روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن النعمان عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال كان امير المومنين ع يقول :

مَنْ قَالَ هَذَا اَلْقَوْلَ كَانَ مَعَ‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ إِذَا قَامَ قَبْلَ أَنْ يَسْتَفْتِحَ اَلصَّلاَةَ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أُقَدِّمُهُمْ بَيْنَ يَدَيْ صَلاَتِي وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمْ إِلَيْكَ فَاجْعَلْنِي بِهِمْ وَجِيهاً فِي اَلدُّنْيََا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِينَ‏ مَنَنْتَ عَلَيَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ فَاخْتِمْ لِي بِطَاعَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ وَ وَلاَيَتِهِمْ فَإِنَّهَا اَلسَّعَادَةُ وَ اِخْتِمْ لِي بِهَا فَ إِنَّكَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ ثُمَّ تُصَلِّي‏ فَإِذَا اِنْصَرَفْتَ قُلْتَ‏ اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي مَعَ‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي كُلِّ عَافِيَةٍ وَ بَلاَءٍ وَ اِجْعَلْنِي مَعَ‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي كُلِّ مَثْوًى وَ مُنْقَلَبٍ اَللَّهُمَّ اِجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَاهُمْ وَ مَمَاتِي مَمَاتَهُمْ وَ اِجْعَلْنِي مَعَهُمْ فِي اَلْمَوَاطِنِ كُلِّهَا وَ لاَ تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ‏ إِنَّكَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۲۹

از امام صادق (ع) كه امير المؤمنين (ع) مى‏فرمود: هر كه اين دعا را هنگام شروع در نماز بخواند با محمد و آل محمد باشد: بار خدايا من به وسيله محمد و آل محمد به تو روى آوردم و آنان را پيش از نماز به درگاهت وسيله نمودم و بدانها به حضرت تو تقرّب جستم، مرا به خاطر آنها در دنيا و آخرت آبرومند ساز و از مقربان خود نما، به معرفتشان بر من منت نهادى و به طاعت و معرفت و ولايتشان مرا سرانجام بخش زيرا كه آن سعادتمندى است، و زندگى مرا بدان به پايان رسان زيرا تو بر هر چيز توانائى. سپس نماز خود را مى‏خوانى و چون فارغ شدى مى‏گوئى: بار خدايا مرا با محمد و آل محمد مقرر دار در هر عافيتى و هر بلاء و مرا با محمد و آل محمد مقرر دار در هر اقامت و حركت، بار خدايا زندگى مرا زندگىِ آسان ساز و مردنم را مردن آنان و مرا در هر جا با آنها بدار و از آنها جدا مدار زيرا تو بر هر چيزى توانائى‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۲۲

حضرت صادق عليه السلام فرمود: كه امير المؤمنين عليه السلام ميفرمود: هر كه اين كلام را بگويد با محمد و آل محمد خواهد بود، هنگامى كه (براى نماز) برخيزد پيش از اينكه شروع بنماز و (تكبيرة الاحرام) كند (بگويد) «اللهم انى أتوجه اليك بمحمد و آل محمد و أقدمهم بين يدى صلاتى و أتقرب بهم اليك فاجعلنى بهم وجيها في الدنيا و الآخرة و من المقربين مننت على بمعرفتهم فاختم لى بطاعتهم و معرفتهم و ولايتهم فإنها السعادة و اختم لى بها فانك على كل شى‏ء قدير» سپس نماز ميخوانى و چون از نماز فارغ شدى بگوئى: اللهم اجعلنى مع محمد و آل محمد في كل عافية و بلاء و اجعلنى مع محمد و آل محمد في كل مثوى و منقلب، اللهم اجعل محياى محياهم و مماتى مماتهم و اجعلنى معهم في المواطن كلها، و لا تفرق بينى و بينهم انك على كل شى‏ء قدير».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۶۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن نعمان، از بعضى از اصحاب خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه: «اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمود: هر كه اين گفتار را بگويد در وقتى كه به نماز برخيزد، پيش از آنكه به نماز ابتدا كند، با محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله باشد: اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ … فَإِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ «خداوندا! به درستى كه من رو مى‏آورم به سوى تو به محمد و آل محمد، و پيش بدار ايشان را در پيش روى نمازم، و تقرّب مى‏جويم به ايشان به سوى تو. پس بگردان مرا به واسطه ايشان، صاحب جاه در دنيا و آخرت، و از جمله مقرّبان تو. منّت گذاشتى بر من به شناختى از ايشان. پس ختم كن از برايم به فرمان بردن ايشان، و شناخت ايشان، و دوستى ايشان. پس به درستى كه آن نيك‏بختى است، و ختم كن از برايم به آن. پس به درستى كه تو بر هر چيز توانايى»، پس نماز مى‏كنى و چون از نماز فارغ شوى، مى‏گويى كه: اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مَعَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ … إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ خداوندا! بگردان مرا با محمد و آل محمد در هر عافيت و زحمتى، و بگردان مرا با محمد و آل محمد در هر ماندن‏گاه وبازگشتگاه. خداوندا! بگردان زندگى مرا چون زندگى ايشان، و مردن مرا چون مردن ايشان، و بگردان مرا با ايشان در جاى‏ها همه آن، و جدايى مينداز در ميان من و ايشان. به درستى كه تو بر هر چيزى توانايى».