۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←خشیت به معناى واقعی، فقط در علما يافت مى شود
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
و جملۀ «إنّ اللّهَ عَزِيزٌ غَفُور»، معناى تعليل را افاده مى كند، و مى رساند كه خدا به علت اين كه «عزيز» است، يعنى قاهرى غير مقهور، و غالبى غير مغلوب از هر جهت است، لذا عارفان از او خشيت دارند. و نيز به علت اين كه «غفور»، يعنى نسبت به گناهان و خطاها، بسيار آمرزنده است؛ لذا عارفان به او ايمان مى آورند، و به درگاهش تقرب مى جويند، و مشتاق لقاى او هستند. | و جملۀ «إنّ اللّهَ عَزِيزٌ غَفُور»، معناى تعليل را افاده مى كند، و مى رساند كه خدا به علت اين كه «عزيز» است، يعنى قاهرى غير مقهور، و غالبى غير مغلوب از هر جهت است، لذا عارفان از او خشيت دارند. و نيز به علت اين كه «غفور»، يعنى نسبت به گناهان و خطاها، بسيار آمرزنده است؛ لذا عارفان به او ايمان مى آورند، و به درگاهش تقرب مى جويند، و مشتاق لقاى او هستند. | ||
«'''إِنَّ الَّذِينَ | «'''إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَ أَقَامُوا الصّلَوةَ وَ أَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً يَرْجُونَ تجَارَةً لَّن تَبُورَ'''»: | ||
«تلاوت كتاب»، به معناى خواندن قرآن است، كه خداى سبحان آن را ستوده. و «اقامه نماز»، به معناى ادامه برآوردن آن و محافظت از ترك نشدن آن است. و «انفاق از رزق در سرّ و علانيه»، به معناى اين است كه: از مال خود به فقراء مى دهند، و چون در انفاق هاى مستحبى مى ترسند جنبۀ خودنمايى به خود بگيرد، و خلوص آن از بين برود؛ لذا آن را پنهانى مى دهند، و در انفاق هاى واجب، براى اين كه اطاعت خدا در بين مردم شايع شود و ديگران هم تشويق شوند، علنى مى دهند. | «تلاوت كتاب»، به معناى خواندن قرآن است، كه خداى سبحان آن را ستوده. و «اقامه نماز»، به معناى ادامه برآوردن آن و محافظت از ترك نشدن آن است. و «انفاق از رزق در سرّ و علانيه»، به معناى اين است كه: از مال خود به فقراء مى دهند، و چون در انفاق هاى مستحبى مى ترسند جنبۀ خودنمايى به خود بگيرد، و خلوص آن از بين برود؛ لذا آن را پنهانى مى دهند، و در انفاق هاى واجب، براى اين كه اطاعت خدا در بين مردم شايع شود و ديگران هم تشويق شوند، علنى مى دهند. | ||
