جملۀ «مَا بَينَ ذَلِكَ» را حمل كنيم بر وجود خود ملائكه، كه اگر آيه را چنين معنا كنيم، آن وقت آيه شريفه متضمن بديع ترين تعبيرها، و لطيف ترين بيانات مى شود، كه با اين معنا احاطه الهى هم محفوظ مى ماند. چون برگشت معناى آيه به اين مى شود كه خدا مالك وجود ما و مالك متعلقات قبلى و بعدى وجود ما است. | |||
<span id='link92'><span> | <span id='link92'><span> | ||
