| گسترشکپی متن آیه
|
| نَحْنُ أَوْلِيَاؤُکُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَکُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ
|
ترجمه
ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم؛ و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده می‌شود!
|ما در زندگى دنيا و در آخرت مددكاران و دوستان شماييم، و هر چه دلتان بخواهد، در [بهشت] براى شما فراهم است، و هر چه در آن جا خواستار باشيد خواهيد داشت
در زندگى دنيا و در آخرت دوستانتان ماييم، و هر چه دلهايتان بخواهد در [بهشت] براى شماست، و هر چه خواستار باشيد در آنجا خواهيد داشت؛
ما در دنیا و آخرت یاران و دوستداران شماییم و برای شما در بهشت ابد هر چه مایل باشید یا آرزو و تقاضا کنید همه مهیّاست.
ما در زندگی دنیا و آخرت، یاران و دوستان شما هستیم، آنچه دلتان بخواهد، در بهشت برای شما فراهم است، و در آن هر چه را بخواهید، برای شما موجود است.
ما در دنيا دوستدار شما بوديم و نيز در آخرت دوستدار شماييم. در بهشت هر چه دلتان بخواهد و هر چه طلب كنيد برايتان فراهم است.
ما دوستداران شما در زندگانی دنیا و در آخرت هستیم، و در آنجا برای شما هر چه دلهایتان بخواهد و هر آنچه بطلبید هست
ما در زندگانى اين جهان و در آن جهان دوستان شماييم، و شما راست در آن جهان آنچه جانهاى شما خواهش كند و شما راست در آن هر چه درخواست كنيد
(و فرشتگان بدیشان خبر می‌دهند که) ما یاران و یاوران شما در زندگی دنیا و در آخرت هستیم، و در آخرت برای شما هرچه آرزو کنید هست، و هرچه بخواهید برایتان فراهم است.
«در زندگی دنیا و در آخرت ما دوستان و یاوران شماییم و در آن (بهشت) هر چه میل داشته باشید برای شماست و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت؛»
مائیم دوستان شما در زندگانی دنیا و در آخرت و شما را است در آن آنچه هوس کند دلهای شما و شما را است در آن هر آنچه خواهید
We are your allies in this life and in the Hereafter, wherein you will have whatever your souls desire, and you will have therein whatever you call for.
معنی کلمات و عبارات
«مَا تَدَّعُونَ»: آنچه طلب کنید (نگا: یس / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ «31»
ما (فرشتگان) در دنيا و آخرت دوستان شماييم؛ و براى شماست (در بهشت) هر چيزى كه تمايل داشته باشيد و براى شماست در آن جا هر چه را درخواست كنيد.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ (31)
نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ: مائيم دوستان و ياوران شما، فِي الْحَياةِ الدُّنْيا: در زندگانى دنيا، چه شما را از آفات و عاهات نگاه مى‌داشتيم و بر طريق خير و صلاح، هدايت مى‌كرديم، وَ فِي الْآخِرَةِ: و دوستان شمائيم در آخرت به كرامت و شفاعت تا زمان داخل شدن شما به بهشت.
تبصره:
احاديث وارده دال است بر آنكه مراد ائمه هدى عليهم السّلام باشند از جمله:
1- حضرت باقر عليه السّلام فرمايد: نحن أوليائكم في الحيوة الدّنيا اى نحرسكم فى الدّنيا و عند الموت فى الاخرة. يعنى: مائيم دوستان شما در دنيا كه شما را حفظ نمائيم، و نزد موت در آخرت از شدائد «2».
2- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) از حضرت صادق عليه السّلام فرمايد:
ما يموت موال لنا مبغض لأعدائنا إلّا و يحضره رسول اللّه و امير المؤمنين و الحسن و الحسين «عليهم السّلام» فيرونه و يبشّرونه و إن كان غير موال يراهم بحيث يسوؤه.
«1» نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 175، صفحه 570.
«2» نور الثقلين، ج 4 ص 548 حديث 46 بنقل از مجمع البيان.
جلد 11 - صفحه 370
يعنى: نميرد دوستدار ما دشمن دارنده دشمنان ما مگر آنكه حاضر شود او را رسول خدا و امير المؤمنين و حضرت حسن و حسين عليهم السلام، پس مى‌بينند او را و بشارت مى‌دهند او را؛ و اگر غير دوستان ما باشد، مى‌بيند ايشان را به حيثيتى كه بد آيد او را، و دليل بر اين فرمايش حضرت امير المؤمنين عليه السّلام است به حارث همدانى:
يا حار همدان من يمت يرنى
من مؤمن أو منافق قبلا «1»
وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ: و براى شماست در آن آخرت آنچه آرزو كنند نفسهاى شما از انواع لذات و اصناف كرامات، وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ: و مر شما راست در عقبى آنچيزى را كه دعوى كنيد كه از ماست، يعنى هيچ كس با شما در آن چيز منازعت ننمايد، يا شما راست در آخرت آن چيزى كه آرزو كنيد از بقاى حيات و دوام نعمت كه هرگز فنا و زوال نپذيرد آن چيزى كه دعوى كنيد يا از خدا خواهيد و تمنا نمائيد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ (31) نُزُلاً مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ (32) وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللَّهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (33) وَ لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ (34) وَ ما يُلَقَّاها إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (35)
ترجمه
مائيم دوستان شما در زندگانى دنيا و در آخرت و براى شما است در آن آنچه دلخواه شما باشد و براى شما است در آن آنچه تمنّا نمائيد
با آنكه آن تشريفات ورودى است از خداى آمرزنده مهربان
و كيست نيكوتر در سخن از كسيكه خواند بسوى خدا و كردكار شايسته و گفت همانا من از منقادانم
و يكسان نيست خوبى و بدى دفع كن بآنچه آن بهتر است پس آنگاه كسى كه ميانه تو و او دشمنى است گوئى او دوستى است خويشاوند
و دارا نشوند آن را مگر آنان كه صبر كردند و دارا نشود آن را جز صاحب بهره بزرگ.
تفسير
ملائكه سابق الذكر كه در وقت مرگ بر كسانيكه ثابت قدم در ايمان بودند براى رفع خوف و حزن و بشارت ببهشت نازل ميشوند بايشان مى- گويند ما در دنيا دوستان شما بوديم كه شما را از شرّ شيطان حفظ مينموديم و اينك هم با شما هستيم تا براى شما آنچه را دلخواه شما باشد آماده نمائيم و بدانيد كه شما در اين عالم بتمام آرزوهاتان خواهيد رسيد و اين نعمتها كه بشما و اصل ميشود كه مانند تشريفات ورودى مهمان است مربوط بما نيست همه از طرف خداوند آمرزنده مهربان است كه براى اكرام و اعظام شما فرستاده شده گواراى وجود باد و خدا ميفرمايد و كه بهتر باشد از جهت گفتار از كسيكه دعوت نمود مردم را بسوى خدا و بجا آورد عمل شايسته را در بين خود و خداى خود و اقرار نمود با سلام و انقياد و تسليم در برابر اوامر الهى چون معلوم است كسى بهتر از چنين كس نيست كه عياشى ره نقل نموده او على عليه السّلام است و بعضى گفته‌اند مراد پيغمبر صلى اللّه عليه و اله است كه مانند حضرت ابراهيم كه فرمود و انا اوّل المسلمين اقرار باسلام و انقياد در برابر اوامر الهى نمود ولى بيشتر بر حسب ظاهر فرموده‌اند مراد آن حضرت و تمام ائمه و دعاة الى اللّه ميباشند و در مجمع از امام باقر عليه السّلام نقل نموده در ذيل آيه اول كه يعنى ما دوستان شما هستيم در دنيا كه حفظ ميكنيم شما
جلد 4 صفحه 558
را در آن و نزد مرگ و در آخرت و قمى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه فرمود نمى‌ميرد هيچ كس كه دوست ما و دشمن دشمنان ما باشد مگر آنكه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و امير المؤمنين و حسنين عليهم السّلام ببالين او حاضر ميشوند و بشارت باو ميدهند و در تفسير امام عليه السّلام حديث مفصّلى از پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نقل فرموده كه خلاصه‌اش آنست كه همان ملك الموت كه براى قبض روح بنده مؤمن دوازده امامى حاضر ميشود تمام دلتنگى و نگرانى و تشويش او را از فقد مال و مفارقت عيال و نرسيدن بآمال و غيرها به ارائه دادن مقامات و نعم اخروى و رفقاى بهتر و برتر او را در آن عالم باو از او برطرف مينمايد بطوريكه ديگر هيچ حزنى از گذشته ندارد و هيچ ترسى از آينده براى او باقى نمى‌ماند و با كمال دلخوشى و اطمينان خاطر در سايه پيغمبر صلى اللّه عليه و اله و امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد طاهرين آن دو جايگزين خواهد شد بشرط آنكه استقامت خود را در محبّت بآن خاندان معظّم تا آخر عمر حفظ كرده باشد و نيز خداوند براى دلگرمى رسول اكرم بدعوت ميفرمايد و مساوى نيست رفتار و گفتار خوب با رفتار و گفتار بد در آثار دنيوى و پاداش اخروى تو بايد دفاع نمائى از رفتار و گفتار بد كفار برفتار و گفتار خوب خود اگر احسن مجرّد از معناى تفضيل باشد و الّا ببهتر وجهى كه ممكن باشد دفع آن از وجوه خير يعنى در مقابل اذيت و آزار و گفتار ناهنجار آنها بايد صبر و سكون و مدارا و معارضه بخوبى و احسان نمائى و بكلمات ملاطفت آميز دل آنها را بدست آورى و چون چنين كنى آن كس كه ميان تو و او دشمنى و عداوت است مانند دوست و خويشاوند مهربان گردد ولى و اجد اين خصلت و خلق نيكو نمى‌شوند مگر كسانى كه صبر و بردبارى و تحمل را شعار خود نمايند و نميرسد باين موهبت مگر كسى كه خداوند بهره و نصيب وافرى از خير دنيا و آخرت باو عنايت فرموده است و كلمه لا در و لا السّيّئة زائده براى تأكيد نفى است و در كافى از امام صادق عليه السّلام در تفسير و لا تستوى الحسنة و لا السّيّئة نقل نموده كه حسنه تقيّه است بتقيه در مذهب و در مجمع از آن حضرت نقل نموده كه و ما يلقّيها الّا كلّ ذى حظّ عظيم.
جلد 4 صفحه 559
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
نَحن‌ُ أَولِياؤُكُم فِي الحَياةِ الدُّنيا وَ فِي الآخِرَةِ وَ لَكُم فِيها ما تَشتَهِي أَنفُسُكُم وَ لَكُم فِيها ما تَدَّعُونَ (31)
ما ملائكه بوديم اولياء شما هم در زندگاني دنيا و هم در آخرت و از براي شما هست در بهشت آنچه نفوس شما مايل باشد و از براي شماست در بهشت آنچه بخواهيد و طلب كنيد.
نَحن‌ُ أَولِياؤُكُم فِي الحَياةِ الدُّنيا ملائكه حفظه که از آفات و بليّات و تصادفات حفظ ميكنند و ملائكه که الهام بقلوب مؤمنين ميكنند و ملائكه که طلب مغفرت آنها را از خدا ميكنند و ملائكه که در دعاها آنها آمين ميگويند و ملائكه که آنچه ذكر و عبادت ميكنند ثوابش را هديه به مؤمنين ميكنند و ملائكه که بنيابت آنها در اماكن مشرّفه زيارت ميكنند و غير اينها که تمام اولياء آنها هستند.
وَ فِي الآخِرَةِ از حين موت تا دخول در بهشت با شما هستيم و در جميع مراحل نگهبان شمائيم.
وَ لَكُم فِيها ما تَشتَهِي أَنفُسُكُم وَ لَكُم فِيها ما تَدَّعُونَ چنانچه ميفرمايد لَهُم ما يَشاؤُن‌َ عِندَ رَبِّهِم ذلِك‌َ هُوَ الفَضل‌ُ الكَبِيرُ- شوري آيه 21- و ميفرمايد وَ فِيها ما تَشتَهِيه‌ِ الأَنفُس‌ُ وَ تَلَذُّ الأَعيُن‌ُ وَ أَنتُم فِيها خالِدُون‌َ زخرف آيه 71.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 31)- و در چهارمین بشارت می‌افزایند: «ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم» (نَحْنُ أَوْلِیاؤُکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ)
.هرگز شما را تنها نمی‌گذاریم در نیکیها به شما کمک می‌کنیم و از لغزشها شما را حفظ می‌نماییم تا وارد بهشت شوید.
در پنجمین بشارت می‌گویند: «و در بهشت برای شما هر چه دلتان بخواهد از مواهب و نعمتها فراهم است» و هیچ قید و شرطی در کار نیست (وَ لَکُمْ فِیها ما تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ)
.ششمین بشارت این که نه تنها نعمتهای مادی و آنچه دلخواه شماست به شما می‌رسد، بلکه «آنچه (از مواهب معنوی) طلب کنید به شما داده می‌شود» (وَ لَکُمْ فِیها ما تَدَّعُونَ)
نکات آیه
۱ - یکتاپرستان پایدار بر توحید، بهره مند از حمایت و یارى فرشتگان در دنیا و آخرت (نحن أولیاؤکم فى الحیوة الدّنیا و فى الأخرة)
۲ - توجه به پشتیبانى مداوم فرشتگان، مانع راه یابى هراس و اندوه در دل هاى موحدان (تتنزّل علیهم الملئکة ألاّتخافوا ... نحن أولیاؤکم فى الحیوة الدنیا و فى الأخرة)
۳ - تنها ولایت پایدار و ماندگار در دنیا و آخرت، ولایت خداوند است. (و قیّضنا لهم قرناء ... قال الذین کفروا ... نجعلهما تحت أقدامنا ... نحن أولیاؤکم فى الحیوة الدنیا و فى الأخرة)
از ارتباط آیات، مى توان استفاده کرد که ولایت خدایى فرشتگان، تا قیامت پا برجا خواهد بود و ولایت هاى غیر خدایى در قیامت تبدیل به دشمنى خواهد شد.
۴ - تمامى تمایلات و خواسته هاى مؤمنان قابل دستیابى براى آنان در بهشت (و لکم فیها ما تشتهى أنفسکم و لکم فیها ما تدّعون)
۵ - مشرکان از بهشت و موهبت هاى آن، بهره اى نخواهند داشت. (و لکم فیها ما تشتهى أنفسکم و لکم فیها ما تدّعون)
از تقابل این آیات با آیات پیشین - که در مورد مشرکان بود - و نیز از تقدیم «لکم» و تکرار آن، مطلب بالا استفاده مى شود.
۶ - توحید و استقامت در راه ایمان، در پى دارنده بهشت و نعمت هاى گسترده براى مؤمنان (إنّ الذین قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقموا ... و لکم فیها ما تشتهى أنفسکم)
۷ - اطلاع فرشتگان از بهشت برین و خصوصیات آن (تتنزّل علیهم الملئکة ... و أبشروا بالجنّة ... و لکم فیها ما تدّعون)
۸ - آدمى، در بهشت به تمامى آنچه مى خواهد و طلب مى کند، خواهد رسید. (و لکم فیها ما تشتهى أنفسکم و لکم فیها ما تدّعون)
تقدیم «فیها» بر «تشتهى» گویاى حصر است; یعنى، آنچه مى خواهید و آرزو مى کنید تنها در بهشت بدان دست مى یابید و در غیر بهشت این گونه نیست که آدمى هر آنچه بخواهد، بتواند آن را به دست آورد.
روایات و احادیث
۹ - «(فى المجمع) و قیل نحن أولیاؤکم فى الحیاة الدنیا أى نحرسکم فى الدنیا و عند الموت و فى الآخرة عن أبى جعفر(ع);[۱] در مجمع البیان ذیل آیه «نحن أولیاؤکم فى الحیاة الدنیا و فى الآخرة» آمده است: گفته شده (که فرشتگان مى گویند) ما اولیاى شما در زندگى دنیا هستیم; یعنى، در دنیا و هنگام مرگ و در آخرت از شما پاسدارى مى کنیم و این معنا از امام باقر(ع) روایت شده است».
موضوعات مرتبط
- ایمان: آثار استقامت در ایمان ۶
- بهشت: تأمین خواسته ها در بهشت ۸; صفات بهشت ۷; محرومان از نعمتهاى بهشت ۵; موجبات بهشت ۶; نعمتهاى بهشت ۶
- بهشتیان: تأمین خواسته هاى بهشتیان ۴
- توحید: آثار توحید ۶
- خدا: جاودانگى ولایت خدا ۳; ویژگیهاى ولایت خدا ۳
- ذکر: ذکر حمایتهاى ملائکه ۲
- صابران: حامى اخروى صابران ۱; حامى دنیوى صابران ۱
- مؤمنان: استقامت مؤمنان ۶; پاداش مؤمنان ۶; توحید مؤمنان ۶; مؤمنان در بهشت ۴
- مشرکان: محرومیت اخروى مشرکان ۵
- ملائکه: حمایتهاى اخروى ملائکه ۹; علم ملائکه ۷; مشمولان حمایتهاى ملائکه ۱، ۹
- موحدان: حامى اخروى موحدان ۱، ۹; حامى دنیوى موحدان ۱، ۹; موانع اندوه موحدان ۲; موانع ترس موحدان ۲
منابع
- ↑ مجمع البیان، ج ۹، ص ۱۹; نورالثقلین، ج ۴- ، ص ۵۴۸، ح ۴۶.
