۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از «آيات» و محشور کردن فوجى از هر امت، در آيه شریفه
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
«'''وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِّمَّن يُكَذِّب بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ'''»: | «'''وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِّمَّن يُكَذِّب بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ'''»: | ||
كلمۀ «فوج» - به طورى كه راغب گفته - به معناى جماعتى است كه به سرعت عبور كنند. و كلمۀ «يُوزَعُون»، مضارع از «إيزَاع» است، كه به معناى نگاه داشتن و جلوگيرى از حركت آنان است، به طورى كه اول جمعيت با آخرش، يك جا گرد آيند. | |||
كلمۀ «يَوم» در «وَ يَومَ نَحشُرُ»، منصوب است تا ظرف باشد براى فعلى مقدّر و تقدير كلام «وَ اذكُر يَومَ نَحشُرُ: به ياد آر، روزى كه محشور مى كنيم» است. و مراد از «حشر»، جمع كردن بعد از مرگ است. چون محشوران، عبارتند از: فوجى از هر امت، و تمامى امت هاى زنده، هيچ وقت در زمان واحد جمع نمى شوند. و كلمۀ «مِن» در جملۀ «مِن كُلِّ أُمَّةٍ»، براى تبعيض است، و در جملۀ «مِمَّن يُكَذِّب»، هم ممكن است براى بيان باشد و هم براى تبعيض. | |||
و مراد از آيات در جمله «يكذب باياتنا» مطلق آياتى است كه بر مبدأ و معاد دلالت مى كند، كه از آن جمله اند انبياء و امامان و كتب آسمانى ، نه اينكه مراد از آيات ، قيامت و حوادث واقعه در آن و هنگام قيام آن باشد و نه آيات قرآنى به تنهايى ، براى اينكه حشر، منحصر در امت اسلامى نيست ، بلكه از امتهاى مختلف ، از هر امتى فوجى محشور مى شوند. و از عجايب ، اصرارى است كه بعضى از مفسرين كرده اند بر اينكه : اين كلام | و مراد از آيات در جمله «يكذب باياتنا» مطلق آياتى است كه بر مبدأ و معاد دلالت مى كند، كه از آن جمله اند انبياء و امامان و كتب آسمانى ، نه اينكه مراد از آيات ، قيامت و حوادث واقعه در آن و هنگام قيام آن باشد و نه آيات قرآنى به تنهايى ، براى اينكه حشر، منحصر در امت اسلامى نيست ، بلكه از امتهاى مختلف ، از هر امتى فوجى محشور مى شوند. و از عجايب ، اصرارى است كه بعضى از مفسرين كرده اند بر اينكه : اين كلام | ||
