۱۴٬۴۹۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←خشیت به معناى واقعی، فقط در علما يافت مى شود
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
در سابق هم گذشت كه «انذار»، تنها در علما نتيجه بخش است. چون در آن جا فرمود: «إنّمَا تُنذِرُ الّذِينَ يَخشَونَ رَبّهُم بِالغَيبِ وَ أقَامُوا الصّلَوة». پس در حقيقت آيه مورد بحث، بيانگر معناى آن آيه است، و روشن مى سازد كه «خشيت» به معنى حقيقى كلمه، تنها در علما يافت مى شود. | در سابق هم گذشت كه «انذار»، تنها در علما نتيجه بخش است. چون در آن جا فرمود: «إنّمَا تُنذِرُ الّذِينَ يَخشَونَ رَبّهُم بِالغَيبِ وَ أقَامُوا الصّلَوة». پس در حقيقت آيه مورد بحث، بيانگر معناى آن آيه است، و روشن مى سازد كه «خشيت» به معنى حقيقى كلمه، تنها در علما يافت مى شود. | ||
و مراد از «علماء»، علماى باللّه است. يعنى كسانى كه خداى سبحان را به اسماء و صفات و افعالش مى شناسند. شناسايى تامّى كه دل هايشان به وسيلۀ آن آرامش مى يابد، و لكه هاى شك و دو دلى از نفوسشان زايل گشته، و آثار آن در اعمالشان هويدا مى گردد، و | و مراد از «علماء»، علماى باللّه است. يعنى كسانى كه خداى سبحان را به اسماء و صفات و افعالش مى شناسند. شناسايى تامّى كه دل هايشان به وسيلۀ آن آرامش مى يابد، و لكه هاى شك و دو دلى از نفوسشان زايل گشته، و آثار آن در اعمالشان هويدا مى گردد، و فعلشان، مصدّق قولشان مى شود. | ||
و مراد از «خشيت» در چنين زمينه اى، همان خشيت حقيقى است، كه به دنبالش، خشوع باطنى و خضوع در ظاهر پيدا مى شود. اين، آن معنايى است كه از سياق آيه بر مى آيد. | و مراد از «خشيت» در چنين زمينه اى، همان خشيت حقيقى است، كه به دنبالش، خشوع باطنى و خضوع در ظاهر پيدا مى شود. اين، آن معنايى است كه از سياق آيه بر مى آيد. | ||
