تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۱۳ </center>

<span id='link418'><span>

ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا يَسطرُونَ(۱)

مَا أَنت بِنِعْمَةِ رَبِّك بِمَجْنُونٍ(۲)

عُتُلِّ بَعْدَ ذَلِك زَنِيمٍ(۱۳)

أَن كانَ ذَا مَالٍ وَ بَنِينَ(۱۴)

سنَسِمُهُ عَلى الخُْرْطومِ(۱۶)

وَ لا يَستَثْنُونَ(۱۸)

فَطاف عَلَيهَا طائفٌ مِّن رَّبِّك وَ هُمْ نَائمُونَ(۱۹)

فَأَصبَحَت كالصرِيمِ(۲۰)

فَتَنَادَوْا مُصبِحِينَ(۲۱)

فَانطلَقُوا وَ هُمْ يَتَخَفَتُونَ(۲۳)

أَن لا يَدْخُلَنهَا الْيَوْمَ عَلَيْكم مِّسكِينٌ(۲۴)

بَلْ نحْنُ محْرُومُونَ(۲۷)

قَالَ أَوْسطهُمْ أَ لَمْ أَقُل لَّكمْ لَوْ لا تُسبِّحُونَ(۲۸)

فَأَقْبَلَ بَعْضهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَلَوَمُونَ(۳۰)

كَذَلِك الْعَذَاب وَ لَعَذَاب الاَخِرَةِ أَكْبرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ(۳۳)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۱۴ </center>

ن ، سوگند به قلم و آنچه با قلم مى نويسند (۱).

كه تو به خاطر لطفى كه پروردگارت به تو كرده ديوانه نيستى (۲).

و اينكه براى تو اجرى است غير مقطوع (۳).

و اينكه تو ملكات اخلاقى بس بزرگى دارى كه بر آن مسلطى (۴).

پس به زودى خواهى ديد و آنها نيز خواهند ديد (۵).

كه كدامتان مبتلا به جنونيد (۶).

محققا پروردگارت داناتر است به اينكه چه كسى از راه او دور و چه كسانى راه يافتگانند (۷).

پس تكذيب گران را اطاعت مكن (۸).

آنان همين را مى خواهند كه تو سازش كنى و آنها هم با تو بسازند (۹).

و نيز هر فرومايه عيب جو كه براى هر حق و باطلى سوگند مى خورد اطاعت مكن (۱۰).

و كسى را كه در بين مردم سخن چينى و افساد مى كند (۱۱).

و كسى را كه مانع رسيدن خير به خلق مى شود و تجاوزگر و گناهكار است (۱۲).

كسى كه علاوه بر همه آن عيب ها، بد دهن و خشن است و مردم پدرى برايش نمى شناسند (۱۳).

كسى كه تنها مايه غرورش اين است كه صاحب مال و فرزندان است (۱۴).

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى شود مى گويد افسانه هاى قديمى است (۱۵).

ما در برابر غرورش به نهايت درجه ، خوارش مى سازيم (۶ ۱).

آرى ما ايشان را مى آزماييم همچنان كه صاحبان آن باغ را آزموديم كه قسم خوردند و به هم قول دادند فردا ميوه باغ را بچينند (۱۷).

بدون اينكه ان شاء اللّه بگويند (و يا بدون اينكه از آن استثنا كنند) (۱۸).

در نتيجه بلايى فراگير از ناحيه پروردگارت باغ را دور زد در حالى كه ايشان در خواب بودند (۱۹).

و در نتيجه باغ سوخت و چون شب سياه شد (۲۰).

صبح زود (قبل از بيدار شدن فقرا) يكديگر را صدا زدند (۲۱).

كه اگر به وعده ديشبتان پاى بنديد برخيزيد و به سوى زراعت خود برويد (۲۲).

اين را آهسته مى گفتند و آهسته به سوى باغ روانه شدند (۲۳).

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۶۱۵ </center>

تا در آن روز هيچ مسكينى داخل باغشان نشود (۲۴).

به قصد نيامدن فقرا و زياد شدن درآمد سحرگاهان بيرون شدند (۲۵).

يكى از آن ميان گفت : نه ، بلكه محروم شده ايم (۲۷).

گفتند منزه است پروردگار ما كه به راستى ما ستمكارانى بوديم (۲۹).

آنگاه رو به يكديگر كرده گناه را به گردن يكديگر نهادند (۳۰).

گفتند: واى بر ما كه به راستى مردمى طغيانگر بوديم (۳۱).

اميد پروردگارمان باغى بهتر از آن به ما بدهد، كه ما دل به سوى پروردگارمان نهاديم (۳۲).

آرى عذاب چنين است و البته عذاب آخرت بزرگتر است اگر مردم بناى فهميدن داشته باشند (۳۳).

<span id='link419'><span>

==محتويات سوره مباركه قلم و محل نزول آن ==

اين سوره رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) را به دنبال تهمت هاى ناروايى كه مشركين به وى زده و او را ديوانه خوانده بو دند، تسليت و دلدارى مى دهد، و به وعده هاى جميل و پاسدارى از خلق عظيمش ‍ دلخوش مى سازد، و آن جناب را به شديدترين وجهى از اطاعت مشركين و مداهنه با آنان نهى نموده ، امر اكيد مى كند كه در برابر حكم پروردگارش صبر كند.