تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها

كلمه «يزجى» مضارع از مصدر «ازجاء» است كه به معناى دفع كردن است. و كلمه «ركام»، به معناى متراكم و انباشته بر روى هم است. و كلمه «ودق»، به معناى باران، و «خلال»، جمع خلل است، كه شكاف در ميان دو چيز را گويند.

خطاب در اين آيه به رسول خدا (صلى الله عليه و آله) است ، البته به عنوان يك شنونده . پس در حقيقت خطاب به هر شنونده اى است و معنايش اين است كه: آيا تو و هر بيننده ديگر نمى بينيد كه خدا با بادها ابرهاى متفرق و از هم جدا را مى راند، و آنها را با هم جمع مى كند، و سپس روى هم انباشته مى سازد، پس مى بينى كه باران از خلال و شكاف آنها بيرون مى آيد و به زمين مى ريزد؟

«'''و ينزل من السّماء من جبال فيها من برد فيصيب به من يشاء و يصرفه عن من يشاء يكاد سنا برقه يذهب بالابصار'''» - كلمه «سماء» به معناى جهت علو، و بالا است ، و جمله من جبال فيها بيان همان سماء است. و جبال جمع جبل (كوه) است، و جمله «من برد»، بيان جبال است، و كلمه «برد»، قطعات يخى (تگرگ) است كه از آسمان مى آيد، و اگر آن را جبال در آسمان خوانده كنايه است از بسيارى و تراكم آن. و كلمه «سنا» (بدون مد) به معناى روشنى است.

اين گفتار عطف است بر جمله «يزجى» و معناى آن اين است كه آيا نمى بينى كه خدا از آسمان تگرگ متراكم و انبوه نازل مى كند، به كوهها و به هر سرزمينى كه بخواهد مى فرستد، و زراعتها و بستانها را تباه مى كند، و چه بسا نفوس و حيوانات را هم هلاك مى نمايد و از هر كس بخواهد بر مى گرداند، و در نتيجه از شر آن ايمن مى شود، برف و تگرگى است كه روشنى برق آن نزديك است چشمها را كور سازد.

و اين آيه - به طورى كه سياق مى رساند - در مقام تعليل مطلب گذشته است كه نور خدا را به مؤمنين اختصاص مى داد، و معنايش اين است كه مساءله مذكور منوط به مشيت خداى تعالى است ، همچنان كه مى بينى كه او وقتى بخواهد از آسمان بارانى مى فرستد كه در آن منافعى براى خود مردم و حيوانات و زراعتها و بستانهاى ايشان است و چون بخواهد تگرگى مى فرستد كه در هر سرزمينى كه بخواهد نازل مى كند، و از هر سرزمينى كه بخواهد شر آن را بر مى گرداند.

«'''يُقَلِّب اللَّهُ الَّيْلَ وَ النَّهَارَ إِنَّ فى ذَلِك لَعِبرَةً لاُولى الاَبْصارِ'''»:

اين آيه بيان ديگرى است براى برگشت امر به مشيت خداى تعالى و بس ‍ و معناى تقليب ليل و نهار جابجا كردن شب و روز است و معناى آيه روشن است .