روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۵۲
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ دُعَاءِ قُنُوتِ الْوَتْر
و روي معروف بن خربوذ عن احدهما يعني ابا جعفر و ابا عبد الله ع قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۵۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۵۳ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۶
معروف بن خرّبوذ از يكى از دو امام- يعنى امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام- روايت كرده است كه فرمود: در قنوت وتر اين دعا را بخوان: «لا اله الا اللَّه الحليم الكريم، لا اله الا اللَّه العلىّ العظيم، سبحان اللَّه ربّ السّماوات السّبع و ربّ الارضين السّبع، و ما فيهنّ و ما بينهنّ و ربّ العرش العظيم، اللّهم أنت اللَّه نور السّماوات و الارض، و أنت اللَّه زين السّماوات و الارض، و أنت اللَّه جمال السّماوات و الارض، و أنت اللَّه عماد السّماوات و الارض، و أنت اللَّه قوام السّماوات و الارض، و أنت اللَّه صريخ المستصرخين، و أنت اللَّه غياث المستغيثين، و أنت اللَّه المفرّج عن المكروبين، و أنت اللَّه المروّح عن المغمومين، و أنت اللَّه مجيب دعوة المضطرّين، و أنت اللَّه إله العالمين، و أنت اللَّه الرّحمن الرّحيم، و أنت اللَّه كاشف السّوء، و أنت اللَّه بك منزل كلّ حاجة، يا اللَّه ليس يردّ غضبك إلّا حلمك، و لا ينجى من عذابك إلّا رحمتك، و لا ينجى منك إلّا التّضرّع اليك، فهب لى من لدنك يا إلهي رحمة تغنينى بها عن رحمة من سواك، بالقدرة الّتى بها أحييت جميع ما في البلاد، و بها تنشر ميّت العباد، و لا تهلكنى غمّا حتى تغفر لى و ترحمنى، و تعرّفنى الاستجابة في دعائى، و ارزقنى العافية الى منتهى أجلى، و أقلنى عثرتى و لا تشمت بى عدوّى، و لا تمكّنه من رقبتى، اللّهمّ، إن رفعتنى فمن ذا الذى يضعنى، و إن وضعتنى فمن ذا الّذى يرفعنى، و إن أهلكتنى فمن ذا الّذى يحول بينك و بينى، أو يتعرّض لك في شىء من أمرى، و قد علمت أن ليس في حكمك ظلم، و لا في نقمتك عجلة، إنّما يعجّل من يخاف الفوت، و إنّما يحتاج إلى الظّلم الضّعيف، و قد تعاليت عن ذلك يا إلهي فلا تجعلنى للبلاء غرضا، و لا لنقمتك نصبا، و مهّلنى و نفسنى و أقلنى عثرتى، و لا تتبعنى ببلاء على أثر بلاء، فقد ترى ضعفى و قلّة حيلتى، أستعيذ بك اللّيلة فأعذنى، و أستجير بك من النّار فأجرنى، و أسألك الجنّة فلا تحرمنى». معنى دعا اينست: نيست خدائى جز خداوند حليم و كريم، نيست خدائى جز خداوند بلند مرتبه و بزرگ، منزّه است يا تسبيح و تنزيه مىكنم خداوندى را كه پروردگار هفت آسمان و هفت زمين است يا پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار زمينهاى هفتگانه است، و نيز آنچه در آنها و ما بين آنها و پروردگار عرش عظيم است، بار خدايا تو همان خداوندى هستى كه نور آسمانها و زمين است (يا نور آسمانها و زمين از تو است و تو با خلق انوار مادّى و معنوى آنها را منوّر ساختهاى) و توئى آن خداوندى كه آسمانها و زمين را زينت بخشيده و آراستهاى، و توئى آن خداوندى كه شكوه و زيبائى آسمانها و زمين از توست و تو از جمال خويش آنها را جميل گردانيدهاى، و توئى آن خدائى كه ستون و تكيهگاه آسمانها و زمين است و بقدرت خود آنها را برپا نگاه داشتهاى، و توئى آن خداوندى كه بنيان هستى و بقاى آسمانها و زمين از تو است و تو آن خدائى كه فريادرس فغانكنندگان و مددخواهانى، و تو آن خدائى كه پناه پناهجويان و بىپناهانى، و توئى آن خداوندى كه دلتنگان و اندوه گرفتگان را گشايش و رهائى مىبخشى و توئى آن خداوندى كه غمزدگان را از غم و گرفتارى راحت و آرامش ميدهى، و توئى آن خدائى كه اجابتكننده دعاى درماندگان و بيچارگانى، و تو همان خداوند و معبود عالميان هستى، تو آن خداى بخشاينده و بخشايشگرى، و توئى آن خداوندى كه بديها و پيشامدهاى بد و نامطلوب را از بندگان برطرف مىسازى، و توئى آن خدائى كه هر حاجت و نيازى را فقط بدرگاه تو مىآورند، خدايا خشم تو را جز حلم و شكيبائى تو چيز ديگرى بازنمىگرداند، و از عذاب تو هيچ چيز نجات نمىبخشد مگر رحمت تو، و از مؤاخذه و كيفر تو هيچ چيز نمىتواند رهائى بخشد مگر خاكسارى آوردن و تضرّع و زارى كردن بدرگاه تو، پس اى خداى من بر من ببخش و از درگاه خويش رحمتى عطا كن كه بسبب آن مرا از رحمت ديگران و غير خودت بىنياز گردانى، با قدرت كامله خودت كه همه موجودات را در تمامى شهرها و سرزمينهاى عالم بدان زنده ساختهاى، و مردگان را در قيامت بدان زنده خواهى ساخت، و مرا با غم و اندوه هلاك مگردان تا آنگاه كه مرا بيامرزى و مورد رحمت خويش قرار دهى، و بمن بشناسانى كه دعايم را مستجاب كردهاى (راه استجابت و قبولى يافتن در دعاهايم را بمن بشناسانى)، و مرا تندرستى و عافيت در طول زندگى تا رسيدن اجل روزى فرما، و از لغزشهايم درگذر، و دشمنم را با گرفتارى من خوشحال مگردان (مرا دشمن شاد مكن)، و او را بر من مسلّط نگردان، بارخدايا اگر تو مرتبه مرا بلند سازى كيست كه مرا پست سازد؟ و اگر تو مرا پست و خوار سازى چه كسى تواند كه مرا بلند گرداند؟ و اگر مرا هلاك سازى كيست كه بتواند ميان [خواست] تو و من قرار گيرد و تو را مانع شود؟ يا در موردى از كارهاى من كه اراده تو بر آن قرار گرفته با تو معارضه كند و تعرّضى نمايد، و من نيك ميدانم كه در حكم تو ستم نيست، و در عذابى كه خواهى كرد شتابى نيست. اگر اكنون نكنى بالأخره در زمان مقرّر خواهى كرد، زيرا كسى شتاب مىكند كه بيم داشته باشد اگر تأخير كند مقصودش فوت شود، و تنها كسى نياز به ظلم دارد كه ضعيف باشد، در حالى كه تو برتر و والاتر از آنى (كه اين گونه صفات بتو راه تواند داشت)، اى خداى من پس چنان مكن كه من هدف تير دشمنان گردم و در آخرت مرا نشانه تير عذاب خويش نگردان، مرا مهلت ده و غم و اندوه مرا زايل ساز و از لغزشهايم درگذر، و مرا به بلاهاى پياپى گرفتار مساز، تو كه ضعف مرا مىبينى و از بيچارگى من آگاهى، در اين شب به تو پناه ميبرم پس مرا در پناه خويش گير، و بتو پناه مىآورم از آتش دوزخ پس مرا در سايه خود امان ده، و از تو تقاضاى بهشت دارم مرا از آن محروم نساز). پس از خواندن اين دعا هر چه خواهى از خداوند درخواست كن و هفتاد بار از خدا به استغفار كردن غفران طلب نما.
