۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۹۲ - ۲۲۷ سوره شعراء
| خط ۲۹۷: | خط ۲۹۷: | ||
==آيات ۱۹۲ - ۲۲۷ سوره شعراء == | ==آيات ۱۹۲ - ۲۲۷ سوره شعراء == | ||
وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ | وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ(۱۹۲) | ||
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَمِينُ(۱۹۳) | نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَمِينُ(۱۹۳) | ||
عَلى قَلْبِك لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(۱۹۴) | عَلى قَلْبِك لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ(۱۹۴) | ||
بِلِسانٍ عَرَبىٍّ مُّبِينٍ(۱۹۵) | بِلِسانٍ عَرَبىٍّ مُّبِينٍ(۱۹۵) | ||
وَ إِنَّهُ لَفِى زُبُرِ الاَوَّلِينَ(۱۹۶) | وَ إِنَّهُ لَفِى زُبُرِ الاَوَّلِينَ(۱۹۶) | ||
وَ لَوْ | أَوَ لَمْ يَكُن لهَُّمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَؤُا بَنى إِسرائيلَ(۱۹۷) | ||
وَ لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلى بَعْضِ الاَعْجَمِينَ(۱۹۸) | |||
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(۱۹۹) | فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ(۱۹۹) | ||
كَذَلِك | |||
كَذَلِك سلَكْنَاهُ فى قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(۲۰۰) | |||
لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتى يَرَوُا الْعَذَاب الاَلِيمَ(۲۰۱) | لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتى يَرَوُا الْعَذَاب الاَلِيمَ(۲۰۱) | ||
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشعُرُونَ(۲۰۲) | فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشعُرُونَ(۲۰۲) | ||
فَيَقُولُوا هَلْ | |||
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظرُونَ(۲۰۳) | |||
أَفَبِعَذَابِنَا يَستَعْجِلُونَ(۲۰۴) | |||
أَفَرَأيْت إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ(۲۰۵) | |||
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كانُوا يُوعَدُونَ(۲۰۶) | ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كانُوا يُوعَدُونَ(۲۰۶) | ||
مَا أَغْنى عَنهُم مَّا كانُوا يُمَتَّعُونَ(۲۰۷) | مَا أَغْنى عَنهُم مَّا كانُوا يُمَتَّعُونَ(۲۰۷) | ||
وَ مَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ | |||
ذِكْرَى وَ مَا كنَّا | وَ مَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلّا لهََا مُنذِرُونَ(۲۰۸) | ||
وَ مَا تَنزَّلَت بِهِ | |||
ذِكْرَى وَ مَا كنَّا ظالِمِينَ(۲۰۹) | |||
وَ مَا تَنزَّلَت بِهِ الشيَاطِينُ(۲۱۰) | |||
وَ مَا يَنبَغِى لهَُمْ وَ مَا يَستَطِيعُونَ(۲۱۱) | وَ مَا يَنبَغِى لهَُمْ وَ مَا يَستَطِيعُونَ(۲۱۱) | ||
إِنَّهُمْ عَنِ | |||
فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً | إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْع لَمَعْزُولُونَ(۲۱۲) | ||
فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ(۲۱۳) | |||
وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَك الاَقْرَبِينَ(۲۱۴) | وَ أَنذِرْ عَشِيرَتَك الاَقْرَبِينَ(۲۱۴) | ||
وَ اخْفِض جَنَاحَك لِمَنِ اتَّبَعَك مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(۲۱۵) | وَ اخْفِض جَنَاحَك لِمَنِ اتَّبَعَك مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(۲۱۵) | ||
فَإِنْ عَصوْك فَقُلْ | |||
وَ | فَإِنْ عَصوْك فَقُلْ إِنّى بَرِئٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ(۲۱۶) | ||
وَ تَوَكَّلْ عَلى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ(۲۱۷) | |||
الَّذِى يَرَاك حِينَ تَقُومُ(۲۱۸) | الَّذِى يَرَاك حِينَ تَقُومُ(۲۱۸) | ||
وَ تَقَلُّبَك فى | |||
إِنَّهُ هُوَ | وَ تَقَلُّبَك فى السّاجِدِينَ(۲۱۹) | ||
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلى مَن تَنزَّلُ | |||
تَنزَّلُ عَلى | إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(۲۲۰) | ||
يُلْقُونَ السمْعَ وَ أَكثرُهُمْ | |||
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلى مَن تَنزَّلُ الشيَاطِينُ(۲۲۱) | |||
تَنزَّلُ عَلى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(۲۲۲) | |||
يُلْقُونَ السمْعَ وَ أَكثرُهُمْ كَاذِبُونَ(۲۲۳) | |||
وَ الشعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُنَ(۲۲۴) | وَ الشعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُنَ(۲۲۴) | ||
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فى كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ(۲۲۵) | |||
وَ أَنهُمْ يَقُولُونَ مَا لا يَفْعَلُونَ(۲۲۶) | وَ أَنهُمْ يَقُولُونَ مَا لا يَفْعَلُونَ(۲۲۶) | ||
إِلّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحَتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انتَصرُوا مِن بَعْدِ مَا ظلِمُوا وَ سيَعْلَمُ الَّذِينَ ظلَمُوا أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ(۲۲۷) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۵ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
اين | اين قرآن، كتابى است كه از ناحيه پروردگار جهانيان نازل شده. (۱۹۲) | ||
و آن را روح الامين نازل كرده (۱۹۳) | و آن را روح الامين نازل كرده. (۱۹۳) | ||
به قلب | به قلب تو، تا از بيم دهندگان باشى. (۱۹۴) | ||
به زبان عربى واضح (۱۹۵) | به زبان عربى واضح. (۱۹۵) | ||
و در | و در كتاب هاى گذشتگان نيز هست. (۱۹۶) | ||
آيا براى | آيا براى ايشان، همين نشانه كافى نيست كه دانشوران بنى اسرائيل قرآن را مى شناسند؟ (۱۹۷) | ||
اگر آن را به بعضى از عجم نازل كرده بوديم (۱۹۸) | اگر آن را به بعضى از عجم نازل كرده بوديم. (۱۹۸) | ||
و آن را براى ايشان مى | و آن را براى ايشان مى خواند، هرگز بدان ايمان نمى آوردند. (۱۹۹) | ||
اين چنين انكار را در دل تبهكاران راه مى دهيم (۲۰۰) | اين چنين انكار را در دل تبهكاران راه مى دهيم. (۲۰۰) | ||
كه بدان ايمان | كه بدان ايمان نياورند، تا عذاب الم انگيز را ببينند. (۲۰۱) | ||
و ناگهانى بر | و ناگهانى بر آن ها در آيد و بى خبر باشند. (۲۰۲) | ||
و گويند آيا مهلتمان دهند؟ (۲۰۳) | و گويند: آيا مهلتمان دهند؟ (۲۰۳) | ||
پس چرا عذاب ما را بشتاب مى | پس چرا عذاب ما را بشتاب مى خواهند؟ (۲۰۴) | ||
مگر ندانى كه اگر | مگر ندانى كه اگر سال ها نعمتشان دهيم. (۲۰۵) | ||
آنگاه عذاب موعود به | آنگاه عذاب موعود به آن ها رسد. (۲۰۶) | ||
نعمتى كه داشته | نعمتى كه داشته اند، كارى برايشان نمى سازد. (۲۰۷) | ||
هيچ دهكده اى را هلاك | هيچ دهكده اى را هلاك نكرديم، مگر آن كه بيم رسان داشتند. (۲۰۸) | ||
تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر | تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر نبوده ايم. (۲۰۹) | ||
قرآن را شياطين نازل نكرده اند (۲۱۰) | قرآن را شياطين نازل نكرده اند. (۲۱۰) | ||
نه حق ايشان بود و نه مى توانستند نازل كنند (۲۱۱) | نه حق ايشان بود و نه مى توانستند نازل كنند. (۲۱۱) | ||
زيرا | زيرا آن ها از شنيدن وحى بركنارند. (۲۱۲) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۶ </center> | ||
با خداى | با خداى يكتا، خداى ديگر مخوان و گرنه، جزو معذّبين خواهى بود. (۲۱۳) | ||
و خويشان نزديكت را بترسان (۲۱۴) | و خويشان نزديكت را بترسان. (۲۱۴) | ||
براى | براى مؤمنانى كه پيرويت كرده اند، جنبه ملايمت گير. (۲۱۵) | ||
اگر | اگر نافرمانی ات كردند، بگو من از اعمالى كه مى كنيد، بيزارم. (۲۱۶) | ||
و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن (۲۱۷) | و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن. (۲۱۷) | ||
همان كسى كه وقتى قيام | همان كسى كه وقتى قيام كنى، تو را مى بيند. (۲۱۸) | ||
و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجده كنان (مى بيند) (۲۱۹) | و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجده كنان (مى بيند). (۲۱۹) | ||
كه | كه او، شنوا و دانا است. (۲۲۰) | ||
آيا خبرتان دهم كه | آيا خبرتان دهم كه شيطان ها به چه كسى نازل مى شوند؟ (۲۲۱) | ||
بر همه دروغ سازان گنه پيشه نازل مى شوند (۲۲۲) | بر همه دروغ سازان گنه پيشه نازل مى شوند. (۲۲۲) | ||
مسموعات خويش را القا مى كنند و بيشترشان دروغ | مسموعات خويش را القا مى كنند و بيشترشان دروغ گويان اند. (۲۲۳) | ||
و شاعران | و شاعران را، گمراهان پيروى مى كنند. (۲۲۴) | ||
مگر نمى بينى كه آنان در هر وادى سرگردانند (۲۲۵) | مگر نمى بينى كه آنان در هر وادى سرگردانند. (۲۲۵) | ||
و چيزهايى مى | و چيزهايى مى گويند، كه خود عمل نمى كنند. (۲۲۶) | ||
مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند و خدا را بسيار ياد كرده اند و از پس آن | مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند و خدا را بسيار ياد كرده اند و از پس آن ستم هايى كه ديدند، انتقام گرفته اند. زود باشد كسانى كه ستم كرده اند، بدانند كه به كجا بازگشت مى كنند. (۲۲۷) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، به مطالبى اشاره مى كند كه به منزله نتيجه اى است كه از داستان هاى هفتگانه استخراج شود و هم توبيخ و تهديدى است براى كفار عصر رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله». | ||
و نيز در اين | و نيز در اين آيات، از نبوت رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» دفاع شده و احتجاج شده به اين كه نام او در كتاب هاى آسمانى گذشتگان برده شده و علماى بنى اسرائيل از آن پيشگویی ها اطلاع دارند. و نيز از كتاب آسمانى آن جناب، يعنى قرآن كريم دفاع شده به اين كه: اين كتاب از القاآت شيطان ها و اقاويل شعراء نيست. | ||
«'''وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ | «'''وَ إِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبّ الْعَالَمِينَ'''»: | ||
ضمير در | ضمير در «إنَّهُ» به قرآن بر مى گردد، و از اين آيه به بعد، به صدر سوره برگشت شده كه فرمود: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۴۷ </center> | ||
«تِلكَ آيَاتُ الكِتَابِ المُبِين» و داستان كفر آن اقوام را دنبال مى كند، همچنان كه بعدا نيز مى فرمايد: «وَ مَا يَأتِيهِم مِن ذِكرٍ مِنَ الرَّحمَنِ مُحدَثٍ إلّا كَانُوا عَنهُ مُعرِضِين فَقَد كَذَّبُوا بِهِ». | |||
معناى «'''انزال '''» و «'''تنزيل '''» و موارد استعمال آن دو در آيات قرآن كريم | ==معناى «'''انزال '''» و «'''تنزيل '''» و موارد استعمال آن دو در آيات قرآن كريم== | ||
كلمه «'''تنزيل '''» و كلمه «'''انزال '''» هر دو به يك معناست و آن فرود آوردن است ، چيزى كه هست غالبا انزال را در مورد فرود آوردن به يك دفعه و تنزيل را در مورد فرود آوردن به تدريج ، استعمال مى كنند و اصل نزول در اجسام به اين است كه جسمى از مكانى بلند به پايين آن مكان فرود آيد و در غير اجسام نيز به معنايى است كه مناسب با اين معنا باشد. | كلمه «'''تنزيل '''» و كلمه «'''انزال '''» هر دو به يك معناست و آن فرود آوردن است ، چيزى كه هست غالبا انزال را در مورد فرود آوردن به يك دفعه و تنزيل را در مورد فرود آوردن به تدريج ، استعمال مى كنند و اصل نزول در اجسام به اين است كه جسمى از مكانى بلند به پايين آن مكان فرود آيد و در غير اجسام نيز به معنايى است كه مناسب با اين معنا باشد. | ||
