روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۴۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

اَلْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومََاتٌ‏ شَوَّالٌ‏ وَ ذُو اَلْقَعْدَةِ وَ ذُو اَلْحِجَّةِ وَ مَنْ أَرَادَ اَلْحَجَّ وَفَّرَ شَعْرَهُ إِذَا نَظَرَ إِلَى هِلاَلِ‏ ذِي اَلْقَعْدَةِ وَ مَنْ أَرَادَ اَلْعُمْرَةَ وَفَّرَ شَعْرَهُ شَهْراً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۳

معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه‏ فرمود: موسم حجّ ماههائى معلوم است، و آن، ماههاى شوّال و ذو القعده، و ذو الحجّه است. و كسى كه قصد حجّ داشته باشد، چون بهلال ذو القعده نظر كند، موى خود را انبوه ميسازد (يعنى از كم كردن و زدن آن خوددارى مينمايد) و كسى كه عازم عمره باشد مدّت يكماه موى سر و صورتش را انبوه مينمايد و بعضى از اخبار به حاجّ نيز اجازه داده است كه موى خود را فقط براى يكماه انبوه سازد، و اين خبر را هشام بن حكم و اسماعيل بن جابر از امام صادق عليه السّلام، و اسحاق بن عمّار از امام موسى بن جعفر عليهما السّلام روايت كرده‏اند.