روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۴

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

سهل عن محمد عن ابيه عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ قَوْلُهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ أَقْسَمُوا بِاللََّهِ جَهْدَ أَيْمََانِهِمْ لاََ يَبْعَثُ اَللََّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلى‏ََ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا وَ لََكِنَّ أَكْثَرَ اَلنََّاسِ لاََ يَعْلَمُونَ‏ قَالَ فَقَالَ لِي يَا أَبَا بَصِيرٍ مَا تَقُولُ فِي هَذِهِ اَلْآيَةِ قَالَ قُلْتُ إِنَّ اَلْمُشْرِكِينَ يَزْعُمُونَ وَ يَحْلِفُونَ‏ لِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ أَنَّ اَللَّهَ لاَ يَبْعَثُ اَلْمَوْتَى قَالَ فَقَالَ تَبّاً لِمَنْ قَالَ هَذَا سَلْهُمْ هَلْ كَانَ اَلْمُشْرِكُونَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ أَمْ بِاللاَّتِ وَ اَلْعُزَّى قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأَوْجِدْنِيهِ قَالَ فَقَالَ لِي يَا أَبَا بَصِيرٍ لَوْ قَدْ قَامَ‏ قَائِمُنَا بَعَثَ اَللَّهُ إِلَيْهِ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا قِبَاعُ سُيُوفِهِمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيَبْلُغُ ذَلِكَ قَوْماً مِنْ شِيعَتِنَا لَمْ يَمُوتُوا فَيَقُولُونَ‏ بُعِثَ فُلاَنٌ وَ فُلاَنٌ‏ وَ فُلاَنٌ مِنْ قُبُورِهِمْ وَ هُمْ مَعَ‏ اَلْقَائِمِ‏ فَيَبْلُغُ ذَلِكَ قَوْماً مِنْ عَدُوِّنَا فَيَقُولُونَ يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ مَا أَكْذَبَكُمْ‏ هَذِهِ دَوْلَتُكُمْ وَ أَنْتُمْ تَقُولُونَ فِيهَا اَلْكَذِبَ‏ لاَ وَ اَللَّهِ مَا عَاشَ هَؤُلاَءِ وَ لاَ يَعِيشُونَ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ قَالَ فَحَكَى اَللَّهُ قَوْلَهُمْ فَقَالَ‏ وَ أَقْسَمُوا بِاللََّهِ جَهْدَ أَيْمََانِهِمْ لاََ يَبْعَثُ اَللََّهُ مَنْ يَمُوتُ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۷۳

ابو بصير گويد: بامام صادق عرضكردم: (معناى) گفتار خداى تعالى (چيست كه فرمايد): «بخدا قسم خورند قسمهاى مؤكد كه هر كه بميرد خداوند زنده‏اش نميكند (چنين نيست) بلكه وعده‏اى كرده كه حق است (و حتما انجام دهد) ولى بيشتر مردم نميدانند» (سوره نحل آيه ۳۸) فرمود: اى ابا بصير تو در اين آيه چه ميگوئى (و از مردم چه شنيده‏اى)؟ عرضكردم: مشركان چنين مى‏پنداشتند و براى رسول خدا (ص) نيز سوگند ميخوردند كه خدا مردگان را زنده نميكند؟ فرمود: نابود باد هر كه چنين گويد از اينها بپرس كه مشركان بخدا قسم ميخوردند يا بلات و عزى؟ (و در اين آيه خدا ميفرمايد بخدا قسم ميخوردند پس معلوم شود مقصود مشركان قريش نيستند) گويد: عرضكردم: قربانت پس شما معناى آن را بمن ياد ده، فرمود: اى ابا بصير هنگامى كه قائم ما قيام كند خداوند گروهى از شيعيان ما را كه دسته‏هاى شمشيرشان را روى دوششان گذارده‏اند زنده كند، اين خبر بگوش جمعى از شيعيان ما كه هنوز نمرده‏اند برسد آنها بهم گويند: فلانى و فلانى و فلانى از گورها زنده شده‏اند و همراه حضرت قائم هستند، ولى چون بگوش دشمنان ما برسد گويند: اى گروه شيعه چقدر دروغ گوئيد اكنون هم كه دولت دست شما است باز هم دروغ گوئيد نه بخدا اين افراد (كه ميگوئيد) زنده نشده‏اند و تا روز قيامت هم زنده نخواهند شد، پس خداى تعالى گفتار ايشان را در اين آيه حكايت فرموده است.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۸۳

ابو بصير مى‏گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: مقصود از اين آيه: وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلى‏ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ «۱» چيست؟ فرمود: اى ابو بصير! اين آيه چه مى‏گويد؟ عرض كردم: همانا مشركان مى‏پنداشتند و براى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سوگند به هم مى‏خوردند كه خدا مرده‏ها را زنده نكند. حضرت عليه السّلام فرمود: مرگ بر كسى كه چنين سخنى مى‏گويد. از آنها بپرس كه مشركان به لات و عزى سوگند مى‏خوردند يا بخدا؟ عرض كردم: قربانت گردم تو معناى آن را به من بفهمان. او مى‏گويد: حضرت عليه السّلام به من فرمود: اگر چنانچه امام قائم عليه السّلام، از ما ظهور كند، خداوند جمعى از شيعيان ما را براى او زنده گرداند، كه شمشيرهايشان را حمايل مى‏كنند، و اين خبر، به گروهى از شيعيان ما رسد كه هنوز نمرده‏اند، و به آنها گويند كه فلانى و فلانى و فلانى، زنده شده‏اند و از گور در آمده‏اند و اكنون، در خدمت امام قائم عليه السّلام هستند، و اين خبر به مردمى از دشمنان ما برسد، و آنها گويند كه: اين گروه شيعيان چه دروغ پردازند! امروز هم كه حكومت شماست باز هم دروغ مى‏گوييد، نه بخدا اينها زنده نشدند و تا روز قيامت زنده نشوند. حضرت عليه السّلام فرمود: خداوند سخن آنها را حكايت كرده است. __________________________________________________

(۱) «و با سخت‏ترين سوگندهايشان به خدا سوگند ياد كردند كه خدا كسى را كه مى‏ميرد برنخواهد انگيخت. آرى، [انجام‏] اين وعده بر او حق است، ليكن بيشتر مردم نمى‏دانند» (سوره نحل/ آيه ۳۸.