أَمْطَرْنَا
از الکتاب
ریشه کلمه
- مطر (۱۵ بار)
قاموس قرآن
(بروزن فرس) باران در قاموس و اقرب گفته: «اَلْمَطَرُ: ماءُ السَّحابِ» در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مىشود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب گفته مىشود راغب آن را بلفظ قيل آورده است. ناگفته نماند در قرآن كريم فقط در يك محل مطر به معنى باران معمولى آمده [نساء:102]. و بقيه همه در باريدن سنگ عذاب و فعل آن همه از باب افعال است. نحو [حجر:74]. مگر در آيه «مُمْطِرُنا» كه خواهد آمد. در آياتى نظير: [نمل:58]. مراد از «مَطَراً» كه نكره آمده مطر عجيب و مطر بخصوصى است كه همان سنگهاى باريده باشد. مُمْطِر: باران دهنده: [احقاف:24]. گفتند: اين ابر ظاهرى است است كه به ما باران دهنده است در اين آيه «امطر» در باران معمولى و باران رحمت به كار رفته است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ عَلَيْهِم مِن الْغَابِرِين مَطَرا حِجَارَة سَافِلَهَا فِي فَسَاء عَالِيَهَا مَطَر سِجّيل امْرَأَتَه إِن إِلاّ الْمُنْذَرِين الْآخَرِين عَلَيْهَا أَهْلَه دَمّرْنَا کَانَت قَدّرْنَاهَا ثُم فَانْظُر ذٰلِک فَجَعَلْنَا مُشْرِقِين کَيْف جَعَلْنَا کَان قُل عَجُوزا أَمْرُنَا مَنْضُود الصّيْحَة مُسَوّمَة عِنْد عَاقِبَة جَاء الْحَمْد فَأَخَذَتْهُم لِلّه الْمُجْرِمِين فَلَمّا بِقَرِيب لَآيَات رَبّک
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
