اللّهُم
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
اصل آن يااللّه است، حرف ندا از اولش حذف شده، و ميم مشدّد در آخر جاى آن را گرفته است، در قرآن فقط در معناى ندا بكار رفته، در زبان عرب به معناى تمكين جواب و استثناء نيز استعمال شده است، و در قرآن مجيد فقط پنج بار آمده است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن قُل الْمُلْک هُم فِيهَا إِن هٰذَا دَعْوَاهُم قَالُوا سُبْحَانَک يَسْتَبْشِرُون رَبّنَا مَرْيَم فَاطِر يُظْلَمُون مَالِک ابْن أَنْزِل عَلَيْنَا لا کَان تَحِيّتُهُم السّمَاوَات إِذ النّعِيم عِيسَى تُؤْتِي الْأَوّلِين إِذَا سَلاَم الْأَرْض دُونِه جَنّات هُو أَسَاطِير الشّاهِدِين مَائِدَة قَال فِي مَن إِلاّ کَسَبَت الْحَق عَالِم تَشَاء مَا الْغَيْب الّذِين آخِر عَلَيْهَا السّمَاء الْأَنْهَار تَکُون نَکُون عِنْدِک تَحْتِهِم نَفْس ذُکِر فَأَمْطِر الشّهَادَة لَنَا أَن تَنْزِع أَنْت الْحَمْد عِيدا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
