روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن يحيي بن ابراهيم بن ابي البلاد عن ابيه عن علي بن المغيره عن ابي الحسن ع قال :

قُلْتُ لَهُ إِنَّ أَبِي سَأَلَ‏ جَدَّكَ‏ عَنْ خَتْمِ‏ اَلْقُرْآنِ‏ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ فَقَالَ لَهُ‏ جَدُّكَ‏ كُلَّ لَيْلَةٍ فَقَالَ لَهُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ لَهُ‏ جَدُّكَ‏ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ لَهُ أَبِي نَعَمْ مَا اِسْتَطَعْتُ فَكَانَ أَبِي يَخْتِمُهُ أَرْبَعِينَ خَتْمَةً فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ ثُمَّ خَتَمْتُهُ بَعْدَ أَبِي فَرُبَّمَا زِدْتُ وَ رُبَّمَا نَقَصْتُ عَلَى قَدْرِ فَرَاغِي وَ شُغُلِي وَ نَشَاطِي وَ كَسَلِي فَإِذَا كَانَ فِي‏ يَوْمِ اَلْفِطْرِ جَعَلْتُ‏ لِرَسُولِ اَللَّهِ ص‏ خَتْمَةً وَ لِعَلِيٍّ ع‏ أُخْرَى وَ لِفَاطِمَةَ ع‏ أُخْرَى ثُمَ‏ لِلْأَئِمَّةِ ع‏ حَتَّى اِنْتَهَيْتُ إِلَيْكَ فَصَيَّرْتُ لَكَ وَاحِدَةً مُنْذُ صِرْتُ فِي هَذَا اَلْحَالِ فَأَيُّ شَيْ‏ءٍ لِي بِذَلِكَ قَالَ لَكَ بِذَلِكَ أَنْ تَكُونَ مَعَهُمْ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ قُلْتُ اَللَّهُ أَكْبَرُ فَلِي بِذَلِكَ قَالَ نَعَمْ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۹

از على بن مغيره از ابى الحسن (ع) گويد: به او گفتم كه: پدرم از جدّت پرسيده بود از ختم قرآن در هر شب و جدّت در پاسخِ او گفته بود: در هر شب، و باز به آن حضرت گفته بود، در خصوص ماه رمضان و جدّت در پاسخش گفته بود: در ماه رمضان، و باز پدرم به او گفته بود: آرى تا هر چه بتوانم، و شيوه پدرم اين بود كه در ماه رمضان چهل ختم قرآن مى‏خواند و من هم پس از پدرم آن را ختم مى‏كردم و بسا كه مى‏افزودم و بسا كه مى‏كاستم به اندازه فراغت و شغلم و به اندازه نشاط و كسالتم و هر گاه روز عيد فطر مى‏شد يك ختم را هديه رسول خدا (ص) مى‏كردم و يكى ديگر را هديه على (ع) و يكى ديگر را هديه فاطمه (ع) و سپس براى امامان تا به شما مى‏رسيدم و براى شما هم يك ختم هديه مى‏كردم تا به اين حال رسيدم، براى من در برابر اين عمل چه ثوابى است؟ فرمود: ثواب تو اين است كه روز قيامت با آنها هستى، گفتم: اللَّه اكبر! ثواب من اين است؟ تا سه بار فرمود: آرى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۳

على بن مغيرة گويد: بحضرت أبى الحسن (كاظم) عليه السلام عرضكردم: كه پدر من از جد شما پرسيده از ختم قرآن در هر شب؟ و جد شما فرموده بود: هر شب، و باو عرضكرده بود: در ماه رمضان؟ جد شما فرموده بود: و در ماه رمضان، پدرم باو عرضكرده بود: آرى هر چه توانائى داشته باشم (بخوانم)؟ (فيض (ره) گويد: محتمل است در اينجا چيزى افتاده و ساقط شده باشد) و پدرم چنين بود كه چهل بار قرآن را در ماه رمضان ختم ميكرد و من نيز پس از پدرم (بهمين اندازه‏ها) ختم ميكنم گاهى بيشتر و گاهى كمتر باندازه فراغت و شغلم و باندازه نشاط و كسالتم؟ و چون روز عيد فطر شود يكختم آن را هديه رسول خدا (ص) كنم، و يكى را هديه على عليه السلام و يكى را هديه حضرت فاطمه عليها السلام و همچنين براى هر يك از ائمه (ع) تا برسد بشما كه براى هر يك يكى هديه كنم و تا باين حال رسيده‏ام چنين كرده‏ام، براى من در برابر اين عمل چه پاداشى هست؟ فرمود: پاداشت اين است كه روز قيامت با ايشان باشى، گفتم: اللَّه اكبر! اين است پاداش من؟ تا سه بار فرمود: آرى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از يحيى بن ابراهيم بن ابى البلاد، از پدرش، از على بن مغيره، از حضرت امام موسى عليه السلام كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: پدرم از جدّت سؤال نموده بود از ختم كردن قرآن، در شبى يا در هر شب؛ پس جدّت به او فرموده بود كه: «در هر شب آن را ختم مى‏كنى؟» پدرم به جدّت عرض كرده بود كه: در ماه مبارك رمضان. پس جدّت به پدرم فرموده بود كه: «در ماه مبارك رمضان؟» پدرم به جدّت عرض كرده بود كه: آرى، مادامى كه استطاعت داشته باشم. و دأب پدرم اين بود كه در ماه مبارك رمضان، آن را چهل مرتبه ختم مى‏كرد، و من بعد از پدرم آن را ختم كرده‏ام. پس بسا بوده كه از چهل ختم زياد كرده‏ام، و بسا بوده كه كمتر از چهل ختم كرده‏ام، بر اندازه‏اى فراغ و شغل و دماغ و كسالت خويش. پس چون روز عيد فطر شده، يك ختم را از براى رسول خدا صلى الله عليه و آله قرار داده‏ام، و ديگرى را از براى على- صلوات اللَّه عليه-، و ديگرى را از براى حضرت فاطمه- عليهاالسّلام-. بعد از آن، امامان عليهم السلام، كه از براى هر يك از ايشان ختمى را قرار داده‏ام، تا آنكه به تو منتهى شده‏ام. پس يك ختم را از براى تو قرار داده‏ام، از آن زمان كه در اين حال گرديده‏ام؛ يعنى از اوّل تكليف يا معرفت، تا حال، پيوسته چنين كرده‏ام؛ پس از براى من به واسطه آن عمل، چه ثواب است؟ حضرت فرمود كه: «از برايت به اين عمل، آن است كه در روز قيامت، با ايشان باشى». گفتم: اللَّه اكبر! پس از براى من به اين عمل، چنين ثوابى خواهد بود؟ حضرت سه مرتبه فرمود: «آرى».