رُوح
«رَوْح» به معناى رحمت، راحت، فَرَج و گشایش کار است. «راغب» در «مفردات» مى گوید: «رَوح» (بر وزن لَوح) و «رُوح» (بر وزن نوح) هر دو در اصل به یک معناست و به معناى «جان» و «تنفس» است، سپس «رَوح» (بر وزن لَوح) به معناى رحمت و فرج آمده است، به خاطر این که همیشه به هنگام گشایش مشکلات، روح و جان تازه اى به انسان دست مى دهد و نفس آزاد مى کشد.
و به تعبیر دیگر، مى توان گفت که «رَوْح» اشاره به تمام امورى است که انسان را از ناملائمات رهایى مى بخشد تا نفسى آسوده کشد. مفسران اسلامى تفسیرهاى متعددى براى این واژه ذکر کرده اند که شاید بالغ بر ده تفسیر شود:
گاه، گفته اند: «رَوْح» به معناى «رحمت»، گاه، گفته اند: «روح» نجات از آتش دوزخ، گاه، «روح» را به معناى آرامش در قبر، گاه، «روح» را به معناى «کشف الکروب» (بر طرف ساختن ناراحتى ها) و گاه، «روح» را به معناى «النَّظَرُ إِلى وَجْهِ اللّهِ» دانسته اند، ولى، اینها همه مصادیقى است از آن مفهوم کلّى و جامع که در تفسیر آیه ذکر شد.
ریشه کلمه
- روح (۵۷ بار)
