الطارق ١٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۳۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

که این (قرآن) سخنی است که حقّ را از باطل جدا می‌کند،

|كه اين [قرآن‌] سخنى قاطع است
[كه‌] در حقيقت، قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است؛
که قرآن به حقیقت کلام جدا کننده (حق از باطل) است.
بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است
كه اين كتاب، حق را از باطل جدا كند،
که آن [قرآن‌] سخنی قاطع است‌
كه هر آينه آن
مسلّماً قرآن سخن فیصله بخشی است (که خیر و شر، و خوب و بد، و حق و باطل را از هم جدا می‌سازد، و یگانه وسیله‌ی راه تشخیص حقائق از اوهام، و دیانتهای آسمانی از خرافه‌های زمینی است).
(که) همانا این قرآن بی‌گمان گفتاری قاطع و جداکننده(ی حق از باطل) است.
که آن است همانا گفتاری جداسازنده‌


الطارق ١٢ آیه ١٣ الطارق ١٤
سوره : سوره الطارق
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّهُ»: این که قرآن. این که رستاخیز در میان است و رازها هویدا و اسرار آزموده می‌گردد.و ... یعنی ضمیر (هُ) یا به قرآن برمی‌گردد که از قرینه پیدا است، و یا به مفاهیم پیشین سوره که درباره معاد و قدرت خدا بر رستاخیز مردگان و نمایان شدن نهانیها و آزمون رازها در آن است. «فَصْلٌ»: داورانه. فیصله‌دهنده. مصدر است و برای مبالغه در معنی وصفی، یعنی فاصِل، به کار رفته است (نگا: انعام / ، صافّات / ، ص / ). این آیه جواب قسم است.


تفسیر

نکات آیه

۱ - قرآن، کلامى است که حق و باطل را به طور کامل متمایز مى سازد. (إنّه لقول فصل) از سیاق مطالب به دست مى آید که مرجع ضمیر «إنّه» قرآن است. «فصل»; یعنى، جدا ساختن دو چیز از یکدیگر، به گونه اى که بین آن دو فاصله افتد (مفردات راغب). تعبیر «فصل» - که مصدر است - در معناى فاصل، مبالغه آمیز است و بر کمال جدایى دلالت دارد. برخى گفته اند: مراد از ضمیر در «إنّه»، گفته هاى خداوند درباره معاد است که آیات پیش گویاى آن بود. در این احتمال نیز «قول فصل» بودن آن آیات، به اعتبار قرآن بودن آنها است.

۲ - خداوند، با سوگند به آسمان و زمین، بر فارق بودن قرآن بین حق و باطل، تأکید ورزیده است. (و السماء ... و الأرض ... إنّه لقول فصل)

۳ - گفتار خداوند درباره معاد و توان او بر احیاى دوباره انسان، گفتار نهایى و فیصله دهنده تمام گفتوگوها است. (إنّه لقول فصل) ضمیر «إنّه» چه به قرآن برگردد و چه به محتواى آیات پیشین - که درباره قدرت خداوند بر معاد بود - برداشت یاد شده استفاده مى شود. «قول فصل»، به کلامى گفته مى شود که «فصل الخطاب» باشد و به گفتوگوها خاتمه دهد.

روایات و احادیث

۴ - «[فى مجمع البیان فى قوله تعالى] «إنّه لقول فصل» یعنى إنّ القرآن یفصل بین الحقّ و الباطل بالبیان عن کلّ واحد منهما و روى ذلک عن الصادق(ع);[۱] [در مجمع البیان در تفسیر قول خداى تعالى] «إنّه لقول فصل» [آمده است]: یعنى قرآن با بیان حقّ و باطل، آن دو را از یکدیگر جدا مى سازد و این معنا از امام صادق(ع) روایت شده است».

موضوعات مرتبط

  • حق: تمییز حق و باطل ۱، ۲، ۴
  • خدا: قدرت خدا ۳; ویژگیهاى کلام خدا ۳
  • سوگند: سوگند به آسمان ۲; سوگند به زمین ۲
  • قرآن: سوگندهاى قرآن ۲; ویژگیهاى قرآن ۱، ۲، ۴
  • مردگان: قدرت بر احیاى مردگان ۳
  • معاد: حتمیت معاد ۳

منابع

  1. مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۷۱۶; نورالثقلین، ج ۵- ، ص ۵۵۳، ح ۱۸.