الذاريات ٣٧
ترجمه
| الذاريات ٣٦ | آیه ٣٧ | الذاريات ٣٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«تَرَکْنَا»: باقی گذاشتیم. «آیَةً»: اثر و نشانه‌ای که به وسیله آن، خداپرستان در آینده پند و عبرت بگیرند.
تفسیر
- آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات
- اقسام آياتى كه در انفس انسان ها هست و بر يكتايى خداوند در ربوبيت دلالت مى كند
- وجوه مختلف در اينكه فرمود: ((و فى السماء رزقكم و ما تدعون ))
- احتمال اينكه مقصود از آسمان در آيه شريفه غيب باشد نيز ممكن است
- گفتارى درباره كافى بودن رزق براى روزى خواران
- داستان وارد شدن ملائكه ماءمور به هلاك ساختن قوم لوط ابراهيم (ع ) و آنچه بين ميزبان و ميهمانان گذشت
- آيتى كه خداوند با عذاب قوم لوط و هلاكتشان بر جاى گذاشت
- اشاره به هلاكت فرعون و لشكريانش و هلاكت عاد، ثمود و قوم نوح (ع )
- معناى آيه : ((و السماء بنيناها بايد و انا لموسعون ))
- (روايتى درباره آيات انفسى ، رزق ، يد داشتن خدا، و خلق زوجين از هر چيز و...)
- رواياتى از معصومين عليهم السلام در بيان ويژگيهاى خلقت خداوند
نکات آیه
۱ - برجا ماندن نشانه اى از قوم هلاک شده لوط، به اراده الهى، براى عبرت دیگران (و ترکنا فیها ءایة للذین یخافون)
۲ - فروریختن سنگ هاى عذاب بر قوم لوط و هلاکت تمامى آنان، پس از خروج مؤمنان از میان ایشان (لنرسل علیهم حجارة من طین ... و ترکنا فیها ءایة للذین یخافون العذاب الألیم) در آیه شریفه اصل نزول سنگ ها بر قوم لوط و نابودى آنان، مفروغ عنه گرفته شده و تعبیر «ترکنا فیها آیة» اشاره به سپرى شدن آن مرحله دارد.
۳ - خطر نزول عذاب الهى بر جامعه کفرپیشه، پس از تهى شدن آن از مؤمنان (فأخرجنا ... من المؤمنین ... و ترکنا فیها ءایة للذین یخافون)
۴ - وجود انسان هاى مؤمن هر چند اندک در میان جامعه کافر، مانع نزول عذاب الهى بر آنان است. (فأخرجنا ... من المؤمنین ... و ترکنا فیها ءایة)
۵ - عذاب فرود آمده بر قوم لوط، عذابى سخت ویرانگر و دردناک بود. (لنرسل علیهم حجارة ... و ترکنا فیها ءایة للذین یخافون العذاب الألیم) از این که در پى نزول عذاب دردناک بر قوم لوط، فقط نشانه اى از آنان برجاى مانده، استفاده مى شود که تمامى مظاهر زندگى آنان از میان رفته بود.
۶ - سرگذشت قوم لوط، عبرتى براى بیمناکان از عذاب دردناک کفر و گناه (و ترکنا فیها ءایة للذین یخافون العذاب الألیم)
۷ - نشانه هاى عبرت آموز الهى بر پهنه زمین، بى تأثیر در مردمان غافل و سرمست * (ءایة للذین یخافون العذاب الألیم) اختصاص یافتن «آیة» به «للذین یخافون...»، بیانگر این حقیقت است که اگر مایه هاى ابتدایى معرفت، در درون فرد وجود نداشته باشد و او در غفلت و سرخوشى فرو رفته باشد، از آیات الهى ره به مقصد و مقصود نخواهد برد.
۸ - اراده الهى، حاکم بر تحولات تاریخ و جوامع بشرى (و ترکنا فیها ءایة) خداوند، به اراده و قدرت خویش جامعه مفسد لوط را آن چنان از صفحه زمین محو گردانید که تنها نشانه اى از آن برجاى ماند.
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: عبرت از آیات خدا ۷
- تاریخ: منشأ تحولات تاریخ ۸
- تحولات اجتماعى: منشأ تحولات اجتماعى ۸
- ترس: ترس از عذاب ۶
- خدا: آثار اراده خدا ۱; حاکمیت اراده خدا ۸
- دارالکفر: مؤمنان در دارالکفر ۴
- سرمستان: عبرت ناپذیرى سرمستان ۷
- عبرت: عوامل عبرت ۱، ۶
- عذاب: عذاب دردناک ۵; مراتب عذاب ۵; موانع عذاب ۴
- غافلان: عبرت ناپذیرى غافلان ۷
- قوم لوط: بارش سجیل بر قوم لوط ۲; تاریخ قوم لوط ۲، ۵; شدت عذاب قوم لوط۵; عبرت از آثارباستانى قوم لوط ۱; عبرت از فرجام قوم لوط۶; عذاب قوم لوط ۲; نجات مؤمنان قوم لوط ۲
- کافران: زمینه عذاب کافران ۳
- کفر: کیفر کفر ۶
- گناه: کیفر گناه ۶
- مؤمنان: فضایل مؤمنان ۴; نجات مؤمنان ۳; نقش مؤمنان ۴
