طِين
از الکتاب
«طین» یعنى معجونى از آب و خاک.
ریشه کلمه
- طين (۱۲ بار)
قاموس قرآن
گل. راغب گفته: آن خاك آميخته با آب است، گاهى به آن طين گويند هر چند خشك شده و آبش رفته باشد. [آل عمران:49]. ايم كلمه جمعاً 12 بار در قرآن مجيد آمده است، 8 بار نكره درباره خلقت انسان مثل [انعام:2]. و يكبار نكره در خصوص عذاب قوم لوط مثل [ذاريات:33]. و سه دفعه معرفه، دو تا درباره پرنده ساختن حضرت عيسى «عليه السلام» و يكى در داستان فرعون [قصص:38]. ناگفته نماند: چون در خلقت انسان اولى «مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّار» «مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَاٍ» آمده اگر انسان از گل خشكيده آفريده شده باشد مراد از طين در آيات خلقت كلوخ است و اگر از گلى كه روى آن خشكيده بود آفريده شده مقصود گل معمولى است.
کلمات نزدیک مکانی
مِن وَ ثُم قَال خَلَقْتَه مِنْهَا الْإِنْسَان سُلاَلَة رَبّک نَار خَلَقْنَا مَن فَإِذَا مُسَوّمَة سَوّيْتُه جَعَل لاَزِب عِنْد بَل جَعَلْنَاه فَاهْبِط فَاخْرُج بَشَرا خَلَقَکُم نُطْفَة عَجِبْت حِجَارَة خَلَقْنَاهُم قَضَى خَلَقْتَنِي نَسْلَه أَجَلا فِي خَلْق إِنّا عَلَيْهِم فَإِنّک الّذِي فَمَا فَأَخْرَجْنَا لِلْمُسْرِفِين نَفَخْت خَالِق إِنّي رَجِيم لِنُرْسِل فِيه مُجْرِمِين يَسْخَرُون بَدَأ مِنْه يَعْدِلُون هُو قَرَار يَکُون أَجَل لَک لِلْمَلاَئِکَة کَان إِن إِذَا مَکِين بِرَبّهِم قَوْم رُوحِي مُسَمًّى مَاء کَفَرُوا أَم خَيْر لَقَد خَلَقَه إِلَى أَن شَيْء خَلْقا خَالِدُون الّذِين عِنْدَه أُرْسِلْنَا فَقَعُوا مَهِين تَتَکَبّر کُل أَنَا إِذ أَشَدّ أَنْتُم هُم أَحْسَن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
