روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْوَكَالَة

روي عن عبد الله بن مسكان عن ابي هلال الرازي قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ وَكَّلَ رَجُلاً بِطَلاَقِ اِمْرَأَتِهِ إِذَا حَاضَتْ وَ طَهُرَتْ وَ خَرَجَ اَلرَّجُلُ‏ فَبَدَا لَهُ فَأَشْهَدَ أَنَّهُ قَدْ أَبْطَلَ مَا كَانَ أَمَرَهُ بِهِ وَ أَنَّهُ قَدْ بَدَا لَهُ فِي ذَلِكَ قَالَ فَلْيُعْلِمْ أَهْلَهُ وَ لْيُعْلِمِ اَلْوَكِيلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۲

عبد اللَّه بن مسكان از أبى هلال رازى روايت كرده گويد: به امام‏ صادق عليه السّلام عرض كردم: شخصى به مردى وكالت داد كه همسرش را پس از اينكه خون ديد و پاك شد طلاق دهد و آن وكيل رفت، بعد موكل پشيمان شد و شاهد گرفت كه وكيل را از وكالت عزل كرده و در مورد وكالت او پشيمان شده است چه كند؟ فرمود: بايد هم به همسرش خبر دهد و هم به وكيل اطّلاع عزل بدهد. (ظاهر روايت دلالت دارد كه بدون اعلام به وكيل او منعزل نخواهد بود).