روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن عبد الرحمن بن ابي نجران عن عيسي بن عبد الله بن محمد بن عمر بن علي بن ابي طالب عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ إِنْ كَانَ كَوْنٌ‏ وَ لاَ أَرَانِي اَللَّهُ ذَلِكَ فَبِمَنْ أَئْتَمُّ قَالَ فَأَوْمَأَ إِلَى اِبْنِهِ‏ مُوسَى ع‏ قُلْتُ فَإِنْ حَدَثَ‏ بِمُوسَى‏ حَدَثٌ فَبِمَنْ أَئْتَمُّ قَالَ بِوَلَدِهِ قُلْتُ فَإِنْ حَدَثَ بِوَلَدِهِ حَدَثٌ وَ تَرَكَ أَخاً كَبِيراً وَ اِبْناً صَغِيراً فَبِمَنْ أَئْتَمُّ قَالَ بِوَلَدِهِ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا أَبَداً قُلْتُ فَإِنْ لَمْ أَعْرِفْهُ وَ لاَ أَعْرِفْ مَوْضِعَهُ قَالَ تَقُولُ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَلَّى مَنْ بَقِيَ مِنْ حُجَجِكَ مِنْ وُلْدِ اَلْإِمَامِ اَلْمَاضِي فَإِنَّ ذَلِكَ يُجْزِيكَ‏ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۴۶۷

عيسى بن عبد الله بن محمد بن عمر بن على بن ابى طالب گويد: به امام صادق (ع) گفتم: اگر چيزى شد (خدا برايم اين روز را نياورد) من به كه اقتدا كنم، به پسرش موسى (ع) اشاره كرد، گفتم: اگر براى پسرش پيشامدى كرد و برادر بزرگ و پسر صغيرى به جا گذاشت به كدام اقتداء كنم؟ فرمود: به پسرش، سپس امام فرمود: چنين است هميشه، گفتم: اگر او را نشناسم و محل او را ندانم؟ فرمود: مى‏گوئى: خدايا من پيرو و دوست دار آن امامى هستم كه فرزند امام گذشته است، كه همين براى تو مجزى است ان شاء الل

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۸۴

عيسى بن عبد اللَّه گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: اگر پيش آمدى كند- كه خدا آن را بمن ننمايد- (يعنى اگر خداى ناخواسته شما وفات كنيد) من بكه اقتدا كنم؟ حضرت اشاره بپسرش موسى كرد. عرضكردم: اگر براى موسى پيش آمدى كند، بكه اقتدا كنم؟ فرمود: بفرزندش، عرض كردم: اگر براى فرزندش پيش آمدى كند و برادر بزرگتر و پسر كوچكترى از خود باقى گذارد، بكه اقتدا كنم؟ فرمود: بفرزندش، سپس فرمود: همچنين هميشه (پسر كوچك امام، بر برادر بزرگتر امام مقدم است) عرضكردم: اگر امام را نشناختم و جاى او را ندانستم چه كنم؟ فرمود: ميگوئى خدايا! من پيرو و دوستدار آن حجت زنده تو هستم كه از فرزندان امام گذشته است، همين ترا كافيست- ان شاء اللَّه-.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۸۵

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از عبدالرّحمان بن ابى نجران، از عيسى بن عبداللَّه بن محمد بن عمر بن على بن ابى‏طالب عليه السلام از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: هرگاه حادثه‏اى واقع شود- و خدا آن را به من ننمايد- به كه اقتدا كنم؟ راوى مى‏گويد كه: حضرت اشاره فرمود به سوى پسرش حضرت موسى. عرض كردم كه: اگر حادثه به امام موسى رخ نمايد به كه اقتدا كنم؟ فرمود: «به فرزند او». عرض كردم كه: اگر به فرزند آن حضرت، امرى روى دهد و برادرى بزرگ و پسر كوچكى را وا گذارد، به كه اقتدا كنم؟ فرمود: «به فرزند او». پس فرمود كه: «هميشه چنين است». عرض كردم كه: اگر امام را نشناسم و مكان او را ندانم؟ فرمود كه: «مى‏گويى: خداوندا، به درستى كه من دوست مى‏دارم آن‏كه را كه باقى مانده از حجّت‏هاى تو از فرزند امامى كه در گذشته؛ زيرا كه همين تو را كفايت مى‏كند. ان‏شاءاللَّه».