آل عمران ٧٤
از الکتاب
ترجمه
آل عمران ٧٣ | آیه ٧٤ | آل عمران ٧٥ | ||||||||||||||
|
تفسیر
- آيات ۷۸ - ۶۴، سوره آل عمران
- معناى ((كلمه سواء)) و مراد از دعوت اهل كتاب به كلمه سواء
- دعوت به كلمه سواء، دعوت به سير بر اساس كلمه توحيدو نفى بغى و فساد مى باشد
- نفى بغى و فساد در گفتگوهاى بين پيامبران و قوم آنان
- ويژگيهاى دين فطرى
- افراد انسان ، ابعاض و اجزاى يك حقيقت هستند و خضوع وتذلل يك فرد در برابر فرد ديگر،بافطرت انسانى مخالف است
- محاجه بى جا و جاهلانه يهود و نصارا بر سر انتساب ابراهيم (ع ) به يهوديت ونصرانيت
- دو محاجه اهل كتاب كدام است
- دين ، داراى مراتب و مراحلى بوده است و هر يك از انبياء (ع ) به منزله بكى از آنمراحل بوده اند
- اسلام حضرت ابراهيم چگونه است ؟
- نزديكترين مردم به ابراهيم (ع ) پيروان او و پيامبر اكرم (ص ) و مؤ منين بدويند
- اشاره به توحيد افعالى ، در بيان معناى اينكه :اهل كتاب جز خودشان كسى را گمراه نمى كنند
- كفر به آيات خدا غير كفر به خدا است و اهل كتاب در لسان قرآن كافر به آيات خدا هستندنه كافربه خدا
- معناى سخن اهل كتاب كه به يكديگر مى گفتند: ((به آنچه در آغاز روز بر مؤ منيننازل گشته ايمان آورديم و بدانچه در پايان روزنازل شد كافر شديد))
- سخن ديگر مفسرين در خصوص اين آيه
- جواب خداى تعالى به سخنان يهود در قضيه تغيير قبله مسلمين از بيت المقدس به كعبه
- جمله ((اولا يعلمون )) جواب خدا به يهوديان نيست
- اقوال مختلف مفسرين در معناى مختلف اين آيه
- معناى ((فضلخدا)) و بيان جوابى به يهود كه جمله ((انالفضضل بيد اللّه )) متضمن آن است
- اعتقاد بى اساس يهوديان به اينكه تافته جدا بافته هستند (ليس علينا فى الاميينسبيل )
- منشاء اين اعتقاد باطل يهود
- چرا در اين آيه نام اهل كتاب تكرار شده و به آوردن ضمير اكتفا نشده است ؟
- قنطار و دينار كنايه از بسيار و كم است
- شرط كرامت الهيه و تقرب به خداى وفاى به عهد و تقوا است نه نژاد و دودمان است
- آثار محبت خدا، و خصالى كه خداى تعالى بر آن شكنندگان عهد خدا و سوگند به خداذكرفرموده است
- دروغ بستن يهود به خداى سبحان
- بحث روايتى
- نامه پيامبر براى پادشاهان عصر خود
- برسى نامه پيامبر براى اسقف نجران
- دو روايت از تفسير ((الدرالمنثور)) سيوطى
- حكايت هجرت مسلمانان در صدر اسلام به حبشه
- نجاشى مهاجرين را فرا مى خواند
- داستان گفتگو بين نجاشى (پادشاه حبشه ) و مسلمانان مهاجر در حضور مشركين مكه وشاءن نزول آيه ((ان اولى الناس بابراهيم ...))
- حديثى از امام صادق (ع ) و بيان آن
- نزديكترين مردم به ابراهيم و پيامبر اسلام (ص ) وآل محمد عليهم السلام ، پيروان آنانند
- دو روايت از كافى و امالى
نکات آیه
۱ - نبوت و هدایت، رحمت خاص خداوند (و لا تؤمنوا الا لمن تبع دینکم قل ان الهدى هدى الله ... قل ان الفضل بید اللّه ... یختص برحمته من یشاء) جمله «یختص برحمته»، رد پندار یهود است که مى پنداشتند پیامبر فقط از میان ایشان مبعوث مى شود، بنابراین مقصود از «رحمة» در آیه، پیامبرى است.
۲ - برخوردارى از رحمت خداوند، در گرو مشیّت اوست. (یختص برحمته من یشاء)
۳ - پیامبر اسلام (ص)، مشمول رحمت خاص الهى (قل ان الفضل بید الله ... یختص برحمته من یشاء) بنابراینکه مراد از فضل الهى، نبوت و برگزیدن پیامبر (ص) باشد.
۴ - رحمت خاص خداوند، برخاسته از فضل عظیم اوست. (یختص برحمته من یشاء و الله ذو الفضل العظیم) جمله «و الله ذوالفضل» علت براى جمله «یختص برحمته» است.
۵ - خداوند، داراى «فضل عظیم» است. (و الله ذوالفضل العظیم)
موضوعات مرتبط
- خدا: رحمت خدا ۱، ۲، ۳، ۴ ; فضل خدا ۴، ۵ ; مشیّت خدا ۲
- رحمت: رحمت خاص ۱، ۲، ۳، ۴ ; رحمت نبوت ۱ ; رحمت هدایت ۱ ; مشمولان رحمت ۳
- محمّد (ص): مقام محمّد (ص) ۳