روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۱
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن فضيل بن عثمان عن ابي عبيده الحذا عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۶۰ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۶۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۱۷
از امام صادق (ع) فرمود: مؤمن ميان دو ترس است، گناه گذشته كه نداند خدا با او چه كند و عمر مانده كه نداند در آنچه مهلكه به دست كند و او شب را نگذراند جز ترسان و اصلاحش نكند جز ترس.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۴
امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن ميان دو ترس قرار دارد: ۱- گناهى كه انجام داده و نميداند خدا در باره او چه ميكند ۲- عمرى كه باقى مانده و نميداند چه مهالكى (گناهانى كه مايه هلاك او است) مرتكب مىشود، پس هر صبح (و هر دم) ترسانست و جز ترس اصلاحش نكند. (زيرا ترس موجب شود كه از گناهان گذشته توبه كند و در آينده بيشتر بطاعت و عبادت پردازد).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۰۱
على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از فضيل بن عثمان، از ابوعبيده حذّاء، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «مؤمن در ميان دو ترس است: يكى ترس گناهى كه گذشته است، نمىداند كه خدا در آنچه كرده است؛ و ديگرى ترس عمرى كه باقى مانده است، نمىداند كه در آنچه كسب مىكند از امورى كه موجب هلاكت او است؛ پس او هيچ روز صبح نمىكند، مگر آنكه ترسان است، و چيزى او را به اصلاح نمىآورد، مگر ترس خدا»