النور ٥٥

وَعَدَ اللَّهُ‌ الَّذِينَ‌ آمَنُوا مِنْکُمْ‌ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ‌ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ‌ فِي‌ الْأَرْضِ‌ کَمَا اسْتَخْلَفَ‌ الَّذِينَ‌ مِنْ‌ قَبْلِهِمْ‌ وَ لَيُمَکِّنَنَ‌ لَهُمْ‌ دِينَهُمُ‌ الَّذِي‌ ارْتَضَى‌ لَهُمْ‌ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ‌ مِنْ‌ بَعْدِ خَوْفِهِمْ‌ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي‌ لاَ يُشْرِکُونَ‌ بِي‌ شَيْئاً وَ مَنْ‌ کَفَرَ بَعْدَ ذٰلِکَ‌ فَأُولٰئِکَ‌ هُمُ‌ الْفَاسِقُونَ‌

ترجمه

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.

|خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتما آنها را در زمين جانشين كند، چنان كه اسلافشان را جانشين كرد، و دينشان را كه برايشان پسنديده، براى آنها استقرار بخشد و خوفشان را به ايمنى بدل سازد، آنان مرا عبادت مى‌كنن

خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد؛ همان گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند جانشين [خود] قرار داد، و آن دينى را كه برايشان پسنديده است به سودشان مستقر كند، و بيمشان را به ايمنى مبدل گرداند، [تا] مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند، و هر كس پس از آن به كفر گرايد؛ آنانند كه نافرمانند.

خدا به کسانی از شما بندگان که (به خدا و حجّت عصر علیه السّلام) ایمان آرند و نیکوکار گردند وعده فرمود که (در ظهور امام زمان) در زمین خلافتشان دهد چنانکه امم صالح پیمبران سلف را جانشین پیشینیان آنها نمود، و دین پسندیده آنان را (که اسلام واقعی است بر همه ادیان) تمکین و تسلط عطا کند و به همه آنان پس از خوف و اندیشه از دشمنان ایمنی کامل دهد که مرا به یگانگی، بی هیچ شائبه، شرک و ریا پرستش کنند، و بعد از آن هر که کافر شود پس آنان به حقیقت همان فاسقان تبهکارند.

خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین [دیگران] کند، همان گونه که پیشینیان آنان را جانشین [دیگران] کرد، و قطعاً دینشان را که برای آنان پسندیده به سودشان استوار و محکم نماید، و یقیناً ترس و بیمشان را تبدیل به امنیت کند، [تا جایی که] فقط مرا بپرستند [و] هیچ چیزی را شریک من نگیرند. و آنان که پس از این نعمت های ویژه ناسپاسی ورزند [در حقیقت] فاسق اند.

خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند وعده داد كه در روى زمين جانشين ديگرانشان كند، همچنان كه مردمى را كه پيش از آنها بودند جانشين ديگران كرد. و دينشان را -كه خود برايشان پسنديده است- استوار سازد. و وحشتشان را به ايمنى بدل كند. مرا مى‌پرستند و هيچ چيزى را با من شريك نمى‌كنند. و آنها كه از اين پس ناسپاسى كنند، نافرمانند.

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، وعده داده است که آنان را در این سرزمین جانشین گرداند، همچنانکه کسانی را که پیش از آنان بودند نیز جانشین [پیشینیان‌] گرداند، و دینشان را که بر آنان می‌پسندد، برای آنان پایگاه دهد، و بعد از بیمناکیشان، به آنان امن و امان ببخشد، [تا] مرا بپرستند و چیزی را شریک من قرار ندهند، و هر کس که بعد از این کفرورزد، اینانند که نافرمانند

خدا آن كسان از شما را كه ايمان آوردند و كارهاى نيك و شايسته كردند وعده داده كه هر آينه آنان را در زمين جانشين [ديگران‌] كند- يا حكومت بخشد- چنانكه كسانى را كه پيش از ايشان بودند جانشين كرد، و دينشان را كه برايشان پسنديده است جايگير و برپاى سازد و البته به جاى بيمشان ايمنى دهد، به گونه‌اى كه مرا پرستند و چيزى را با من انباز نگيرند و هر كه پس از اين كفر ورزد و ناسپاسى كند آنانند بدكاران نافرمان.

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده می‌دهد که آنان را قطعاً جایگزین (پیشینیان، و وارث فرماندهی و حکومت ایشان) در زمین خواهد کرد (تا آن را پس از ظلم ظالمان، در پرتو عدل و داد خود آبادان گردانند) همان گونه که پیشینیان (دادگر و مؤمن ملّتهای گذشته) را جایگزین (طاغیان و یاغیان ستمگر) قبل از خود (در ادوار و اعصار دور و دراز تاریخ) کرده است (و حکومت و قدرت را بدانان بخشیده است). همچنین آئین (اسلام نام) ایشان را که برای آنان می‌پسندد، حتماً (در زمین) پابرجا و برقرار خواهد ساخت، و نیز خوف و هراس آنان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌سازد، (آن چنان که بدون دغدغه و دلهره از دیگران، تنها) مرا می‌پرستند و چیزی را انبازم نمی‌گردانند. بعد از این (وعده‌ی راستین) کسانی که کافر شوند، آنان کاملاً بیرون شوندگان (از دائره‌ی ایمان و اسلام) بشمارند (و متمرّدان و مرتدّان حقیقی می‌باشند).

خدا - به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کردند - وعده داده است که همواره (این کسان را) در زمین (و زمینه‌ی تکلیف) به‌راستی جانشین (ناکسان) کند؛ همان‌گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند جانشین (ناکسانی) کرد و همواره دینشان را - که برایشان خشنود بود - همچنان برایشان پای‌برجا کند و همانا بیمشان را بی‌گمان به ایمنی (کامل) مبدل گرداند، در حالی‌که مرا عبادت کنند (و) چیزی را با من شریک نگردانند. و هر کس پس از آن به کفر گراید آنان، (هم) آنان فاسقانند.

وعده داد خدا آنان را که ایمان آوردند از شما و کردار شایسته کردند که جای‌نشین گرداندشان در زمین چنانکه جای‌نشین گردانید آنان را که پیش از ایشان بودند و هر آینه فرمانروا گرداند برای ایشان دینشان را که پسندید برای ایشان و همانا بدیشان دهد پس از ترسشان آسایشی بپرستندم و شرک نورزند به من چیزی و آنکه کفر ورزد پس از این همانا آنانند نافرمانان‌

النور ٥٤	آیه ٥٥	النور ٥٦
سوره : سوره النور نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ ...»: مراد مؤمنان صدر اسلام به طور خاصّ، و همه مؤمنان متّصف به دو صفت ایمان و عمل صالح به طور عام، در تمام ازمنه و امکنه است. «لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ»: قطعاً ایشان را جانشین و جایگزین دیگران می‌سازیم و حکومت و ریاست را به دست آنان می‌سپاریم. مراد این است که در هر عصر و زمان پایه‌های ایمان و عمل صالح در میان مسلمانان مستحکم شود، آنان صاحب حکومتی ریشه‌دار و پرنفوذ خواهند شد. «الأرْضِ»: مراد از آن تمام روی زمین نیست، بلکه تسمیه جزء به اسم کلّ است. برخی ارض را شامل سراسر کره زمین دانسته‌اند و در انتظار روزی و روزگاری هستند که حکومت جهانی در دست مسلمین خواهد بود - إن شَآءَ اللهُ -. «الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ»: مراد همه ملّتهای پیشین است که دارای ایمان و عمل صالح بوده‌اند و در روی زمین حکومت پیدا کرده‌اند (نگا: اعراف / یونس / ، قصص / و . «لَیُمَکِّنَنَّ»: پابرجا و مستقرّ می‌دارد. «دِینَهُمْ»: دین مورد نظر، آئین اسلام است. «مِن بَعْدِ خَوْفِهِمْ»: به دنبال خوف و هراس مسلمانان در اوائل عهد رسول است (نگا: انفال / ). «کَفَرَ»: کفر ورزید. کفران نعمتِ خلافت کرد. «بَعْدَ ذلِکَ»: بعد از آگاهی از این وعده. بعد از حصول آنچه وعده داده می‌شود. «الْفَاسِقُونَ»: مرتدّان. خارج شوندگان از طاعت خدا. سرکشان از فرمان یزدان. افراد کاملاً فاسق و سر به کفر و طغیان نهاده.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

قُلْ‌ يَا قَوْمِ‌ اعْمَلُوا عَلَى‌... (۲) وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِي‌ الزَّبُورِ مِنْ‌... (۴) الَّذِينَ‌ إِنْ‌ مَکَّنَّاهُمْ‌ فِي‌... (۲) قَالُوا أُوذِينَا مِنْ‌ قَبْلِ‌ أَنْ‌... (۷) وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ‌ قَلِيلٌ‌... (۲) وَ نُرِيدُ أَنْ‌ نَمُنَ‌ عَلَى‌... (۱)

إِذْ قَالَ‌ اللَّهُ‌ يَا عِيسَى‌ إِنِّي‌... (۳) وَ نُمَکِّنَ‌ لَهُمْ‌ فِي‌ الْأَرْضِ‌ وَ... (۲)

تفسیر

• آيات ۴۷ - ۵۷، سوره نور
• ايمان به خدا و پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) و اطاعت خدا و رسول (صلى اللّه عليه و آله ) واجب و ملازم يكديگرند
• بيان اينكه نفاق انگيزه اعراض پاره اى از مؤ منان ظاهرى از حكم و حكميت رسول اللّه (صلى اللّه عليه و آله ) بوده است
• بر خلاف منافقان ، مؤ منان در برابر حكميت و حكم خدا ورسول (صلى اللّه عليه و آله ) تسليم بوده مى گويند: ((سمعنا و اطعنا...))
• منافقان سوگندهاى شديد ياد مى كنند كه از تو اطاعت مى كنند، بگو قسم مخوريد...
• رسول را وظيفه اى و شما را وظيفه اى است ، نافرمانى شما به او زيانى نمى رساند وپيروى از او مايه هدايت خود شما است
• وعده جميل الهى به مؤ منينى كه عمل صالح انجام مى دهند
• مراد از استخلاف مؤ منين صالح العمل در زمين و مقصود از مستخلفينقبل از ايشان در آيه : ((وعد اللّه الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات ...))
• مراد از تمكين دين در ((وليمكنن لهم دينهم الذى ارتضى لهم )) و بيان مفردات ديگر آيه
• اختلاف شديد مفسرين پيرامون مورد نزول اين آيه و مفاد آن
• بيان حق مطلب در معنا و مفاد آيه و مورد نزول آن
• توضيح اينكه وعده استخلاف در آيه ، جز با اجتماعى كه با ظهور مهدى (ع ) بر پا مىشود با هيچ مجتمعى قابل انطباق نيست
• رواياتى در شاءن نزول آيات مربوط به منافقين
• رواياتى درباره شاءن نزول و مفاد آيه : ((وعد اللّه الذين آمنوا منكم و عملوا الصالحاتليستخلقنكم فى الارض ...))
• حديثى از اميرالمؤ منين عليه السّلام در نهج البلاغه كه در آن به آيه (وعد اللّه الذينآمنوا...) در عزت و نصرت مؤ منين استدلال كرده اند
• وقت استدلال صاحب روح المعانى به حديث فوق در تطبيق آيه با زمان خلفاء

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خلافت و جانشین خود قرار دادن در زمین، وعده أکید خداوند به مؤمنان نیکوکار (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض) «خلافت»، به معناى نیابت از غیر است (مفردات راغب). در این که خلافت و نیابت در آیه شریفه، از طرف چه کسى و یا چه کسانى است، میان مفسران چند نظریه وجود دارد: ۱- برخى آن را خلافت و جانشینى از خدا در زمین مى دانند. ۲- عده اى دیگر آن را نیابت و جانشینى اقوام هلاکت شده و یا شکست خورده مى شمرند که با هلاکت و یا شکست آنان مؤمنان نیکوکار جانشین آنها در اداره سرزمین هایشان مى شوند. برداشت یاد شده، مبتنى بر نظریه نخست است.

۲ - خلافت و سلطه در زمین و اداره آن، وعده أکید خداوند به مؤمنان داراى عمل صالح (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض)

۳ - خداوند، شکست و هلاکت کافران و مشرکان حاکم و جایگزین آنان شدن را، به مؤمنان نیکوکار صدراسلام، وعده کرده است. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض)

۴ - شکست کافران و پایان داده شدن به سلطه آنان و پیروزى مؤمنان داراى عمل صالح، با در دست گرفتن اداره سرنوشت بشر در زمین، وعده أکید خداوند (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض)

۵ - ایمان و انجام اعمال صالح، موجب شایستگى انسان براى خلافت در زمین و اداره زندگى بشر (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض)

۶ - خداوند، پیامبران و مؤمنان نیکوکار پیش از اسلام را، خلیفه و جانشین خود در زمین قرار داده بود. (وعد اللّه الذین ءامنوا... کما استخلف الذین من قبلهم)

۷ - خداوند، کافران حاکم پیش از اسلام را، شکست داد و پیامبران و مؤمنان نیکوکار را، پیروز کرده و جایگزین آنان در سطح زمین قرار داد. (وعد اللّه الذین ءامنوا ... کما استخلف الذین من قبلهم)

۸ - ایمان و عمل صالح، رمز پیروزى فراگیر و عامل جلب امدادهاى الهى براى بشر در طول تاریخ (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض کما استخلف الذین من قبلهم)

۹ - خداوند، استقرار و تثبیت دین مورد پسند خویش را به مؤمنان نیکوکار صدراسلام، وعده کرده است. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیمکّننّ لهم دینهم الذى ارتضى لهم)

۱۰ - وعده أکید خداوند به استقرار و تثبیت دین مورد پسند خویش به سود مؤمنان نیکوکار (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیمکّننّ لهم دینهم الذى ارتضى لهم)

۱۱ - پیشگویى قرآن به شکست جبهه کفر و شرک و پیروزى فراگیر و گسترده جبهه توحید و اسلام در عصر بعثت (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض و لیمکّننّ لهم دینهم الذى ارتضى لهم)

۱۲ - اسلام، تنها دین مورد پسند خدا و متناسب و سودمند براى انسان ها (و لیمکّننّ لهم دینهم الذى ارتضى لهم) مقصود از «دین»، اسلام است و توصیف آن به «مورد پسند خدا بودن» حاکى از این است که تنها، این دین مناسب انسان ها است و گرنه مورد پسند خدا نبود. گفتنى است سودمند بودن دین اسلام براى بشر، از لام «لهم» - که براى انتفاع است - به دست آمده است.

۱۳ - ایمان و عمل صالح، موجب تثبیت و تحکیم دین در میان جامعه بشرى (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیمکّننّ لهم دینهم الذى ارتضى لهم)

۱۴ - تبدیل و جایگزین کردن ترس و اضطراب به امنیت و آرامش، وعده خداوند به مؤمنان داراى عمل صالح (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا)

۱۵ - ایمان و عمل صالح، (حاکمیت دین) موجب زدایش ترس و اضطراب و عامل امنیت و آرامش (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا)

۱۶ - وعده خداوند به مؤمنان نیکوکار صدراسلام، به تبدیل و دگرگون کردن ترس و اضطراب آنان به امنیت و آرامش (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا)

۱۷ - زندگى مؤمنان نیکوکار صدراسلام در بیشترین دوران بعثت، همراه با ترس و ناامنى از سوى دشمنان بود. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا) مقصود از خوف و ناامنى در آیه شریفه - به قرینه وعده جایگزین شدن آنان به جاى کافران حاکم - ناامنى و ترسى است که از ناحیه کافران و دشمنان به وجود آمده بود و چون این آیات، در سال هاى پایانى دوران بعثت نازل گردیده بود، مى رساند که مؤمنان، بیشترین دوران بعثت را به حالت ترس و اضطراب گذرانده اند.

۱۸ - ایمان توأم با اعمال صالح، رمز پیروزى فراگیر دین داران و موجب جلب کمک ها و امدادهاى الهى (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت لیستخلفنّهم فى الأرض و لیمکّننّ لهم دینهم ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا)

۱۹ - خداوند، به مؤمنان نیکوکار وعده داده است که در کمال امنیت و آرامش و بى هیچ ترسى از دشمنان دیانت، تنها خدا را عبادت کنند. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم و عملوا الصلحت ... و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا) برداشت یاد شده، مبتنى بر این است که جمله «یعبدوننى...» استینافیه و بیانگر نتیجه و بازتاب تبدیل ترس و اضطراب به امنیت و آرامش باشد; یعنى، مؤمنان آن چنان در امنیت و آرامش قرار مى گیرند که بى هیچ ترس و اضطرابى از ناحیه دشمنان دیانت، به عبادت خداى واحد مى پردازند.

۲۰ - عبادت خداى واحد و دورى از شرک، دلیل و سبب وعده کردن خداوند به مؤمنان صدراسلام براى اعطاى خلافت، پیروزى و امنیت به آنان (وعد اللّه الذین ءامنوا ... یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا) برداشت فوق مبتنى بر این است که جمله «یعبدوننى...» حال براى ضمایر غایب گذشته و یا جمله اى استینافیه بیانیه باشد; که در هر صورت بیانگر علت و دلیل اعطاى خلافت پیروزى و امنیت به مؤمنان از سوى خداوند است.

۲۱ - عبادت خالصانه خداى یکتا، زمینه ساز حاکمیت، پیروزى و امنیت مؤمنان (وعد اللّه الذین ءامنوا ... یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا)

۲۲ - عبادت خالصانه خداوند یکتا، فلسفه و هدف نهایى خلافت، حاکمیت و استقرار امنیت در زمین براى مؤمنان است. (وعد اللّه الذین ءامنوا ... لیستخلفنّهم ...و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا یعبدوننى و لایشرکون بى شیئًا) برداشت فوق، مبتنى بر این است که جمله «یعبدوننى» استینافیه بیانیه باشد که همواره براى پاسخ گویى به سؤال مقدر است و پاسخ گوى این سؤال مقدر باشد که اعطاى خلافت و حاکمیت دین و امنیت به مؤمنان به چه هدفى است و فلسفه آن چیست؟ پاسخ آن، عبادت خالصانه و منزه از شرک است.

۲۳ - محیطى آرام و بى اضطراب و جامعه اى امن و خالى از ترس و بیم ناکى، زمینه ساز روى کرد مردم و توفیق یافتن آنان براى عبادت خالصانه خداى یکتا (و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمنًا یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا)

۲۴ - عبادت خداى یگانه، باید خالصانه و منزه از هر گونه شرک باشد. (یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا)

۲۵ - کفر و ارتداد، پس از دیدن حاکمیت دین و دین داران و امنیت و آرامش زیر سایه آن، نشان فسق و تبه کارى و خروج از راه حق و صواب است. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم ... لیستخلفنّهم ... و لیمکّننّ لهم دینهم ... یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا و من کفر بعد ذلک فأُولئک هم الفسقون) در این که مقصود از «کفر» در آیه شریفه چیست؟ میان مفسران دو دیدگاه وجود دارد: ۱- مقصود ارتداد است; یعنى، چنانچه هر کس پس از دیدن حاکمیت و امنیت زیر سایه دین و نیز اتمام حجت الهى، مجدداً راه کفر را بپیماید، او حقیقتاً فاسق و تبه کار است. ۲- مراد کفران نعمت است; یعنى، آن کس که نعمت حاکمیت و امنیت تحت لواى دین را مشاهده کند و در عین حال به جاى شکرگزارى، راه ناسپاسى را بپیماید، او حقیقتاً فاسق و تبه کار است. برداشت یاد شده، بنابر دیدگاه نخست است.

۲۶ - کفران و ناسپاسى نعمت حاکمیت دین داران و امنیت در پناه دین، نشان فسق و تبه کارى و خروج از راه حق و صواب است. (وعد اللّه الذین ءامنوا منکم ... لیستخلفنّهم ... و لیمکّننّ لهم دینهم ... یعبدوننى لایشرکون بى شیئًا و من کفر بعد ذلک فأُولئک هم الفسقون) «فسق» به معناى عصیان و ترک فرمان هاى الهى و خروج از راه حق است (لسان العرب).

۲۷ - «عن على بن الحسین(ع) انه قرء الآیة «و عداللّه الذین آمنوا منکم...» و قال: هم واللّه شیعتنا أهل البیت یفعل اللّه ذالک بهم على یدى رجل منّا و هو مهدى هذه الاُمّة...; از حضرت على بن الحسین(ع) روایت شده است که آن حضرت در پى تلاوت آیه «وعد اللّه الذن آمنوا منکم...» فرمود: سوگند به خدا! آنان شیعیان ما اهل بیت هستند که خداوند به سبب مردى از خاندان ما - که مهدى(عج) این امت باشد - آنان را خلیفه روى زمین قرار خواهد داد...». ۱- مجمع البیان، ج ۷، ص ۲۳۹; نورالثقلین، ج ۳، ص ۶۲۰، ح ۲۲۶.

موضوعات مرتبط

• آرامش: آثار آرامش اجتماعى ۲۳; عوامل آرامش ۱۵; وعده آرامش ۱۴، ۱۶، ۱۹
• اخلاص: آثار اخلاص ۲۱
• ارتداد: آثار ارتداد ۲۵
• اسلام: پیروزى اسلام ۱۱; تاریخ صدر اسلام ۱۱، ۱۷; فضیلت اسلام ۱۲
• اضطراب: عوامل رفع اضطراب ۱۵; وعده رفع اضطراب ۱۶
• امام مهدى(عج): حکومت امام مهدى(عج) ۲۷
• امتها: تاریخ امتها ۷; جایگزینى امتها ۳، ۷
• امتهاى پیشین: صالحان امتهاى پیشین ۶; مؤمنان امتهاى پیشین ۶
• امنیت: آثار امنیت اجتماعى ۲۳; عوامل امنیت ۱۵; وعده امنیت ۱۴، ۱۶، ۱۹
• انبیا: پیروزى انبیا ۷; خلافت انبیا ۶
• ایمان: آثار ایمان ۵، ۸، ۱۳، ۱۸; ایمان و عمل صالح ۱۵
• پیروزى: زمینه پیروزى ۸
• ترس: عوامل رفع ترس ۱۵; وعده رفع ترس ۱۶
• توحید: آثار توحید عبادى ۲۰; اهمیت توحید عبادى ۲۲
• حاکمیت: زمینه حاکمیت ۵
• خدا: افعال خدا ۷; خلیفه خدا ۱، ۲، ۶، ۷; دین خدا ۱۲; زمینه امدادهاى خدا ۸، ۱۸; زمینه خلافت خدا ۵; فلسفه وعده هاى خدا ۲۰; وعده هاى خدا ۱، ۲، ۳، ۴، ۹، ۱۰، ۱۴، ۱۶، ۱۹، ۲۷
• دین: آثار حاکمیت دین ۱۵; دین پسندیده ۹، ۱۰، ۱۲; عوامل تثبیت دین ۱۳; وعده تثبیت دین ۹، ۱۰
• دینداران: زمینه پیروزى دینداران ۱۸
• دیندارى: حاکمیت دیندارى ۲۵
• شرک : آثار اجتناب از شرک ۲۰; شکست شرک ۱۱
• شیعیان: حاکمیت شیعیان ۲۷; وعده به شیعیان ۲۷
• صالحان: امنیت صالحان ۱۴، ۲۰; پیروزى صالحان ۷، ۲۰; توحید عبادى صالحان ۱۹; خلافت صالحان ۶، ۲۰; رفع ترس از صالحان ۱۴; وعده به صالحان ۳، ۹، ۱۰، ۱۴، ۱۶، ۱۹، ۲۰; وعده پیروزى صالحان ۴; وعده حاکمیت صالحان۲، ۴; وعده خلافت صالحان۱، ۲
• عبادت: اخلاص در عبادت ۲۱، ۲۴; زمینه اخلاص در عبادت ۲۳; شرایط عبادت ۲۴; عبادت خدا ۲۴
• عمل صالح: آثار عمل صالح ۵، ۸، ۱۳، ۱۸
• فسق: نشانه هاى فسق ۲۵، ۲۶
• قرآن: پیشگویى قرآن ۱۱
• کافران: منشأ شکست کافران ۷; وعده شکست کافران ۴; وعده هلاکت کافران ۳
• کفر: آثار کفر ۲۵; شکست کفر ۱۱
• کفران: آثار کفران نعمت ۲۶
• گمراهى: نشانه هاى گمراهى ۲۵، ۲۶
• مؤمنان: امنیت مؤمنان ۱۴، ۲۰; پیروزى مؤمنان ۷، ۲۰; ترس مؤمنان صدراسلام ۱۷; توحید عبادى مؤمنان ۱۹; خلافت مؤمنان ۶، ۲۰; رفع ترس از مؤمنان ۱۴; زمینه امنیت مؤمنان۲۱; زمینه پیروزى مؤمنان ۲۱; زمینه حاکمیت مؤمنان۲۱; فلسفه خلافت مؤمنان ۲۲; ناامنى مؤمنان صدراسلام ۱۷; وعده به مؤمنان ۳، ۹، ۱۰، ۱۴، ۱۶، ۱۹، ۲۰; وعده پیروزى مؤمنان ۴; وعده حاکمیت مؤمنان ۲، ۴; وعده خلافت مؤمنان ۱، ۲
• مسلمانان: صدراسلام ۳، ۹، ۱۶، ۲۰
• مشرکان: وعده هلاکت مشرکان ۳
• نعمت: نعمت امنیت ۲۶; نعمت حاکمیت دیندارى ۲۶