تَرْجُف
ریشه کلمه
- رجف (۸ بار)
قاموس قرآن
لرزيدن و لرزاندن در اقرب آمده «رَجَفَهُ رَجْفاً: حَرَّكَهُ، رَجَفَ: تَحَرِّكَ وَ اضْطَرَبَ شَديداً» در مفردات آن را اضطراب شديد گفته است. صحاح نيز آنرا از زلزله و اضطراب شديد معنى كرده و دريا را رجّاف گويند براى اضطراب و حركت شديد موجها مثل قول شاعر «حتى تغيب الشمس فى الرجّاف» تا آفتاب در دريا فرو رود. طبرسى نيز اضطراب فرموده است. [مزّمل:14]. روزى كه زمين و كوهها به شدّت بلرزند و كوهها تپّههاى نرم باشند. [نازعات:6]. روزى كه لرزنده بلرزد و زلزله ديگرى در رديف آن، در آيه مراد از لرزنده بقرينه آيه اوّل زمين است و «رادفه» صفت رجفه است كه از فعل ترجف فهميده مىشود. [اعراف:78]. رجفة لرزه است و آن چهار بار در قرآن آمده است آيه فوق درباره قوم صالح مىباشد احتمال دارد مراد از جفه رعشه بدن آنها باشد كه در اثر صاعقه لرزيدند و به زمين افتادند و شايد مراد لرزيدن زمين است در نتيجه نزول عذاب. * [احزاب:60] مرجف به معنى اضطراب آور است و مراد از آن كسانى اند كه با نشر دروغ مردم را مضطرب و ناراحت مىكردند در اقرب الموارد گفت «ارجف القوم» يعنى شروع بنشر اخبار و فتنهها كردند تا مردم را به اضطراب آورند. اراجيف دروغهاى وحشت آور است.
