روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :

دَخَلَ رَجُلاَنِ عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِي مُدَارَاةٍ بَيْنَهُمَا وَ مُعَامَلَةٍ فَلَمَّا أَنْ سَمِعَ كَلاَمَهُمَا قَالَ أَمَا إِنَّهُ مَا ظَفِرَ أَحَدٌ بِخَيْرٍ مِنْ ظَفَرٍ بِالظُّلْمِ أَمَا إِنَّ اَلْمَظْلُومَ يَأْخُذُ مِنْ دِينِ اَلظَّالِمِ أَكْثَرَ مِمَّا يَأْخُذُ اَلظَّالِمُ مِنْ مَالِ اَلْمَظْلُومِ ثُمَّ قَالَ مَنْ يَفْعَلِ اَلشَّرَّ بِالنَّاسِ فَلاَ يُنْكِرِ اَلشَّرَّ إِذَا فُعِلَ بِهِ أَمَا إِنَّهُ إِنَّمَا يَحْصُدُ اِبْنُ آدَمَ مَا يَزْرَعُ وَ لَيْسَ يَحْصُدُ أَحَدٌ مِنَ اَلْمُرِّ حُلْواً وَ لاَ مِنَ اَلْحُلْوِ مُرّاً فَاصْطَلَحَ اَلرَّجُلاَنِ قَبْلَ أَنْ يَقُومَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۷۹

از ابى بصير كه دو مرد خدمت امام صادق (ع) رسيدند براى كشمكش و معامله‏اى كه با هم داشتند، و چون امام (ع) سخن هر دو را شنيد فرمود: هلا راستش اين است كه كسى دست نيافته به خيرى بهتر از آنچه به وسيله ظلم بدان دست يابند، هلا راستى مظلوم از دين ظالم بگيرد بيش از آنچه ظالم از مال او گرفته است، سپس فرمود: هر كه به مردم بد كند، زشت و بى‏انتظار نشمارد كه به او بد كنند، هلا آدمى‏زاده همان را درود كه بكارد، و هيچ كس از تخمه تلخ، شيرينى برنگيرد، و نه از تخمه شيرين، تلخى، و آن دو مرد پيش از آنكه از جا برخيزند، با هم صلح و سازش كردند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰

ابو بصير گويد: دو مرد براى كشمكش و معامله كه با هم داشتند خدمت حضرت صادق عليه السلام آمدند، همين كه حضرت سخن هر دو را شنيد، فرمود: هر آينه بدرستى كه كسى دست نيابد بچيزى مانند كسى كه بوسيله ستم بچيزى دست يابد (يعنى مظلوم واقع شود و بوسيله ستمى كه باو شده بپاداشهاى بسيارى رسد) هر آينه بدرستى كه مظلوم از دين ظالم بگيرد بيش از آنچه ظالم از مال مظلوم گرفته است، سپس فرمود: هر كه بمردم بدى كند، نبايد بدى را زشت شمارد آنگاه كه باو بد كنند، همانا آدميزاده درو كند همان را كه بكارد، و هيچ كس از دانه تلخ شيرين درو نكند، و نه از شيرين تلخ (درو كند) پس آن دو مرد پيش از آنكه از جا برخيزند با هم سازش كردند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير روايت كرده است كه فرمود: دو مرد بر امام جعفر صادق عليه السلام داخل شدند، در باب مدافعه و معامله‏اى كه در ميان ايشان بود. پس چون سخن ايشان را شنيد، فرمود: «آگاه باشيد! كه كسى به چيزى فيروزى نيافته، كه بهتر باشد از فيروزى يافتن به ستم (كه بر او واقع شود). و به درستى كه مظلوم، از دين ظالم مى‏گيرد، بيشتر از آنچه ظالم از مال مظلوم مى‏گيرد». بعد از آن فرمود كه: (هر كه با مردم بدى مى‏كند، از بدى بدش نيايد چون بدى با او شود. بدانيد و آگاه باشيد! كه غير از اين نيست كه فرزند آدم، آنچه مى‏كارد، مى‏دروَد، و چنان نيست كه كسى از تلخ، شيرين و نه از شيرين، تلخ را درو كند». پس آن دو مرد با هم آشتى كردند، پيش از آنكه برخيزند.