روایت:الکافی جلد ۱ ش ۸۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن مهران عن محمد بن علي عن عبد الله القلا عن المفضل بن عمر قال :

ذَكَرَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ غُلاَمٌ فَقَالَ هَذَا اَلْمَوْلُودُ اَلَّذِي لَمْ يُولَدْ فِينَا مَوْلُودٌ أَعْظَمُ بَرَكَةً عَلَى‏ شِيعَتِنَا مِنْهُ‏ ثُمَّ قَالَ لِي لاَ تَجْفُوا إِسْمَاعِيلَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۴۶۷

مفضل بن عمر گويد: امام صادق نام ابو الحسن (ع) را برد كه آن روز هنوز كودكى بود و فرمود: اين است آن مولودى كه در خاندان ما براى شيعيان ما از آن با بركت ترى به وجود نيامده. سپس رو به من كرد و فرمود: به اسماعيل جفا و درشتى نكنيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۸۴

مفضل بن عمر گويد: امام صادق عليه السلام از ابو الحسن موسى عليه السلام ياد كرد- و او در آن روز كودكى بود- و فرمود: اينست همان مولودى كه در خاندان ما، مولودى پر بركت‏تر از او براى شيعيان ما بدنيا نيامده است، سپس بمن فرمود: باسماعيل جفا مكن (زيرا اگر چه او امام نيست، اما برادر بزرگتر امامست و يا مقصود اينست كه: مبادا او را با دعاى امامت وادار كنى).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۸۵

احمد بن مهران، از محمد بن على، از عبداللَّه قَلّاء، از مفضّل بن عمر روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام، امام موسى كاظم عليه السلام را ياد فرمود و آن حضرت در آن روز كودكى بود. پس فرمود كه: «اين، مولودى است كه در ميان ما فرزندى زاده نشد كه‏ بركتش بر شيعيان ما از او عظيم‏تر باشد». بعد از آن به من فرمود كه: «با اسماعيل جفا مكنيد و رعايت جانب او منظور داريد» (و بعضى گفته‏اند كه لا تجفوّا به تشديد فا است و مراد، اين است كه خبر مردن را به او مدهيد، يعنى: او را به آنچه گفتم خبر مدهيد؛ زيرا كه مى‏داند كه امامت با پسر بزرگ‏تر است، و اگر او زنده باشد، نبايد كه امامت به غير او برسد و از اين مى‏داند كه زنده نمى‏باشد).