روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن مفضل عن ابي عبد الله ع قال :

أَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى‏ دَاوُدَ ع‏ مَا اِعْتَصَمَ بِي عَبْدٌ مِنْ عِبَادِي دُونَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِي‏ عَرَفْتُ‏ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ ثُمَّ تَكِيدُهُ‏ اَلسَّمَاوَاتُ وَ اَلْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ إِلاَّ جَعَلْتُ لَهُ اَلْمَخْرَجَ مِنْ بَيْنِهِنَّ وَ مَا اِعْتَصَمَ عَبْدٌ مِنْ عِبَادِي بِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِي عَرَفْتُ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ إِلاَّ قَطَعْتُ أَسْبَابَ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ مِنْ يَدَيْهِ وَ أَسَخْتُ اَلْأَرْضَ مِنْ تَحْتِهِ‏ وَ لَمْ أُبَالِ بِأَيِّ وَادٍ هَلَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۹۹

از امام صادق (ع) كه فرمود: خدا عز و جل به داود (ع) وحى كرد: هيچ كدام از بندگانم به من پناهنده نشود در برابر يكى از بندهايم و من بدانم كه قصد او همين است و سپس همه آسمانها و زمين و هر كه در آنها است براى او راه چاره از آنها را فراهم كنم و هيچ كدام از بندگانم به ديگرى پناهنده نشود كه من بدانم قصدش همين است جز آنكه همه وسائل آسمانى و زمينى را از او بگيريم و زمين را از زير پايش بكشم و باك ندارم به چه وادى نابود شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۰۳

امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل بداود عليه السّلام وحى فرستاد كه: هيچ يك از بندگانم. بدون توجه باحدى از مخلوقم بمن پناهنده نشود كه من بدانم نيت و قصد او همين است، سپس آسمانها و زمين و هر كه در آنهاست با او نيرنگ بازند، جز آنكه راه چاره از ميان آنها را برايش فراهم آورم و هيچ يك از بندگانم بيكى از مخلوقم پناه نبرد كه بدانم قصدش همانست، جز آنكه اسباب و وسائل آسمانها و زمين را از دستش ببرم و زمين زير پايش را فرو برم و بهر وادى هلاكتى افتد باك ندارم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۸۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از مفضّل، از امام‏ جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى عز و جل به سوى داود وحى فرمود كه: هرگز هيچ بنده‏اى از بندگان من به من چنگ در نزده، بى‏آنكه به يكى از آفريدگان من اعتماد داشته باشد، و اين امر را از نيّت او شناخته باشم، بعد از آن، آسمان‏ها و زمين و هر كه در آنها مى‏باشد، با او مكر و حيله كنند، مگر آن‏كه جاى بيرون شدن از ميان آنها و خلاصى از مكر ايشان، از برايش قرار مى‏دهم. و هرگز هيچ بنده‏اى از بندگان من، به يكى از آفريدگان من چنگ در نزده، كه اين امر را از نيّت او شناخته باشم، مگر آنكه راه‏هايى كه باعث حصول مطلوب او باشد، خواه در آسمان‏ها باشد و خواه در زمين، از دست‏هاى او قطع مى‏كنم، و آن اسباب را مى‏بُرم، و زمين را از زير پايش فرو مى‏برم، و به هر وادى و رودخانه‏اى كه درافتد، باك ندارم».