العنكبوت ٤٧
ترجمه
العنكبوت ٤٦ | آیه ٤٧ | العنكبوت ٤٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یُؤْمِنُونَ بِهِ»: مراد اهل کتابِ معتقد به تورات و انجیل است که از ته دل به قرآن ایمان آوردند (نگا: بقره / . «هؤلآءِ»: مراد اهل مکّه و عربهای مشرک است. «مَا یَجْحَدُ»: انکار نمیکند. از مصدر جحود است که به معنی انکار کردن چیزی است به زبان که آن چیز در دل ثابت و پذیرفته باشد (نگا: نمل / ). «الْکَافِرُونَ»: مراد افراد بیدینِ مُصرِّ بر کفر است.
تفسیر
- آيات ۴۱ - ۵۵، سوره عنكبوت
- تمثيل اتخاذ ارباب و آلهه و روى آوردن به غير خدا به اتخاذ سست ترين خانه ها، خانهعنكبوت
- معنى و مفااد آيه شريفه : ((ان الله يعلم ما يدعون من دونه من شى ء...))
- خلقت ، تدبير و ولايت ملازم يكديگرند و هر سه مختص به خداى تعالى است
- چگونه نماز ايستادن را از فحشا و منكر باز مى دارد
- جواب به اين اشكال كه چرا بسيارى از نمازگزاران مرتكب كبائر و منكرات مى شوند؟
- حق مطلب در پاسخ اشكال فوق
- معناى ((ذكر)) و مقصود از اينكه درباره نماز فرمود: ((و لذكر الله اكبر))
- وجوه مختلفى كه مفسرين در معناى (ولذكر الله اكبر) گفته اند
- مقصود از مجادله نيكو با اهل كتاب كه بدان امر فرموده است
- احتجاج بر اثبات اينكه قرآن نازل از ناحيه خداى سبحان است
- بحث روايتى
- رواياتى در ذيل آيه : ((ان الصلوة تنهى عن الفحشاء و المنكر و لذكر الله اكبر))
- رواياتى درباره ياد خدا و در ذيل (ولذكر الله اكبر)
- چند روايت حاكى از اينكه مراد از ((الذين اوتوا العلم )) ائمه (عليهم السلام ) هستند ودرباره شاءن نزول آيه : ((اولم يكفهم انا انزلنا عليك ...))
نکات آیه
۱ - قرآن، کتابى است که از سوى خداوند، بر پیامبر(ص) نازل شده است. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب)
۲ - نزول کتاب، از سوى خداوند، بر برگزیدگان خود، داراى پیشینه است. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب) احتمال دارد که «کذلک» اشاره به نزول کتاب هاى پیشین باشد. بنابراین، تقدیر جمله، چنین است: «کما أنزلنا الکتاب من قبلک، أنزلنا إلیک الکتاب...».
۳ - قرآن، پیش از نزول آخرین آیات اش، کتاب نامیده شده است. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب)
۴ - کتاب هاى تورات و انجیل، فرستاده شده از سوى خداوند است. (فالذین ءاتینهم الکتب)
۵ - اهل کتاب، داراى زمینه مناسب براى پذیرش اسلام و قرآن اند. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب فالذین ءاتینهم الکتب یؤمنون به) تفریع «الذین آتیناهم...» بر فراز پیش با «فاء»، به معناى آن است که صاحبان کتاب آسمانى، به دلیل برخوردارى از کتاب آسمانى و در نتیجه، آگاهى از محتواى قرآن، از طریق کتاب هاشان، داراى زمینه مساعدترى براى پذیرش قرآن اند.
۶ - برخورداران از علم و آگاهى به معارف آسمانى، براى پذیرش قرآن، از دیگران آماده ترند. (أنزلنا إلیک الکتب فالذین ءاتینهم الکتب یؤمنون به) «آتیناهم الکتاب» مشعر به این حقیقت است که اهل کتاب، از آن جهت که با داشتن کتاب، آگاهى هایى در زمینه معارف آسمانى به دست آورده اند، زمینه مناسب ترى براى پذیرش حقانیّت قرآن دارند.
۷ - قرآن، جزء متعلق ایمان است و مؤمنان، باید به آن ایمان داشته باشند. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب فالذین ءاتینهم الکتب یؤمنون به)
۸ - تعداد کمى از مشرکان مکه، به قرآن، ایمان آوردند. (و من هؤلاء من یؤمن به) «من» در «من هؤُلاء» تبعیض است و «هؤُلاء» اشاره به مشرکان مکه دارد. گفتنى است که تعبیر «من هؤُلاء» - همان گونه که برخى گفته اند - دلالت بر قلّت مى کند.
۹ - آیات خداوند را، جز کافران، کسى انکار نمى کند. (و ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون)
۱۰ - اکثر مشرکان مکه، کافر بوده و به آیات خدا، ایمان نیاوردند. (و من هؤلاء من یؤمن به و ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون) به قرینه «و من هؤُلاء من یؤمن به»، «الکافرون»، اکثر مشرکان مکه را تشکیل مى دهند.
۱۱ - قرآن، حاوى آیات الهى است. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب ... و ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون)
۱۲ - مشرکان مکه، از سر لجاجت، قرآن را نپذیرفتند و به آن ایمان نیاوردند. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب ... و ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون) «جحود» نفى کردن چیزى است که دل، اثبات مى کند و اثباتِ چیزى است که دل، نفى کرده است (مفردات راغب) بنابر معناى لغوى، «جحود»، منطبق بر لجاجت است.
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: کفر مکذبان آیات خدا ۹; مکذبان آیات خدا ۱۰
- انجیل: وحیانیت انجیل ۴
- اهل کتاب: زمینه اسلام اهل کتاب ۵
- ایمان: ایمان به قرآن ۷، ۸; زمینه ایمان به قرآن ۶
- تورات: وحیانیت تورات ۴
- علم: آثار علم ۶
- قرآن: آیات خدا در قرآن ۱۱; تاریخ قرآن ۳; تعالیم قرآن ۱۱; کتاب بودن قرآن ۳; مؤمنان به قرآن ۸; مکذبان قرآن ۱۲; منشأ قرآن ۱; وحیانیت قرآن ۱
- کتب آسمانى: تاریخ کتب آسمانى ۲
- مسلمانان: مسؤولیت مسلمانان ۷
- مشرکان مکه: اکثریت مشرکان مکه ۱۰; ایمان مشرکان مکه ۸; لجاجت مشرکان مکه ۱۲; مشرکان مکه و قرآن ۱۲