روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن علي بن ابي حمزه قال :
الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۹
از على بن ابى حمزه گويد: من حاضر بودم كه ابو بصير از امام صادق (ع) پرسيد، به او گفت: قربانت، من قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، گفت: در دو شب بخوانم؟ فرمود: نه، تا رسيد به شش شب و امام با دستِ خود اشاره كرد: ها (يعنى بخوان)، سپس امام صادق (ع) فرمود: اى ابا محمد راستى آنها كه از اصحاب محمد (ص) پيش از شماها بودند قرآن را در يك ماه و كمتر مىخواندند، راستى قرآن را به شتاب و سرسرى نبايد خواند ولى بايد به آرامى خوانده شود و چون به آيه رسى كه در آن ذكرِ دوزخ است، در سرِ آن بايستى و از دوزخ به خدا پناه برى. پس ابو بصير گفت: در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، گفت: در دو شب؟ فرمود: نه، گفت: در سه شب؟ فرمود: ها- و با دستِ خود اشاره كرد- آرى ماه رمضان است كه هيچ كدام از ماهها بدان نمانند براى آن حق و حرمتى است، نماز را هر چه توانى بخوان (يعنى در ماه رمضان).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۳
على بن أبى حمزه گويد: ابو بصير از امام صادق عليه السّلام پرسيد- و من نيز در خدمتش بودم- و عرضكرد: قربانت شوم! من قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در دو شب؟ فرمود: نه، تا رسيد بشش شب با دست اشاره كرده فرمود: ها (يعنى آرى بخوان) سپس حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى ابا محمد آنان كه پيش از شماها بودند از اصحاب حضرت محمد (ص) قرآن را در يكماه و كمتر ميخواندند، قرآن را بشتاب و سرعت نبايد خواند بلكه بايد هموار و شمرده خوانده شود، و هر گاه بآيهاى برخورد كردى كه در آن ذكر دوزخ است نزد آن بايستى و از دوزخ بخدا پناه برى، پس أبو بصير عرضكرد: در ماه رمضان قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در دو شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در سه شب بخوانم؟ فرمود: آرى بخوان- و با دست خود اشاره كرد- آرى ماه رمضان (ما هى) است كه هيچ كداميك از ماهها بدو نمانند براى آن ماه حق و حرمتى است، (و در آن ماه) نماز هر چه توانى بخوان.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۹
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از على بن ابى حمزه روايت كرده است كه گفت: ابو بصير از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال نمود و من حاضر بودم. پس به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! آيا قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: «نه». عرض كرد: در دو شب؟ فرمود: «نه». تا آنكه به شش شب رسيد. پس حضرت به دست خويش اشاره فرمود، و فرمود: «بلى». بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «اى ابامحمد! به درستى كه آنكه پيش از شما بوده از اصحاب محمد صلى الله عليه و آله، چنان بوده كه در يك ماه يا كمتر قرآن را مىخواند. به درستى كه قرآن نبايد به شتاب خوانده شود، وليكن بايد به ترتيل خوانده شود، ترتيلى درست، و چون به آيهاى بگذرى كه ذكر آتش در آن باشد، در نزد آن مىايستى، و از آتش به خدا پناه مىبرى». پس ابوبصير عرض كرد كه: در ماه مبارك رمضان قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود:
«نه». عرض كرد: در دو شب؟ فرمود: «نه». عرض كرد: در سه شب؟ فرمود كه: «ها» و به دست خويش اشاره فرمود، و فرمود: «آرى، ماه مبارك رمضان، چيزى از ماهها به آن شباهت ندارد. آن را حقّ و حرمتى عظيم است. در آن نماز بسيار بكن، آنچه توانى» (يا مادامى كه استطاعت داشته باشى) «۱». (۱). مترجم گويد كه: حق، در اين مقام اين است كه قارى را جايز است كه هر قدر از قرآن را كه خواهد، بخواند، و يك روز و دو روز بيشتر، كمتر، در ختم آن معتبر نيست، و به شرطى كه آن قدر تند نخواند كه حروفش در يكديگر گم شود. و ماه مبارك رمضان و غير آن، در باب جواز بسيارى و كمى خواندن آن فرقى ندارد، وليكن چون تفكّر و تدبّر در آن در وقت خواندن مستحبّ است، و انسان در اكثر اوقات، اوقاتش مستغرق مشاغل دنيوى است، و حواس ظاهر و باطنش مصروف آن است، لهذا او را ميسّر نمىشود كه كلام اللَّه را با آداب مقرّره بسيار تلاوت نمايد، وليكن در ماه مبارك رمضان، فىالجمله فراغبالى دارد، و هر كسى درخور خويش، حالى دارد، و علّت منع خواندن آن در يك شب در غير ماه مبارك، و جواز اين امر در آن، همين است. (مترجم)