يَلْعَنُهُم
«لعن» در اصل به معناى طرد و دور ساختنى است که آمیخته باخشموغضب باشد;بنابراین، لعن از ناحیه خداوند یعنى دور ساختن کسى را از رحمت خویش و از تمام مواهب و برکاتى که از ناحیه او به بندگان مى رسد.
و این که بعضى از بزرگان اهل لغت گفته اند: لعن در آخرت به معناى عذاب و عقوبت و در دنیا به معناى سلب توفیق است، در واقع از قبیل بیان مصداق مى باشد، نه این که مفهوم لعن منحصر به این دو موضوع گردد.
و اما در مورد فرشتگان و مردم به معناى خشم و تنفر و طرد معنوى یا تقاضا از خداوند درباره دور ساختن این گونه افراد از رحمت است. «راغب» در «مفردات» مى گوید: «لَعْن» به معناى طرد کردن و دور ساختن همراه با خشم است; این کلمه هنگامى که به خدا در آخرت اضافه شود اشاره به عقوبت و کیفر است و در دنیا به معناى قطع رحمت و اگر از ناحیه مردم باشد، به معناى نفرین است و این درست، نقطه مقابل رحمت و صلوات است.
ریشه کلمه
