روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن فضاله بن ايوب و القاسم بن محمد الجوهري عن كليب بن معاويه الاسدي عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْعَبْدَ يُصْبِحُ مُؤْمِناً وَ يُمْسِيَ‏ كَافِراً وَ يُصْبِحُ‏ كَافِراً وَ يُمْسِيَ مُؤْمِناً وَ قَوْمٌ يُعَارُونَ اَلْإِيمَانَ ثُمَّ يُسْلَبُونَهُ وَ يُسَمَّوْنَ اَلْمُعَارِينَ ثُمَّ قَالَ فُلاَنٌ مِنْهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۷۹

از كليب بن معاويه اسدى از امام صادق (ع) فرمود: راستى بنده بامداد كند مؤمن و شام كند كافر و بامداد كند كافر و شب كند مؤمن، و مردمى باشند كه ايمان را به عاريت دارند و سپس از آنها برگرفته شود و آنها را «مُعارين» نامند. سپس فرمود: فلانى از آنها است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۴۶

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: همانا بنده بامداد كند در حالى كه مؤمن است و شام كند در حالى كه كافر است، و (بالعكس گاهى شود كه) صبح كند كافر و شام كند مؤمن، (و در اين ميان) مردمى هستند كه ايمانشان عاريت است و سپس از آنها گرفته شود و آنها را معارين (يعنى عاريت داده‏شدگان) نامند، سپس فرمود: فلانى از آنها است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۹۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايّوب و قاسم بن محمد جوهرى، از كليب بن معاويه اسدى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده‏ است كه فرمود: «به درستى كه بنده‏اى هست كه صبح مى‏كند و مؤمن است، و شام مى‏كند و كافر است، و صبح مى‏كند و كافر است، و شام مى‏كند و مؤمن است، و گروهى هستند كه ايمان به عاريه به ايشان داده مى‏شود؛ پس آن ايمان از ايشان ربوده مى‏شود، و ايشان، معارين ناميده مى‏شوند» (يعنى عاريه‏داده‏شدگان). بعد از آن، فرمود كه: «فلان، از ايشان است».