الحاقة ٢٥

از الکتاب
کپی متن آیه
وَ أَمَّا مَنْ‌ أُوتِيَ‌ کِتَابَهُ‌ بِشِمَالِهِ‌ فَيَقُولُ‌ يَا لَيْتَنِي‌ لَمْ‌ أُوتَ‌ کِتَابِيَهْ‌

ترجمه

امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند.

ترتیل:
ترجمه:
الحاقة ٢٤ آیه ٢٥ الحاقة ٢٦
سوره : سوره الحاقة
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«شِمَال»: دست چپ.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

نزول

«شیخ طوسى» گویند: این آیه درباره اسود بن عبدالاسد برادر ابوسلمة که نام وى در شأن و نزول آیه ۱۹ آورده شده است، نازل شده که مرد کافرى بوده است.[۱][۲]

تفسیر

نکات آیه

۱ - نامه اعمال گروهى از اهل محشر، به دست چپ آنان داده مى شود. (و أمّا من أُوتى کتبه بشماله)

۲ - نامه اعمال کافران دوزخى در قیامت، به دست چپ آنان داده مى شود. (و أمّا من أُوتى کتبه بشماله) از اوصاف یاد شده براى این گروه در آیات بعدى، استفاده مى شود که آنان کافران دوزخى و از همان گروهى اند که در آیه ۴۱ سوره «واقعه» از آنان به «أصحاب الشمال» یاد شده است.

۳ - هر انسانى، داراى کارنامه و پرونده اى مستقل در محکمه عدل الهى (و أمّا من أُوتى کتبه بشماله)

۴ - کافران دوزخى، از عرضه شدن نامه اعمالشان اظهار ناخورسندى مى کنند. (فیقول یلیتنى لم أُوت کتبیه)

۵ - ناراحتى و اندوه شدید کافران دوزخى، از نامه اعمال و کارنامه خویش در عرصه قیامت (فیقول یلیتنى لم أُوت کتبیه)

روایات و احادیث

۶ - «عن أبى جعفر(ع) قال: ... و أنزل فى الحاقّة، «و أمّا من أُوتى کتابه بشماله فیقول یا لیتنى لم اُوت کتابیه...» فهذا مشرک;[۳] از امام باقر(ع) روایت شده که فرمود: ...خداوند در سوره «الحاقّه» مى فرماید: (و أمّا من اُوتى کتابه بشماله فیقول یا لیتنى لم اُوت کتابیه...) این [کسى که کتابش را به دست چپش مى دهند ]مشرک است».

موضوعات مرتبط

  • اصحاب شمال: نامه عمل اصحاب شمال ۱
  • انسان: نامه عمل انسان ها ۳
  • جهنمیان: نامه عمل جهنمیان ۲
  • قیامت: نامه عمل در قیامت ۱، ۳، ۶
  • کافران: شدت اندوه کافران ۵; کافران در قیامت ۲، ۴، ۵; ناخشنودى کافران ۴; نامه عمل کافران ۲، ۴، ۵
  • مشرکان: نامه عمل مشرکان ۶
  • نامه عمل: نامه عمل در دست چپ ۱، ۲، ۶

منابع

  1. صاحب کشف الاسرار گوید: اگر چه آیه ۱۹ درباره ابوسلمة به طور خاص و آیه ۲۵ براى اسود برادر او نیز به طور خاص نازل شده ولى حکم آن دو آیه عام بوده و شامل هر مؤمن و کافرى می‌شود».
  2. در تفسیر على بن ابراهیم چنین آمده که این آیه درباره معاویه بن ابى‌سفیان نازل شده است.
  3. کافى، ج ۲، ص ۳۰، ح ۱; نورالثقلین، ج ۵، ص ۴۰۸- ، ح ۴۲.