روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۴۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و روي الحلبي عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ أَمَّ قَوْماً وَ صَلَّى بِهِمْ رَكْعَةً ثُمَّ مَاتَ قَالَ يُقَدِّمُونَ رَجُلاً آخَرَ فَيَعْتَدُّ بِالرَّكْعَةِ وَ يَطْرَحُونَ‏ اَلْمَيِّتَ خَلْفَهُمْ وَ يَغْتَسِلُ مَنْ مَسَّهُ‏ وَ مَنْ صَلَّى بِقَوْمٍ وَ هُوَ جُنُبٌ أَوْ عَلَى غَيْرِ وُضُوءٍ فَعَلَيْهِ اَلْإِعَادَةُ وَ لَيْسَ عَلَيْهِمْ أَنْ يُعِيدُوا وَ لَيْسَ عَلَيْهِ أَنْ يُعْلِمَهُمْ وَ لَوْ كَانَ ذَلِكَ عَلَيْهِ لَهَلَكَ قَالَ قُلْتُ كَيْفَ كَانَ يَصْنَعُ بِمَنْ قَدْ خَرَجَ إِلَى‏ خُرَاسَانَ‏ وَ كَيْفَ كَانَ يَصْنَعُ بِمَنْ لاَ يَعْرِفُ قَالَ هَذَا عَنْهُ مَوْضُوعٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۹

حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردند شخصى كه امامت قومى ميكند و يك ركعت نيز با ايشان خوانده آنگاه مرده است تكليف مأمومين چيست؟ فرمود: شخص ديگرى از آن مأمومين را پيش ميدارند و بنا را بر آن ركعت خوانده شده ميگذارند و جنازه امام متوفّى را پشت سرشان قرار ميدهند، و هر كس جسد را هنگامى كه سرد شده دست بزند غسل مسّ‏ ميّت ميكند. و هر كس با جماعتى به امامت نماز كند و جنب يا بدون وضو باشد بر او است كه نماز را اعاده كند، و نمازگزارانى كه به او اقتدا كرده‏اند لازم نيست نمازشان را اعاده كنند، و لازم هم نيست كه چنين امامى مأمومين را از وضع خود (كه جنب بوده يا وضو نداشته يا علّت ديگرى در او بوده) آگاه سازد، كه اگر چنين مسئوليتى مى‏داشت بى‏ترديد هلاك مى‏شد. راوى گويد: عرض كردم: (اگر لازم مى‏بود كه امام وضع خود را به مأمومين اعلام نمايد) آنگاه چه ميكرد با كسى كه بسوى خراسان عزيمت كرده، و چه ميكرد با مأمومى كه اساسا او را نمى‏شناخت؟ امام عليه السّلام فرمود: اين مسئوليتها از او برداشته شده و تكليفى ندارد.