روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۸۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن الحسن بن الجهم عن ابي الحسن ع قال :

إِذَا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزِلِكَ فِي سَفَرٍ أَوْ حَضَرٍ فَقُلْ بِسْمِ اَللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ‏ تَوَكَّلْتُ عَلَى اَللََّهِ‏ مََا شََاءَ اَللََّهُ‏ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ فَتَلَقَّاهُ اَلشَّيَاطِينُ‏ فَتَنْصَرِفُ وَ تَضْرِبُ اَلْمَلاَئِكَةُ وُجُوهَهَا وَ تَقُولُ مَا سَبِيلُكُمْ عَلَيْهِ وَ قَدْ سَمَّى اَللَّهَ وَ آمَنَ بِهِ وَ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ وَ قَالَ‏ مََا شََاءَ اَللََّهُ‏ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۲۷

از حسن بن جهم از ابى الحسن (ع) فرمود: چون از منزلت بيرون شوى در سفر باشد و يا حضر بگو: بسم اللَّه، آمنت باللَّه، توكلت على اللَّه، ما شاء اللَّه، لا حول و لا قوة الَّا باللَّه‏ - شياطين به او برخورند و برگردند و فرشته‏ها به روى آنها بزنند و بگويند: شما چه راهى بدو داريد با اينكه خدا را نامبرده و به او ايمان دارد و بر او توكل كرده است و گفته است: ما شاء اللَّه، لا حول و لا قوة الَّا باللَّه‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۲۱

حسن بن جهم از حضرت رضا عليه السلام حديث كند كه فرمود: چون (خواستى) از منزلت بيرون روى در سفر باشد يا در حضر بگو: «بسم اللَّه آمنت باللَّه‏ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ‏، ما شاء اللَّه لا حول و لا قوة الا باللَّه» پس شياطين باو برخورند و باز گردند و فرشتگان بر وى آنها بزنند و بگويند: چه راهى شما بدو داريد در صورتى كه او نام خدا را برده و باو ايمان آورده و بر او توكل كرده و گفته است: «ما شاء اللَّه لا حول و لا قوة الا باللَّه»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۶۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏فضّال، از حسن بن جهم، از حضرت امام موسى‏كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون از منزلت بيرون آيى، در سفر يا حضر بگو كه: بِسْمِ اللَّهِ، آمَنْتُ بِاللَّهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ مَا شَاءَ اللَّهُ، لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ؛ «به نام خدا. ايمان آوردم به خدا، و توكّل كردم بر خدا. آن‏چه خواست خدا، [همان‏] بود. نيست گرديدنى و نه توانايى، مگر به خدا»؛ زيرا كه شياطين، قائل اين كلام را كه تلقّى مى‏كنند و پيش راه او مى‏آيند، برمى‏گردند. پس فرشتگان بر روى‏هاى ايشان مى‏زنند و مى‏گويند كه: راه و تسلّط شما بر او چيست، و حال آنكه او خدا را نام برده، و به او ايمان آورده، و بر او توكّل كرده، و مَا شَاءَ اللَّهُ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ گفته [است‏]؟».