روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن يحيي بن ابراهيم بن ابي البلاد عن ابيه عن علي بن المغيره عن ابي الحسن ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۹
از على بن مغيره از ابى الحسن (ع) گويد: به او گفتم كه: پدرم از جدّت پرسيده بود از ختم قرآن در هر شب و جدّت در پاسخِ او گفته بود: در هر شب، و باز به آن حضرت گفته بود، در خصوص ماه رمضان و جدّت در پاسخش گفته بود: در ماه رمضان، و باز پدرم به او گفته بود: آرى تا هر چه بتوانم، و شيوه پدرم اين بود كه در ماه رمضان چهل ختم قرآن مىخواند و من هم پس از پدرم آن را ختم مىكردم و بسا كه مىافزودم و بسا كه مىكاستم به اندازه فراغت و شغلم و به اندازه نشاط و كسالتم و هر گاه روز عيد فطر مىشد يك ختم را هديه رسول خدا (ص) مىكردم و يكى ديگر را هديه على (ع) و يكى ديگر را هديه فاطمه (ع) و سپس براى امامان تا به شما مىرسيدم و براى شما هم يك ختم هديه مىكردم تا به اين حال رسيدم، براى من در برابر اين عمل چه ثوابى است؟ فرمود: ثواب تو اين است كه روز قيامت با آنها هستى، گفتم: اللَّه اكبر! ثواب من اين است؟ تا سه بار فرمود: آرى.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۳
على بن مغيرة گويد: بحضرت أبى الحسن (كاظم) عليه السلام عرضكردم: كه پدر من از جد شما پرسيده از ختم قرآن در هر شب؟ و جد شما فرموده بود: هر شب، و باو عرضكرده بود: در ماه رمضان؟ جد شما فرموده بود: و در ماه رمضان، پدرم باو عرضكرده بود: آرى هر چه توانائى داشته باشم (بخوانم)؟ (فيض (ره) گويد: محتمل است در اينجا چيزى افتاده و ساقط شده باشد) و پدرم چنين بود كه چهل بار قرآن را در ماه رمضان ختم ميكرد و من نيز پس از پدرم (بهمين اندازهها) ختم ميكنم گاهى بيشتر و گاهى كمتر باندازه فراغت و شغلم و باندازه نشاط و كسالتم؟ و چون روز عيد فطر شود يكختم آن را هديه رسول خدا (ص) كنم، و يكى را هديه على عليه السلام و يكى را هديه حضرت فاطمه عليها السلام و همچنين براى هر يك از ائمه (ع) تا برسد بشما كه براى هر يك يكى هديه كنم و تا باين حال رسيدهام چنين كردهام، براى من در برابر اين عمل چه پاداشى هست؟ فرمود: پاداشت اين است كه روز قيامت با ايشان باشى، گفتم: اللَّه اكبر! اين است پاداش من؟ تا سه بار فرمود: آرى.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۷
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از يحيى بن ابراهيم بن ابى البلاد، از پدرش، از على بن مغيره، از حضرت امام موسى عليه السلام كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: پدرم از جدّت سؤال نموده بود از ختم كردن قرآن، در شبى يا در هر شب؛ پس جدّت به او فرموده بود كه: «در هر شب آن را ختم مىكنى؟» پدرم به جدّت عرض كرده بود كه: در ماه مبارك رمضان. پس جدّت به پدرم فرموده بود كه: «در ماه مبارك رمضان؟» پدرم به جدّت عرض كرده بود كه: آرى، مادامى كه استطاعت داشته باشم. و دأب پدرم اين بود كه در ماه مبارك رمضان، آن را چهل مرتبه ختم مىكرد، و من بعد از پدرم آن را ختم كردهام. پس بسا بوده كه از چهل ختم زياد كردهام، و بسا بوده كه كمتر از چهل ختم كردهام، بر اندازهاى فراغ و شغل و دماغ و كسالت خويش. پس چون روز عيد فطر شده، يك ختم را از براى رسول خدا صلى الله عليه و آله قرار دادهام، و ديگرى را از براى على- صلوات اللَّه عليه-، و ديگرى را از براى حضرت فاطمه- عليهاالسّلام-. بعد از آن، امامان عليهم السلام، كه از براى هر يك از ايشان ختمى را قرار دادهام، تا آنكه به تو منتهى شدهام. پس يك ختم را از براى تو قرار دادهام، از آن زمان كه در اين حال گرديدهام؛ يعنى از اوّل تكليف يا معرفت، تا حال، پيوسته چنين كردهام؛ پس از براى من به واسطه آن عمل، چه ثواب است؟ حضرت فرمود كه: «از برايت به اين عمل، آن است كه در روز قيامت، با ايشان باشى». گفتم: اللَّه اكبر! پس از براى من به اين عمل، چنين ثوابى خواهد بود؟ حضرت سه مرتبه فرمود: «آرى».