روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۵۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَرْضِ الصَّلَاة

روي عن جويريه بن مسهر انه قال :

أَقْبَلْنَا مَعَ‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ‏ أَبِي طَالِبٍ ع‏ مِنْ قَتْلِ‏ اَلْخَوَارِجِ‏ حَتَّى إِذَا قَطَعْنَا فِي أَرْضِ‏ بَابِلَ حَضَرَتْ صَلاَةُ اَلْعَصْرِ فَنَزَلَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ نَزَلَ اَلنَّاسُ فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ هَذِهِ أَرْضٌ مَلْعُونَةٌ قَدْ عُذِّبَتْ فِي اَلدَّهْرِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ مَرَّتَيْنِ وَ هِيَ تَتَوَقَّعُ اَلثَّالِثَةَ وَ هِيَ إِحْدَى اَلْمُؤْتَفِكَاتِ وَ هِيَ أَوَّلُ أَرْضٍ عُبِدَ فِيهَا وَثَنٌ وَ إِنَّهُ لاَ يَحِلُّ لِنَبِيٍّ وَ لاَ لِوَصِيِّ نَبِيٍّ أَنْ يُصَلِّيَ فِيهَا فَمَنْ أَرَادَ مِنْكُمْ أَنْ يُصَلِّيَ فَلْيُصَلِّ فَمَالَ اَلنَّاسُ عَنْ جَنْبَيِ اَلطَّرِيقِ يُصَلُّونَ وَ رَكِبَ هُوَ ع بَغْلَةَ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ وَ مَضَى قَالَ‏ جُوَيْرِيَةُ فَقُلْتُ وَ اَللَّهِ لَأَتَّبِعَنَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ وَ لَأُقَلِّدَنَّهُ صَلاَتِيَ اَلْيَوْمَ فَمَضَيْتُ خَلْفَهُ فَوَ اَللَّهِ مَا جُزْنَا جِسْرَ سُورَاءَ حَتَّى غَابَتِ اَلشَّمْسُ فَشَكَكْتُ فَالْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ يَا جُوَيْرِيَةُ أَ شَكَكْتَ فَقُلْتُ نَعَمْ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَنَزَلَ ع عَنْ نَاحِيَةٍ فَتَوَضَّأَ ثُمَّ قَامَ فَنَطَقَ بِكَلاَمٍ لاَ أُحْسِنُهُ إِلاَّ كَأَنَّهُ بِالْعِبْرَانِيِّ ثُمَّ نَادَى اَلصَّلاَةَ فَنَظَرْتُ وَ اَللَّهِ إِلَى اَلشَّمْسِ قَدْ خَرَجَتْ مِنْ بَيْنِ جَبَلَيْنِ لَهَا صَرِيرٌ فَصَلَّى اَلْعَصْرَ وَ صَلَّيْتُ مَعَهُ فَلَمَّا فَرَغْنَا مِنْ صَلاَتِنَا عَادَ اَللَّيْلُ كَمَا كَانَ فَالْتَفَتَ إِلَيَّ وَ قَالَ يَا جُوَيْرِيَةَ بْنَ مُسْهِرٍ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ اَلْعَظِيمِ‏ وَ إِنِّي سَأَلْتُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِاسْمِهِ اَلْعَظِيمِ فَرَدَّ عَلَيَّ اَلشَّمْسَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۲

از جويرية بن مسهر روايت شده كه گفت: ما بهمراه امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب عليه السلام از جنگ خوارج باز مى‏آمديم تا اينكه بزمين بابل رسيديم (محلّى بوده نزديك حلّه امروزى در عراق كه مسجدى بنام مسجد شمس هم امروز در حلّه مشهور است و مردم بقصد زيارت و عبادت بآنجا ميروند) و وقت نماز عصر فرا رسيد، پس امير المؤمنين عليه السّلام در آن زمين فرود آمد و لشكريان نيز فرود آمدند و آن حضرت فرمود: اى مردم، اين سرزمين مورد لعن و غضب خداوند است و در طىّ روزگار سه بار- و بنا بر خبر ديگر دو بار- تاكنون بعذاب الهى دچار شده يا مردمش مورد عذاب قرار گرفته‏اند و هم اكنون نيز در انتظار عذاب سوّم است و اين زمين يكى از زمينهاى مؤتفكه است (يعنى سرزمينهائى كه دچار سرنگونى و خرابى شده و از جمله شهرهاى قوم لوط است كه خداوند آنها را با فرو بردن در زمين هلاك ساخته است) و اين نخستين سرزمينى است كه در آن بت مورد پرستش قرار گرفته، بنا بر اين هيچ پيامبر و وصىّ پيامبرى را جايز نيست كه در چنين زمينى نماز گزارد، ولى هر كس از شما كه بخواهد مى‏تواند اينجا نماز بخواند، پس مردم به دو سوى جاده يا راه مايل شده و بنماز پرداختند و آن حضرت بر استر رسول خدا (ص) سوار شده و روانه گشت، جويريه (راوى خبر) گويد: من با خويشتن گفتم: بخدا قسم من از امير المؤمنين عليه السّلام پيروى ميكنم‏ و امروز حتما بايد بتقليد از او هر كجا آن حضرت نماز كند من نيز نماز گزارم و بدنبال آن حضرت روان شدم، بخدا قسم هنوز از پل نهر سوراء (كه سورى و سوراء شهرى در سرزمين بابل بوده و نهرى به همين نام داشته است) نگذشته بوديم كه خورشيد غروب كرد و من بشك افتادم كه چرا نماز حضرت فوت شد، آن حضرت متوجّه من شده و فرمود: اى جويريه شك كردى؟ عرضكردم: بلى يا امير المؤمنين، بعد آن حضرت در گوشه‏اى فرود آمد و وضو ساخت و برخاست و با كلامى سخن گفت كه فكر ميكنم بزبان عبرانى بود آنگاه بانگ نماز برداشت يا شايد مرا امر به اذان فرمود، در اين هنگام من برگشتم و بخورشيد نگريستم و بخدا قسم ديدم كه با صداى عظيمى از ميان دو كوه بيرون آمد پس آن حضرت نماز عصر را بجا آورد و من با او نماز گزاردم، و هنگامى كه، از نماز خود فارغ شديم شب همچنان كه قبلا فرا رسيده بود دوباره همه جا را فرا گرفت، آن حضرت رو بمن كرده فرمود: اى جويرية بن مسهر همانا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد: فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ* يعنى: (با نام عظيم پروردگارت را تسبيح كن) و من خداوند عزّ و جلّ را بنام عظيمش خواندم و از او درخواست كردم و او خورشيد را بر من باز گردانيد. و روايت شده كه وقتى جويريه اين ماجرا را مشاهده كرد گفت: سوگند به پروردگار كعبه [تو] وصى و جانشين پيغمبر هستى.