روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

و بهذا الاسناد عن محمد بن مسلم عن داود بن فرقد قال حدثني محمد بن سعيد الجمحي قال حدثني هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا اُبْتُلِيتَ‏ بِأَهْلِ اَلنَّصْبِ‏ وَ مُجَالَسَتِهِمْ فَكُنْ كَأَنَّكَ عَلَى اَلرَّضْفِ حَتَّى تَقُومَ فَإِنَّ اَللَّهَ يَمْقُتُهُمْ وَ يَلْعَنُهُمْ فَإِذَا رَأَيْتَهُمْ يَخُوضُونَ فِي ذِكْرِ إِمَامٍ مِنَ‏ اَلْأَئِمَّةِ فَقُمْ فَإِنَّ سَخَطَ اَللَّهِ يَنْزِلُ هُنَاكَ عَلَيْهِمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۸۷

از امام صادق (ع)، فرمود: هر گاه گرفتار شدى به ناصبى‏ها و همنشينى آنها چون كسى باش كه روى سنگ سرخ شده در آتش باشد تا برخيزى، زيرا خدا آنها را دشمن دارد و لعنت مى‏كند و چون ديدى در باره يكى از امامان بد گويند، بى‏درنگ برخيز كه خشم خدا در اين جا بر آنها فرود آيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۸۸

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هر گاه بناصبى‏ها و همنشينى آنها گرفتار شدى پس مانند كسى باش كه روى سنگ سرخ شده نشسته باشى تا برخيزى، زيرا خداوند آنها را دشمن دارد و لعنت كند پس هر گاه ديدى كه در باره امامى از امامان بد گويند برخيز زيرا غضب خداوند در چنين وقتى بر ايشان نازل گردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۱۵

و به همين اسناد، از محمد بن مسلم، از داود بن فرقد روايت است كه گفت: حديث كرد مرا محمد بن سعيد جهمى و گفت كه: حديث كرد مرا هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون مبتلا شوى به اهل نصب (يعنى سنّيان و همنشينى كردن با ايشان)، چنان باش كه گويا بر بالاى سنگ گرمِ بريان شده‏اى هستى، تا آنكه برخيزى؛ زيرا كه خداى عز و جل ايشان را به غايت دشمن مى‏دارد، و ايشان را لعنت مى‏كند. پس چون ايشان را ببينى كه در ذكر امامى از ائمّه عليهم السلام فرو مى‏برند، برخيز؛ زيرا كه خشم خداى عز و جل در آن وقت يا در آن مكان بر ايشان فرود مى‏آيد».