۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نكته اى در مورد تعبير از بهشت، به ميراثى كه به متقين مى رسد
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
<span id='link87'><span> | <span id='link87'><span> | ||
«'''تِلْك الجَْنَّةُ الَّتى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كانَ تَقِيًّا'''»: | «'''تِلْك الجَْنَّةُ الَّتى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كانَ تَقِيًّا'''»: | ||
كلمه | كلمه «ارث» و «وراثت»، به معناى اين است كه مال و يا شبه مالى از شخصى به ديگرى برسد، بعد از آن كه شخص اول آن را با مُردن خود و يا با جلاى وطن و امثال آن، ترك گفته باشد. | ||
و در اين جا، بهشت را از اين جهت «ارث» ناميده، كه بهشت در معرض آن بود كه به تمامى افراد اعطاء شود. چون خدا آن را به شرط ايمان و عمل صالح، به همه وعده داده بود. پس اگر به متقين اختصاص يافت و ديگران به خاطر اضاعه نماز و پيروى شهوات محروم شدند، در حقيقت از اينان به آنان ارث رسيده. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰۷ </center> | ||
به كار رفته | نظير اين عنايت در آيه «إنَّ الأرضَ يَرِئُهَا عِبَادِىَ الصَّالِحُون» به كار رفته. و در آيه «وَ قَالُوا الحَمدُ لِلهِ الَّذِى صَدَقَنَا وَعدَهُ وَ أورَثَنَا الأرضَ نَتَبَوَّءُ مِنَ الجَنَّةِ حَيثُ نَشَاءُ فَنِعمَ أجرُ العَامِلِين»، ميان «ارث» دادن و «اجر»، جمع شده است. | ||
==بحث روايتى== | ==بحث روايتى== | ||
