۱۶٬۸۸۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
«'''مَا أَنت إِلا بَشرٌ مِّثْلُنَا...عَذَاب يَوْمٍ عَظِيمٍ'''»: | «'''مَا أَنت إِلا بَشرٌ مِّثْلُنَا...عَذَاب يَوْمٍ عَظِيمٍ'''»: | ||
كلمۀ «شِرب» - به كسره شين - به معناى سهمى از آب است. و بقيه الفاظ آيه روشن است و تفصيل داستان آن جناب، در سوره «هود» گذشت. | |||
«'''فَعَقَرُوهَا فَأَصبَحُوا نَادِمِينَ'''»: | «'''فَعَقَرُوهَا فَأَصبَحُوا نَادِمِينَ'''»: | ||
كشتن ناقه را به همه قوم نسبت | كشتن ناقه را به همه قوم نسبت داده، با اين كه مباشر در آن، بيش از يك نفر نبود و اين، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۳ </center> | ||
بدان جهت است كه بقيه قوم نيز مقصر | بدان جهت است كه بقيه قوم نيز مقصر بودند. چون به عمل آن يك نفر رضايت داشتند. و اميرالمؤمنين «عليه السّلام» در نهج البلاغه فرموده: | ||
و | اى مردم! دو چيز همه مردم را در يك عمل خير و يك عمل زشت جمع مى كند، به طورى كه يك عمل، عمل همه محسوب مى شود. اول رضايت، و دوم نارضايى، همچنان كه ناقه صالح را بيش از يك نفر پى نكرد، ولى خداى تعالى، عذاب را بر همه قوم نازل كرد، چون همه به عمل آن يك نفر راضى بودند. | ||
و اين كه فرمود: «فَأصبَحُوا نَادِمِين»، شايد ندامتشان هنگامى بوده كه آثار عذاب را مشاهده كردند و گرنه بعد از كشتن ناقه، تازه از در تعجيز و استهزاء به صالح مى گفتند: «يَا صَالِحُ ائتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إن كُنتَ مِنَ المُرسَلِين». | |||
«'''فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ...الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ'''»: | |||
لام «العَذَاب»، لام عهد است. يعنى آن عذاب موعود، ايشان را گرفت. چون از آيات سوره هود بر مى آيد كه صالح «عليه السّلام»، ايشان را وعده نزول عذابى داده بود، كه بعد از سه روز مى رسد. و بقيه الفاظ آيه روشن است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۴۳۴ </center> | ||
<span id='link296'><span> | <span id='link296'><span> |
ویرایش