۱۶٬۹۴۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى در توضيح آيات مربوط به دَمِ مرگ و قدرت خداوند بر احياء اموات
| خط ۱۶۲: | خط ۱۶۲: | ||
مؤلف: اين روايت، بيان گذشته ما در تفسير آيه را تأييد مى كند كه گفتيم منظور از آن، نظر كردن به قلب و رؤيت قلبى است، نه رؤيت حسى و با چشم سر. و اين روايت مضمون برخى از روايات را كه از طرق اهل سنّت آمده، و از ظاهرش تشبيه خدا به خلق استفاده مى شود، تفسير مى كند. چون در اين روايت آمده، رؤيت خدا، رؤيتى است كه محدوديت در آن نيست، و رؤيت حسى بدون محدوديت تصور ندارد. | مؤلف: اين روايت، بيان گذشته ما در تفسير آيه را تأييد مى كند كه گفتيم منظور از آن، نظر كردن به قلب و رؤيت قلبى است، نه رؤيت حسى و با چشم سر. و اين روايت مضمون برخى از روايات را كه از طرق اهل سنّت آمده، و از ظاهرش تشبيه خدا به خلق استفاده مى شود، تفسير مى كند. چون در اين روايت آمده، رؤيت خدا، رؤيتى است كه محدوديت در آن نيست، و رؤيت حسى بدون محدوديت تصور ندارد. | ||
==رواياتى در توضيح آيات مربوط به | ==رواياتى در توضيح آيات مربوط به هنگامۀ احتضار و جان دادن== | ||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «كَلّا إذَا بَلَغَتِ التّرَاقِى» آمده كه امام فرمود: يعنى وقتى كه جان به «ترقوه» برسد، «وَ قِيلَ مَن رَاقٍ»، به او گفته مى شود: كيست كه تو را با افسون خود نجات دهد؟ «وَ ظَنَّ أنّهُ الفِرَاق»، يقين مى كند كه فراق از دنيا رسيده است. | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «كَلّا إذَا بَلَغَتِ التّرَاقِى» آمده كه امام فرمود: يعنى وقتى كه جان به «ترقوه» برسد، «وَ قِيلَ مَن رَاقٍ»، به او گفته مى شود: كيست كه تو را با افسون خود نجات دهد؟ «وَ ظَنَّ أنّهُ الفِرَاق»، يقين مى كند كه فراق از دنيا رسيده است. | ||
