تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها

كسى هم كه به جنگ رفته ، و با دشمن روبرو شده ، و مى داند كه در جنگ خونها ريخته مى شود، و دست و پاها قطع مى گردد و خلاصه به منظور رسيدن به هدف بايد از خود گذشتگى كرد و پيه همه ناملايمات را به خود ماليد، چنين كسى فكرش همه متوجه پيروزى و رسيدن به هدف و غلبه بر دشمنى است كه او را به مرگ و فنا تهديد مى كند، و كسى كه حالش اين و فكر و ذكرش اين است ذكر خدايش هم ذكرى است كه با حالت و فكرش تناسب دارد. و اين خود بهترين قرينه است بر اينكه منظور از «''' اذكروا الله كثيرا '''» اين است كه مومن ، متذكر آن معارفى باشد كه مربوط به اين شان و اين حالت است ، و آن اين است كه خداى تعالى معبود او و پروردگار او است ، و آن كسى است كه مرگ و حيات به دست او است ، و مى تواند او را در اين حال يارى كند، و او سرپرست اوست و چه سرپرست و ياور خوبى است ، چنين كسى با اينكه پروردگارش وعده نصرت داده و فرموده : «''' ان تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم '''» و مى داند كه خداوند اجر كسى را كه عمل نيكى انجام دهد ضايع نمى كند يقينا به نصرت پروردگارش اطمينان داشته و مى داند كه سرانجام كارش به يكى از دو وجه است كه هر دو نيك است ، چون يا بر دشمن غلبه پيدا مى كند كه در اين صورت رايت دين را بلند كرده و محيط را براى سعادتمند شدن خود و ديگران مساعد كرده است ، و يا كشته مى شود كه در اين فرض به جوار اولياء مقربين درگاه پروردگارش ‍ شتافته است ، اين گونه معارف حقيقى است كه مربوط به حالت يك نفر مجاهد است ، و سرانجامش را به سعادت واقعى و كرامت دائمى منتهى مى كند.