بَدَأ
از الکتاب
«بداء» در لغت به معناى آشکار شدن و وضوح کامل است و به معناى پشیمانى نیز آمده; زیرا شخصى که پشیمان مى شود حتماً مطلب تازه اى براى او پیدا مى شود. بدون شک «بداء» به این معنا در مورد خداوند معناى ندارد و هیچ آدم عاقل و دانایى ممکن نیست احتمال بدهد مطلبى بر خدا پوشیده باشد و سپس با گذشت زمان بر او آشکار گردد; اصولاً این سخن کفر صریح و زننده اى است و لازمه آن نسبت دادن جهل و نادانى به ذات پاک خداوند است و ذات او را محل تغییر و حوادث دانستن. حاشا که شیعه امامیه چنین احتمالى را درباره ذات مقدس خدا بدهند. آنچه شیعه نسبت به معناى «بداء» اعتقاد دارد و روى آن اصرار و پافشارى مى کند و طبق آنچه در روایات اهل بیت(علیهم السلام) آمده: ما عرف اللّه حق معرفته من لم یعرفه بالبداء «آن کس که خدا را با بداء نشناسد او را درست نشناخته است».
ریشه کلمه
- بدء (۱۵ بار)
کلمات نزدیک مکانی
ثُم اللّه مِن خَلْق الْخَلْق کَيْف وَ خَلَقَه الْإِنْسَان فَانْظُرُوا الْأَرْض شَيْء کُل يُنْشِئ فِي طِين جَعَل أَحْسَن سِيرُوا النّشْأَة الرّحِيم الْآخِرَة قُل يَسِير نَسْلَه الّذِي إِن الْعَزِيز عَلَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
