روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۷۴

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن مالك بن عطيه عن سليمان بن خالد قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْحَرِّ وَ اَلْبَرْدِ مِمَّا يَكُونَانِ فَقَالَ لِي يَا أَبَا أَيُّوبَ‏ إِنَّ اَلْمِرِّيخَ كَوْكَبٌ حَارٌّ وَ زُحَلَ كَوْكَبٌ بَارِدٌ فَإِذَا بَدَأَ اَلْمِرِّيخُ فِي اَلاِرْتِفَاعِ اِنْحَطَّ زُحَلُ وَ ذَلِكَ فِي اَلرَّبِيعِ فَلاَ يَزَالاَنِ كَذَلِكَ كُلَّمَا اِرْتَفَعَ اَلْمِرِّيخُ دَرَجَةً اِنْحَطَّ زُحَلُ دَرَجَةً ثَلاَثَةَ أَشْهُرٍ حَتَّى يَنْتَهِيَ اَلْمِرِّيخُ فِي اَلاِرْتِفَاعِ وَ يَنْتَهِيَ زُحَلُ فِي اَلْهُبُوطِ فَيَجْلُوَ اَلْمِرِّيخُ فَلِذَلِكَ يَشْتَدُّ اَلْحَرُّ فَإِذَا كَانَ فِي آخِرِ اَلصَّيْفِ وَ أَوَّلِ اَلْخَرِيفِ بَدَأَ زُحَلُ فِي اَلاِرْتِفَاعِ وَ بَدَأَ اَلْمِرِّيخُ فِي اَلْهُبُوطِ فَلاَ يَزَالاَنِ كَذَلِكَ كُلَّمَا اِرْتَفَعَ زُحَلُ دَرَجَةً اِنْحَطَّ اَلْمِرِّيخُ دَرَجَةً حَتَّى يَنْتَهِيَ اَلْمِرِّيخُ فِي اَلْهُبُوطِ وَ يَنْتَهِيَ زُحَلُ فِي اَلاِرْتِفَاعِ فَيَجْلُوَ زُحَلُ وَ ذَلِكَ فِي أَوَّلِ اَلشِّتَاءِ وَ آخِرِ اَلْخَرِيفِ فَلِذَلِكَ يَشْتَدُّ اَلْبَرْدُ وَ كُلَّمَا اِرْتَفَعَ هَذَا هَبَطَ هَذَا وَ كُلَّمَا هَبَطَ هَذَا اِرْتَفَعَ هَذَا فَإِذَا كَانَ فِي اَلصَّيْفِ يَوْمٌ بَارِدٌ فَالْفِعْلُ فِي ذَلِكَ لِلْقَمَرِ وَ إِذَا كَانَ فِي اَلشِّتَاءِ يَوْمٌ حَارٌّ فَالْفِعْلُ فِي ذَلِكَ لِلشَّمْسِ هَذَا تَقْدِيرُ اَلْعَزِيزِ اَلْعَلِيمِ‏ وَ أَنَا عَبْدُ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۵

سليمان بن خالد گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم كه گرما و سرما از چه پيدا شود؟ فرمود: اى ابا ايوب همانا مريخ ستاره‏اى است گرم، و زحل ستاره‏اى است سرد، پس هر گاه مريخ ارتفاع گيرد زحل پائين آيد و اين در وقت بهار است، و اين دو بهمين وضع پيش روند يعنى هر گاه يك درجه مريخ بالا رود زحل يك درجه پائين آيد در طول سه ماه تا اينكه مريخ بحد اعلاى ارتفاع خود رسد و زحل آخرين درجه انحطاط خود را طى كند و در اين وقت است كه مريخ بخوبى آشكار گردد و از اين رو گرما سخت شود، و چون آخر تابستان و اول پائيز شود زحل ارتفاع گيرد و مريخ شروع بهبوط كند و همچنان پيش روند يعنى بهر درجه كه زحل ارتفاع گيرد مريخ بهمان درجه پائين آيد تا اينكه مريخ بحد اعلاى هبوط رسد و زحل بنهايت ارتفاع و در اين وقت است كه زحل آشكار شود و اين جريان در اول زمستان و آخر پائيز است و از اين رو سرما سخت شود، و بهر اندازه آن يك ارتفاع گيرد اين ديگرى پائين آيد و بهر اندازه اين پائين آيد آن يك بالا رود، و هر گاه در تابستان روز سردى شود اين كار مربوط بماه است و هر گاه در زمستان روزى گرم شود آن هم از كارهاى خورشيد است، اين است اندازه‏گيرى خداى عزيز دانا و منم بنده پروردگار جهانيان.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۵۵

سليمان بن خالد مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم كه گرما و سرما از چه پديد مى‏آيد؟ امام عليه السّلام فرمود: اى ابا ايوب! همانا مرّيخ ستاره‏اى است گرم و زحل ستاره‏اى است سرد، پس هر گاه مرّيخ اوج مى‏گيرد زحل فرود مى‏آيد و اين به گاه بهار باشد. اين دو به همين وضع پيش مى‏روند يعنى هر گاه مرّيخ يك درجه اوج گيرد زحل يك درجه فرود آيد در طول سه ماه تا آنكه مرّيخ به حد اعلاى ارتفاع خود مى‏رسد و زحل آخرين درجه انحطاط خود را مى‏پيمايد، و در اين هنگام است كه مرّيخ بخوبى آشكار مى‏گردد، و در اين هنگام گرما شدت يابد، و چون آخر تابستان سپرى شود و اول پاييز فرا رسد زحل ارتفاع گيرد و مرّيخ فرود خود را بياغازد و همچنان پيش مى‏روند يعنى هر درجه‏اى كه زحل اوج مى‏گيرد مرّيخ به همان درجه فرود مى‏آيد تا آنكه مرّيخ به حد اعلاى فرود خود مى‏رسد و زحل به نهايت اوج خود، و در اين هنگام است كه زحل آشكار مى‏شود، و اين روند در آغاز زمستان و پايان پاييز است، و از اين رو سرما شدت گيرد، و هر قدر آن يك اوج گيرد اين يك فرود آيد و هر قدر آن فرود آيد اين يك اوج گيرد، پس اگر روزى از روزهاى تابستان سرد باشد بدان كه سبب آن ماه است، و روزى از روزهاى زمستان گرم باشد سبب‏ آن خورشيد است. اين است اندازه‏گيرى خداوند عزيز دانا و منم بنده پروردگار جهانيان.