روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۳۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد الكندي عن احمد بن الحسن الميثمي عن ابان بن عثمان عن رجل عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ عَلَى‏ عَهْدِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ‏ ذُو اَلنَّمِرَةِ وَ كَانَ مِنْ أَقْبَحِ اَلنَّاسِ وَ إِنَّمَا سُمِّيَ‏ ذُو اَلنَّمِرَةِ مِنْ قُبْحِهِ فَأَتَى‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ أَخْبِرْنِي مَا فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيَّ فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَرَضَ اَللَّهُ عَلَيْكَ سَبْعَ عَشْرَةَ رَكْعَةً فِي اَلْيَوْمِ وَ اَللَّيْلَةِ وَ صَوْمَ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ إِذَا أَدْرَكْتَهُ وَ اَلْحَجَّ إِذَا اِسْتَطَعْتَ إِلَيْهِ سَبِيلاً وَ اَلزَّكَاةَ وَ فَسَّرَهَا لَهُ فَقَالَ وَ اَلَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ نَبِيّاً مَا أَزِيدُ رَبِّي عَلَى مَا فَرَضَ عَلَيَّ شَيْئاً فَقَالَ لَهُ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ وَ لِمَ يَا ذَا اَلنَّمِرَةِ فَقَالَ كَمَا خَلَقَنِي قَبِيحاً قَالَ فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ ع‏ عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ إِنَّ رَبَّكَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُبَلِّغَ‏ ذَا اَلنَّمِرَةِ عَنْهُ اَلسَّلاَمَ وَ تَقُولَ لَهُ يَقُولُ لَكَ رَبُّكَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَ مَا تَرْضَى أَنْ أَحْشُرَكَ عَلَى جَمَالِ‏ جَبْرَئِيلَ ع‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَا ذَا اَلنَّمِرَةِ هَذَا جَبْرَئِيلُ‏ يَأْمُرُنِي أَنْ أُبَلِّغَكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ لَكَ رَبُّكَ أَ مَا تَرْضَى أَنْ أَحْشُرَكَ عَلَى جَمَالِ‏ جَبْرَئِيلَ‏ فَقَالَ‏ ذُو اَلنَّمِرَةِ فَإِنِّي قَدْ رَضِيتُ يَا رَبِّ فَوَ عِزَّتِكَ لَأَزِيدَنَّكَ حَتَّى تَرْضَى‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۷۵

مردى از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: در زمان رسول خدا (ص) مردى بود كه باو «ذو النّمرة» ميگفتند و در صورت از زشت‏ترين مردم بود، و جهت اينكه بدو «ذو النمرة» ميگفتند نيز بخاطر همان زشتى او بود (چون نمرة در لغت بمعناى لكه صورت است كه از رنگ آن نباشد) پس آن مرد بنزد رسول خدا (ص) آمده عرضكرد: اى رسول خدا بمن خبر ده كه خداى عز و جل چه چيزهائى بر من واجب كرده است؟ رسول خدا (ص) فرمود: خدا بر تو واجب كرده است هفده ركعت نماز در هر شبانه روز، و روزه ماه رمضان را اگر درك كردى (و زنده ماندى) و حج را اگر استطاعت پيدا كردى و زكاة را، و آن را براى او شرح داد، آن مرد گفت: سوگند بدان خدائى كه تو را بحق بنبوت مبعوث فرموده من براى پروردگار خود زياده بر آنچه بر من واجب كرده چيزى انجام نخواهم داد، پيغمبر (ص) فرمود: چرا اى ذو النمرة؟ عرضكرد: براى آنكه مرا اين طور زشت آفريده! در اين هنگام جبرئيل بر پيغمبر (ص) نازل شده عرضكرد: اى رسول خدا همانا پروردگارت بتو دستور دهد كه ذو النمرة را از طرف او سلام برسانى و باو بگوئى: پروردگارت تبارك و تعالى ميفرمايد: آيا خوشنود نيستى كه در روز قيامت تو را بزيبائى جبرئيل محشور گردانم. رسول خدا (ص) باو فرمود: اى ذو النمرة اين جبرئيل است كه بمن دستور داده تو را سلام رسانم و پروردگارت بتو ميفرمايد: آيا خوشنود نيستى كه من تو را (در روز قيامت) بزيبائى جبرئيل محشور گردانم. ذو النمرة گفت: پروردگارا من راضى شدم و بعزتت سوگند من هم در عوض براى تو (در اعمال بدان اندازه) بيفزايم تا خوشنود شوى.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۸۶

مردى از امام صادق عليه السّلام روايت مى‏كند كه فرمود: در زمان پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مردى بود كه (ذو النمره) ناميده مى‏شد. او از زشت‏ترين مردم بود و به سبب همين زشتى او را (ذو النمره) مى‏ناميدند. يك روز او خدمت پيامبر رسيد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! به من بگو خداى عزّ و جلّ بر من چه واجب كرده است؟ پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: خداوند بر تو واجب كرده است هفده ركعت نماز در شبانه روز، و روزه ماه مبارك را در صورتى كه زنده ماندى و آن را درك كردى، و حج را اگر استطاعت يافتى، و زكات را، و آن را براى او شرح داد. آن مرد گفت: سوگند بخدايى كه تو را بحق به پيامبرى برانگيخت، براى پروردگار خود افزون بر آنچه براى من واجب گردانيده به جاى نخواهم آورد.پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: چرا اى ذو النمره؟ عرض كرد: زيرا كه مرا چنين زشت آفريده است.در اين هنگام جبرئيل بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نازل شد و عرض كرد: اى پيامبر خدا! پروردگارت به تو دستور مى‏دهد كه از سوى او به ذو النمره سلام برسانى و به او بگويى: پروردگارت مى‏فرمايد: آيا خشنود نيستى كه در روز رستاخيز تو را به زيبايى جبرئيل محشور كنم.پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او فرمود: اى ذو النمره! اين جبرئيل است كه به من دستور داده به تو سلام رسانم و به تو بگويم كه پروردگار متعال فرموده است: آيا خشنود نيستى كه در روز رستخيز تو را به زيبايى جبرئيل محشور گردانم. ذو النمره گفت: پروردگارا! من خشنود شدم و بعزّتت سوگند من نيز [به اعمالم آن قدر] بيفزايم تا خشنود گردى.