ص ٣٠

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۰۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

ما سلیمان را به داوود بخشیدیم؛ چه بنده خوبی! زیرا همواره به سوی خدا بازگشت می‌کرد (و به یاد او بود)!

|و سليمان را به داود عطا كرديم، چه نيكو بنده‌اى! به راستى او بسيار رجوع كننده [به سوى خدا] بود
و سليمان را به داوود بخشيديم. چه نيكو بنده‌اى. به راستى او توبه‌كار [و ستايشگر] بود.
و به داود (فرزندش) سلیمان را عطا کردیم، او بسیار نیکو بنده‌ای بود، زیرا بسیار به درگاه خدا با تضرع و زاری رجوع می‌کرد.
و سلیمان را به داود بخشیدیم، چه نیکو بنده ای بود به راستی او بسیار رجوع کننده [به خدا] بود.
سليمان را به داود عطا كرديم. چه بنده نيكويى بود و روى به خدا داشت.
و به داوود سلیمان را بخشیدیم، چه نیکو بنده‌ای که تواب بود
و سليمان را به داوود بخشيديم، نيكو بنده‌اى بود، همانا او بسى بازگردنده [به سوى ما] بود.
ما سلیمان را به داود عطاء کردیم. او بنده‌ی بسیار خوبی بود، چرا که او توبه‌کار بود.
و سلیمان را به داوود بخشیدیم. چه نیکو بنده‌ای است. به‌راستی او (سوی آفریدگار) بسی رهسپار است.
و بخشیدیم به داود سلیمان را چه خوب بنده‌ای است او است بسیار بازگشت کننده‌


ص ٢٩ آیه ٣٠ ص ٣١
سوره : سوره ص
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٨
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَوَّابٌ»: (نگا: اسراء / ، ص / ). کسی که از غفلتها و لغزشها بسی دوری می‌گزیند، و با توبه و انابه فراوان پیوسته به درگاه یزدان برمی‌گردد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - سلیمان(ع)، عطیه الهى به داوود(ع) (و وهبنا لداود سلیمن)

۲ - سلیمان(ع)، فرزند حضرت داوود(ع) (و وهبنا لداود سلیمن)

۳ - سلیمان(ع)، بنده شایسته خدا بود. (نعم العبد)

۴ - فرزند صالح، عطیه الهى براى والدین (و وهبنا لداود سلیمن نعم العبد)

۵ - سلیمان(ع)، در همه امور زندگى به خدا روى آورده بود و همواره او را مرجع امور خود مى دانست. (إنّه أوّاب) «أوّاب» صیغه مبالغه (از ماده «اَوْب») و به معناى «رجوع» است; یعنى، سلیمان بسیار مراجعه کننده به خدا و همواره متوجه او بود.

۶ - رجوع و توجه همواره سلیمان(ع) به خدا در زندگى، موجب دستیابى او به مقام عبودیت الهى (نعم العبد إنّه أوّاب) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که جمله «إنّه أوّاب» در مقام تعلیل براى «نعم العبد» است; یعنى، چون سلیمان بسیار متوجه خدا و پرمراجعه به او بود; بهترین عبد شناخته شد و به این مقام دست یافت.

۷ - رجوع و توجه همواره به خدا در زندگى، موجب دستیابى انسان به مقام والاى عبودیت الهى (نعم العبد إنّه أوّاب)

۸ - بندگى شایسته خدا، مقامى بس والا براى بشر (نعم العبد إنّه أوّاب)

موضوعات مرتبط

  • بازگشت به خدا :۵ آثار بازگشت به خدا ۵ ۶، ۷
  • بندگان خدا :۳
  • خدا: عطایاى خدا ۱، ۴
  • داود(ع): فرزند داود(ع) ۲; نعمتهاى داود(ع) ۱
  • ذکر: آثار ذکر خدا ۶، ۷
  • سلیمان(ع): پدر سلیمان(ع) ۲; عبودیت سلیمان(ع) ۳، ۶; فضایل سلیمان(ع) ۱، ۳، ۵; مقامات سلیمان(ع) ۶
  • عبودیت: ارزش عبودیت ۸; زمینه عبودیت ۷; مقام عبودیت ۸
  • نعمت: نعمت فرزند صالح ۴

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=ص_٣٠&oldid=15698»