روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۰۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْإِيلَاء

روي حماد عن الحلبي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَهْجُرُ اِمْرَأَتَهُ مِنْ غَيْرِ طَلاَقٍ وَ لاَ يَمِينٍ سَنَةً فَلاَ يَأْتِي فِرَاشَهَا قَالَ لِيَأْتِ أَهْلَهُ وَ قَالَ ع‏ أَيُّمَا رَجُلٍ آلَى مِنِ اِمْرَأَتِهِ وَ اَلْإِيلاَءُ أَنْ يَقُولَ وَ اَللَّهِ‏ لاَ أُجَامِعُكِ كَذَا وَ كَذَا وَ اَللَّهِ لَأَغِيظَنَّكِ ثُمَّ يُغَايِظَهَا فَإِنَّهُ يُتَرَبَّصُ بِهِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ ثُمَّ يُؤْخَذُ بَعْدَ اَلْأَرْبَعَةِ اَلْأَشْهُرِ فَيُوقَفُ‏ فَإِنْ فَاءَ وَ هُوَ أَنْ يُصَالِحَ أَهْلَهُ‏ فَإِنَّ اَللََّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‏ وَ إِنْ لَمْ يَفِئْ أُجْبِرَ عَلَى اَلطَّلاَقِ وَ لاَ يَقَعُ بَيْنَهُمَا طَلاَقٌ حَتَّى يُوقَفَ وَ إِنْ كَانَ أَيْضاً بَعْدَ اَلْأَرْبَعَةِ اَلْأَشْهُرِ ثُمَّ يُجْبَرُ عَلَى‏ أَنْ يَفِي‏ءَ أَوْ يُطَلِّقَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۱

عبيد اللَّه حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى يك سال ترك فراش زوجه خود كرده بدون اينكه او را طلاق دهد يا سوگند ياد كند، و با وى همبستر نشده است، فرمود: نزد همسرش رود (يعنى اگر سوگند نخورده اشكالى ندارد). و نيز فرمود: هر مردى كه سوگند ياد كند كه با همسرش همخوابگى نكند و آن چنانست كه ميگويد: «و اللَّه تا فلان مدّت با تو در يك بستر نخسبم» يا بگويد: «و اللَّه كارى كنم كه تو را بخشم آرم» و آن كار را انجام دهد- پس بايد چهار ماه درنگ‏ كنند، سپس نزد حاكم شكايت برده و او را گرفته توقيف و بازداشت نمايند چنانچه از رأى خود بازگشت يعنى با زوجه‏اش آشتى نمود مطلب تمام است و خداوند غفور و رحيم، و اگر از سوگندش باز نگشت او را مجبور بطلاق كنند، و تا وقتى كه او را بازداشت نكرده‏اند طلاق واقع نمى‏شود هر چند پس از چهار ماه باشد، و پس از بازداشت او را مجبور كنند يا آشتى كند يا طلاق دهد. و روايت شده است كه اگر وى بازگشت يعنى حاضر شد با زوجه در بستر رود و از او كام گيرد، مراد حاصل شده، و إلّا در بازداشتگاهى كه از ني ترتيب داده باشند او را زندانى كنند و در آب و غذا بر وى سخت گيرند تا طلاق دهد. و نيز روايت شده كه اگر امام مسلمانان ويرا بطلاق دادن همسرش فرمان داد و او اطاعت ننمود گردنش را بزنند چون اطاعت امام را نكرده است.