۱۷٬۰۰۸
ویرایش
خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
«'''فَإِذَا جَاءَتِ الطّامَّةُ الْكُبرَى'''»: | «'''فَإِذَا جَاءَتِ الطّامَّةُ الْكُبرَى'''»: | ||
در مجمع البيان مى گويد: كلمۀ «طَامّه»، به معناى عاليه و غالبه است. وقتى گفته مى شود: اين اطم از آن است، معنايش اين است كه از آن عالى تر است. «وَطم الطَائِرُ الشّجَرَةَ»، به اين | در مجمع البيان مى گويد: كلمۀ «طَامّه»، به معناى عاليه و غالبه است. وقتى گفته مى شود: اين اطم از آن است، معنايش اين است كه از آن عالى تر است. «وَطم الطَائِرُ الشّجَرَةَ»، به اين معناست كه طائر به بالاى درخت پرواز كرد. و هر داهيه و بلايى را كه انسان ها از دفع آن عاجز باشند، «طامه» مى گويند. و بنا به گفته وى، «طامۀ كُبرى»، همان قيامت است. چون قيامت، داهيه اى است كه از هر داهيه ديگرى عالى تر است، و بر هر داهيه اى غالب است. اين است معناى كبرى بودن طامّۀ قيامت، و چون نفرموده قيامت از هر داهيه اى بزرگتر است، به طور مطلق فرموده داهيه بزرگتر، معلوم مى شود هيچ داهيه و واقعه اى بزرگتر از آن نيست. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۱۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۱۰ </center> | ||
و اگر در اول جمله فاء تفريع آورده، براى اشاره به اين معنا بوده كه مضمون آيه، يعنى آمدن قيامت از لوازم خلقت آسمان و زمين و تدبير جارى در آن دو است، كه قبلا هم به اين معنا اشاره شد. | و اگر در اول جمله فاء تفريع آورده، براى اشاره به اين معنا بوده كه مضمون آيه، يعنى آمدن قيامت از لوازم خلقت آسمان و زمين و تدبير جارى در آن دو است، كه قبلا هم به اين معنا اشاره شد. | ||
«'''يَوْمَ يَتَذَكَّرُ | «'''يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الإنسانُ مَا سَعَى'''»: | ||
كلمه «يَوم»، ظرف است براى آمدن طامّۀ كبرى، و «سعى» به معناى عمل | كلمه «يَوم»، ظرف است براى آمدن طامّۀ كبرى، و «سعى» به معناى عمل جدّى است. | ||
وَ بُرِّزَتِ الجَْحِيمُ لِمَن يَرَى | |||
«'''وَ بُرِّزَتِ الجَْحِيمُ لِمَن يَرَى'''»: | |||
پس آيه شريفه در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: | |||
و از ظاهر آيه مورد بحث بر مى آيد كه | كلمه «بُرّزَت» ماضى مجهول از مصدر «تبريز» است، كه به معناى اظهار است، و از آوردن مفعول كلمه «يَرى» عمداً اعراض شده، و مراد از كلمه «مَن» هر كسى است كه چشم دارد و مى تواند ببيند. و معناى آيه اين است كه: در آن روز، دوزخ ظاهر مى شود، و پرده از روى آن بر مى دارند، تا هر صاحب چشم و بينايى آن را به عيان ببيند. | ||
پس آيه شريفه در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: «لَقَد كُنتَ فِى غَفلَةٍ مِن هذَا فَكَشَفنَا عَنكَ غِطَائَكَ فَبَصَرُكَ اليَومَ حَدِيد». چيزى كه هست، آيه سورۀ «ف» مفصل تر است. مى فرمايد: تو از اين، در غفلت بودى، پس ما پرده ات را كنار زديم، اينك امروز چشمت تيزبين شده است. | |||
و از ظاهر آيه مورد بحث بر مى آيد كه جهنّم قبل از روز قيامت خلق شده، تنها در روز قيامت با كشف غطاء ظاهر مى شود، و مردم آن را مى بينند. | |||
<span id='link200'><span> | <span id='link200'><span> | ||
ویرایش