روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۱۱
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۲۱۰ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۲۱۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۷۹
از ابى بصير كه دو مرد خدمت امام صادق (ع) رسيدند براى كشمكش و معاملهاى كه با هم داشتند، و چون امام (ع) سخن هر دو را شنيد فرمود: هلا راستش اين است كه كسى دست نيافته به خيرى بهتر از آنچه به وسيله ظلم بدان دست يابند، هلا راستى مظلوم از دين ظالم بگيرد بيش از آنچه ظالم از مال او گرفته است، سپس فرمود: هر كه به مردم بد كند، زشت و بىانتظار نشمارد كه به او بد كنند، هلا آدمىزاده همان را درود كه بكارد، و هيچ كس از تخمه تلخ، شيرينى برنگيرد، و نه از تخمه شيرين، تلخى، و آن دو مرد پيش از آنكه از جا برخيزند، با هم صلح و سازش كردند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰
ابو بصير گويد: دو مرد براى كشمكش و معامله كه با هم داشتند خدمت حضرت صادق عليه السلام آمدند، همين كه حضرت سخن هر دو را شنيد، فرمود: هر آينه بدرستى كه كسى دست نيابد بچيزى مانند كسى كه بوسيله ستم بچيزى دست يابد (يعنى مظلوم واقع شود و بوسيله ستمى كه باو شده بپاداشهاى بسيارى رسد) هر آينه بدرستى كه مظلوم از دين ظالم بگيرد بيش از آنچه ظالم از مال مظلوم گرفته است، سپس فرمود: هر كه بمردم بدى كند، نبايد بدى را زشت شمارد آنگاه كه باو بد كنند، همانا آدميزاده درو كند همان را كه بكارد، و هيچ كس از دانه تلخ شيرين درو نكند، و نه از شيرين تلخ (درو كند) پس آن دو مرد پيش از آنكه از جا برخيزند با هم سازش كردند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۹
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير روايت كرده است كه فرمود: دو مرد بر امام جعفر صادق عليه السلام داخل شدند، در باب مدافعه و معاملهاى كه در ميان ايشان بود. پس چون سخن ايشان را شنيد، فرمود: «آگاه باشيد! كه كسى به چيزى فيروزى نيافته، كه بهتر باشد از فيروزى يافتن به ستم (كه بر او واقع شود). و به درستى كه مظلوم، از دين ظالم مىگيرد، بيشتر از آنچه ظالم از مال مظلوم مىگيرد». بعد از آن فرمود كه: (هر كه با مردم بدى مىكند، از بدى بدش نيايد چون بدى با او شود. بدانيد و آگاه باشيد! كه غير از اين نيست كه فرزند آدم، آنچه مىكارد، مىدروَد، و چنان نيست كه كسى از تلخ، شيرين و نه از شيرين، تلخ را درو كند». پس آن دو مرد با هم آشتى كردند، پيش از آنكه برخيزند.