الأحزاب ٣٤
ترجمه
| الأحزاب ٣٣ | آیه ٣٤ | الأحزاب ٣٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أُذْکُرْنَ»: یاد کنید و بیان دارید. «الْحِکْمَةِ»: مراد سنّت نبوی است. «لَطِیفاً»: آگاه از دقائق امور. صاحب لطف.
تفسیر
- آيات ۲۸ - ۳۵، سوره احزاب
- بيان آيات مربوط به همسران رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم )
- مخير كرد پيامبر اكرم (ص ) همسران خود را بين دو امر
- تنها ملاك سعادت و كرامت ((تقوى )) است و هيچ حسب و نسب از آن جمله همسرى پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم ) - ملاك نيست
- اشاره بر مضاعف بودن پاداش و كيفر، زنان پيامبر(ص ) در برابرعمل خوب و بد خود
- دستوراتى چند به همسران پيامبر اكرم (ص )
- ((اهل البيت )) و مخاطب آيه ((يريد الله ليذهب عنكم الرجساهل البيت و يطهركم تطهيرا)) چه كسانى هستند؟
- اثبات اينكه مراد از ((اهل البيت )) و مخاطب آيه تطهير، خمسه طيبه (پيغمبر، على ، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام ) هستند
- آيه تطهير بدنبال آيات مربوط به زنان پيامبرنازل شده است
- مفاد آيه تطهير عصمت اهل بيت (ع ) به اراده تكوينى خداوند است
- اشاره به فرق بين اسلام و ايمان و اشاره به اينكه در شريعت اسلام از نظر حرمت وكرامت بين زن و مرد فرق نيست
- بحث روايتى
- رواياتى در ذيل آيات مربوط به همسران پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم )
- نام و مشخصات همسران و كنيزان رسول الله (ص )
- اغصار اهل بيت (ع ) در پنج تن بنقل از ام سلمه
- روايات متعدد درباره نزول آيه تطهير درباره پنج تن (عليهم السلام ) كه در زير كساىپيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم ) جمع شده بودند
- رواياتى درباره اينكه رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم ) مدتى را هر صبح بهدر خانه على (عليه السلام ) مى آمد و ايشان رااهل البيت خطاب مى كرد و آيه تطهير را تلاوت مى فرمود
- چند روايت متضمن اينكه مقصود از اهل بيت رسول الله (صلى الله و آله و سلم ) همسران آنحضرت نيستند
نکات آیه
۱ - همسران پیامبر، مکلف بودند که هر آنچه در خانه هایشان، از آیات خداوند و حکمت تلاوت مى شود یادآورى کنند و به یاد داشته باشند. (ینساء النبىّ ... و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ من ءایت اللّه و الحکمة)
۲ - همسران پیامبر، به توجه کامل و به یاد سپردن کلمات و گفتارهاى پیامبر(ص) موظف بودند. (و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ من ءایت اللّه و الحکمة) مراد از «آیات اللّه» به قرینه «یُتلى» آیات قرآن است و «الحکمة» - چنان که مفسران نیز گفته اند - کلمات و سخنان پیامبر(ص) است.
۳ - کلمات و سخنان پیامبر(ص)، سراسر، حکمت است. (و اذکرن ما یتلى ... و الحکمة)
۴ - قرآن، دربردارنده آیه هاى خدا و حکمت است. (و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ من ءایت اللّه و الحکمة) مراد از «ما» به قرینه «یُتلى» مى تواند قرآن باشد و «من» براى بیان «ما»، در این صورت، آیات و حکمت، تشکیل دهنده محتواى قرآن خواهد بود.
۵ - به خاطر داشتن آیات خدا و حکمت، امرى شایسته و بایسته است. (و اذکرن ما یتلى ... من ءایت اللّه و الحکمة)
۶ - وابستگان به خانه وحى، داراى مسؤولیتى خاص درباره وحى اند. (و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ من ءایت اللّه)
۷ - برخوردارى از موقعیت خاص، در پى دارنده وظیفه و تکلیفى ویژه است. (ینساء النبىّ ... و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ)
۸ - در خانه هاى همسران پیامبر، آیات خدا و حکمت، تلاوت مى شده است. (و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ من ءایت اللّه و الحکمة)
۹ - همسران پیامبر، وظیفه دار ابلاغ آموخته هاى خود در منزل پیامبر(ص)، به مردم بودند. (و اذکرن ما یتلى فى بیوتکنّ) «ذکر» (مصدر «اذکرن») به دو معنا آمده است: یکى، به خاطر سپردن و به خاطر داشتن است، که از آن، به ذکر قلبى تعبیر مى شود و دیگرى، به زبان آوردن است (مفردات راغب). احتمال که دارد مراد از «اذکرن» معناى دوم بوده و مفید برداشت یاد شده باشد.
۱۰ - خداوند، همواره لطیف (مهربان) و خبیر (داراى آگاهى همه جانبه) است. (إنّ اللّه کان لطیفًا خبیرًا)
۱۱ - لطف و آگاهى همه جانبه خداوند، منشأ صدور احکامى خاص براى همسران پیامبر (قل لأزوجک ... ینساء النبىّ ... و اذکرن ... إنّ اللّه کان لطیفًا خبیرًا)
۱۲ - علم و لطف خداوند، منشأ اعطاى عصمت به اهل بیت پیامبر(ص) (إنّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ... إنّ اللّه کان لطیفًا خبیرًا)
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: خبیر ۱۰; لطیف ۱۰
- اهل بیت(ع): منشأ عصمت اهل بیت(ع) ۱۲
- تکلیف: عوامل تشریع تکلیف ۷
- خدا: آثار علم خدا ۱۱، ۱۲; آثار لطف خدا ۱۱، ۱۲
- ذکر: ذکر آیات خدا ۱، ۵; ذکر حکمت ۱، ۵
- سنت: محافظت از سنت ۲
- عمل: عمل پسندیده ۵
- قرآن: تعالیم قرآن ۴; حکمت در قرآن ۴
- محمد(ص): ابلاغ تعالیم محمد(ص) ۹; تکلیف همسران محمد(ص) ۱، ۲، ۹; تلاوت آیات خدا در خانه همسران محمد(ص) ۸; تلاوت حکمت در خانه همسران محمد(ص) ۸; حکمت محمد(ص) ۳; مسؤولیت وابستگان محمد(ص) ۶; منشأ تکلیف همسران محمد(ص) ۱۱; ویژگیهاى سخن محمد(ص) ۳
